Analiza - metoda postępowania naukowego polegająca na podziale badanego zjawiska na
części i rozpatrywaniu każdej z nich z osobna. Poznawana jest w ten sposób struktura i
zależności badanego zjawiska, szczególnie powiązania przyczynowo-skutkowe oraz mechanizm
jego funkcjonowania.
Celem analizy jest:
- sporządzanie charakterystyki liczbowej ilustrującej działalność przedsiębiorstwa oraz
pozwalającej na ocenę uzyskiwanych wyników
- wykrycie i ustalanie czynników mających wpływ na realizację podjętych przedsięwzięć
gospodarczych
- określenie przewidywanych wyników na podstawie informacji o stanie czynników
wytwórczych jakimi dysponuje przedsiębiorstwo oraz o zmianach w jego otoczeniu
- podejmowanie decyzji zarządczych, służących podnoszeniu efektywności działania
przedsiębiorstwa i jego rozwoju.
Narzędzia analizy, jej metody pozwalają wyznaczyć kierunki przyszłych działań firmy.
A
ączy ona dzisiejszą działalność przedsiębiorstwa z jego przyszłymi rezultatami. Jest
mechanizmem integrującym proces formułowania strategii oraz jej realizację. Analiza
ekonomiczna może być rozumiana nie tylko jako narzędzie zarządzania, ale także jako
dokument, opracowanie, które powstało w rezultacie zastosowania określonych metod
badawczych.
Analiza e. z punktu widzenia klasycznego podziału:
- analiza techniczno-ekonomiczna (koncentruje się na ocenie rzeczowych i osobowych
aspektów funkcjonowania przedsiębiorstwa. Analizie poddaje się ilość, jakość i strukturę
działalności wytwórczej, stopień nowoczesności wytwarzania, wyposażenie i majątek trwały,
procesy zaopatrzenia w surowce i materiały, magazynowanie, gospodarowanie zatrudnieniem
itp.)
- analiza finansowa (dotyczy ona całokształtu finansowych aspektów funkcjonowania
przedsiębiorstwa. Dlatego też trudne jest jednoznaczne określenie obszarów tej analizy. Do
podstawowych zagadnień należących do analizy finansowej można zaliczyć: wstępną i
rozwiniętą analizę sprawozdań finansowych(bilansu, rachunku wyników, rachunku przepływów
pieniężnych), analizę wskaz
nikową, wynik finansowy i czynniki go kształtujące, koszty
działalności, dochody ze sprzedaży, rentowność, płynność, kapitał obrotowy, ocenę procesów
inwestycyjnych, z
ródeł finansowania.)
Ogólny cel analizy finansowej- syntetyczne określenie stanu finansowego, weryfikowanie
decyzji rozwojowych, poszukiwanie rezerw efektywnościowych.
Szczegółowy cel a. f.- oceny analityczne mogą odnosić się do każdego przejawu finansowej
działalności przedsiębiorstwa (np. wyjaśnienie przyczyn pogorszenia płynności, spadku wyniku,
wysokiej dynamiki kosztów).
Podstawowe rodzaje analiz ekonomiczno-finansowych:
- przedmiot analizy: analiza techniczno-ekonomiczna, analiza finansowa
- przeznaczenie analizy:
Analizy zewnętrzne opracowywane są dla osób i instytucji spoza przedsiębiorstwa. Mogą być
one przeznaczone dla banku w związku z ubieganiem się o kredyt, dla udziałowców i
akcjonariuszy (sprawozdanie roczne). Są one na ogół kompleksowe, obejmujące całokształt
działalności firmy, bardziej ogólne zwykle sporządzane w układzie rocznym.
Analiza wewnętrzna jest przygotowywana na potrzeby własne przedsiębiorstwa i służy do
rozwiązywania pojawiających się problemów decyzyjnych kierownictwa, oceny efektywności
gospodarowania w różnych przekrojach, jest punktem wyjścia procesów restrukturyzacyjnych.
A. w. najczęściej dotyczą wybranych obszarów działalności przedsiębiorstwa, są szczegółowe,
wykonywane w sposób systematyczny i ciągły.
- szczegółowość i zakres prowadzonych badań: analizy ogólno -całościowe, analizy
odcinkowo-szczegółowe. Im bardziej kompleksowa i obejmująca całe przedsiębiorstwo
analiza, w tym większym stopniu jest ona prowadzona za pomocą syntetycznych, ogólnych
wielkości i wskaz
ników. Analiza jest wtedy szeroka, ale płytka.
- okres którego dotyczy analiza:
Analiza retrospektywna (ex post, celem badań jest ocena racjonalności minionych działań
gospodarczych, weryfikacja słuszności podjętych wcześniej decyzji. Analiza przeszłości służy
konstruowaniu lepszej przyszłości).
Analiza prospektywna podstawowym narzędziem tej analizy rachunek ekonomiczny
(skierowana jest do przeszłości, inaczej ex ante. Podstawowym narzędziem jest tej analizy
jest rachunek ekonomiczny, traktowany jako sposób wyboru najlepszych rozwiązań ze zbioru
możliwych działań w tym zakresie. Dlatego często jest utożsamiana z rachunkiem
ekonomicznym.)
Podstawowym składnikiem każdego rachunku są:
- wewnętrzne i zewnętrzne uwarunkowania problemu będącego przedmiotem rachunku
- nakłady, jakie wiążą się z rozpatrywanym problemem, określane dla każdego z możliwych
wariantów działania
- efekty jakie można osiągnąć dla każdego z wariantów działania
- kryterium wyboru rozwiązania najlepszego
- metoda - algorytm wyboru rozwiązania najlepszego.
W klasycznym rachunku ekonomicznym (zwanym także kalkulacyjnym lub analityczno-
porównawczym)wyboru dokonuje się z ograniczonego zbioru możliwych rozwiązań. Nie ma
opracowanego algorytmu optymalizacyjnego, brak jest możliwości lub nieopłacalne jest
zbieranie informacji wejściowych dla każdego z możliwych wariantów działania rozpatrywanego
problemu.
W optymalizacyjnym rachunku ekonomicznym wyboru najlepszego rozwiązania dokonuje
się, przy wykorzystaniu znanych modeli matematycznych, statystycznych i ekonometrycznych,
z całego zbioru wszystkich możliwych rozwiązań.
Do najważniejszych zastosowań optymalizacyjnego rachunku ekonomicznego w
praktyce przedsiębiorstw należą:
Zagadnienia transportowe.
Wielkość partii dostawy i optymalny poziom zapasu towarowego.
Problemy podziału.
Inne przykładowe zagadnienia rozwiązywane metodami optymalizacyjnymi.
1.2. y
RÓDA
A INFORMACJI DO ANALIZ
Ze względu na z
ródło pozyskania:
- wewnętrzne, generowane w ramach własnej organizacji, określające potencjał, warunki i
reguły funkcjonowania przedsiębiorstwa;
- zewnętrzne, pochodzące z otoczenia przedsiębiorstwa, informujące o środowiskowych
warunkach działania przedsiębiorstw, stwarzające przesłanki do podejmowania działań o
strategicznym charakterze.
Ze względu na sposób uzyskania:
- pierwotne, uzyskiwane po raz pierwszy, gromadzone dla określonych problemów
decyzyjnych, nieprzetworzone,
- wtórne, wcześniej zgromadzone i przetworzone, opracowane przez innych.
Ze względu na charakter podejmowanych decyzji:
- operacyjne, na potrzeby bieżącego zarządzania, dla rutynowych i powtarzających się
problemów
- strategiczne, dla podejmowania decyzji o dłuższym niż operatywny horyzoncie czasowym.
Z analitycznego punktu widzenia szczególną przydatność mają następujące grupy
informacji:
1. Podstawowa sprawozdawczość finansowa (bilans i rachunek strat i zysków, rachunek
przepływów pieniężnych, miesięczne sprawozdanie o przychodach, kosztach i wyniku
finansowym, informacja dodatkowa do sprawozdań).
2. Pozostała sprawozdawczość, sporządzana głównie na rzecz GUS.
3. Księgi rachunkowe przedsiębiorstwa, szczególnie zestawienia obrotów i sald na kontach
syntetycznych.
4. Dokumenty dotyczące różnych obszarów funkcjonowania przedsiębiorstwa np. wykazy
środków trwałych, tabele amortyzacyjne środków, zestawienia zapasów.
5. Oświadczenia podatkowe, sprawozdania i wnioski pokontrolne, wyniki inwentaryzacji.
Prace analityczne można podzielić na dwa etapy: 1 etap, po zebraniu odpowiednich
danych opracowywane są tabele, które w mniej lub bardziej syntetycznym ujęciu, zależnie od
potrzeb analitycznych, prezentują materiał liczbowy w wyróżnionych obszarach analizy. 2 etap
analiza zjawisk i problemów ekonomicznych wynikających z tak skonstruowanych tabel oraz
formułowanie uwag wniosków.
1.3 OBSZARY ANALITYCZNE  SCHEMAT ANALIZY
Struktura analizy ekonomiczno-finansowej obejmuje:
1) charakterystyka przedsiębiorstwa- obejmuje informacje ogólne o przedsiębiorstwie, takie
jak np. adres, telefony, faksy itp.. Ta analiza jest niezbędna gdy jest kierowana do odbiorców
zewnętrznych.
2) czynniki wytwórcze- przedmiotem zainteresowania są podstawowe czynniki wytwórcze:
majątek trwały i zatrudnienie oraz potrzeby inwestycyjne. Czynniki te określają potencjał
przedsiębiorstwa, jakość jego działania, możliwość przekształceń własnościowych.
3) sprzedaż produktów- podstawowe składniki tej części powinny dotyczyć: wartości i struktury
sprzedaży w ujęciu dynamicznym, wielkości i struktury sprzedaży w ujęciu ilościowym,
sprzedaży wg głównych grup odbiorców, podstawowej działalności marketingowej,
najważniejszych elementów otoczenia rynkowego przedsiębiorstwa.
Trzy bloki analizy to: analiza wielkości liczbowych sprzedaży, wewnętrznej działalności
marketingowej, zewnętrznych warunków otoczenia rynkowego.
4) koszty działalności- rozpoznawane są główne z
ródła ponoszonych w przedsiębiorstwie
nakładów. Koszty w układzie rodzajowym pozwalają na ich grupowanie wg rodzaju czynników
produkcji zużytych w danym okresie. W układzie kalkulacyjnym koszty w podziale na
bezpośrednie i pośrednie grupowane są wg jednostek organizacyjnych i w podziale na rodzaje
działalności.
5) wynik finansowy- jest równocześnie syntetycznym miernikiem oceny przedsiębiorstwa,
efektywności jego działania, odzwierciedla poziom realizacji celów przedsiębiorstwa. Analiza na
tym obszarze jest wielopłaszczyznowa i dotyczy: wyniku finansowego netto, czynników
kształtujących wynik finansowy, płynność, analizy wskaz
nikowej.
6) prognoza wyniku- podstawą jest analiza relacji miedzy podstawowymi wielkościami
ekonomicznymi, głównie sprzedażą a kosztami, tendencji jakie w tym zakresie są
obserwowane oraz przewidywane uwarunkowania funkcjonowania przedsiębiorstwa.
Praktyczne prognozy zdeterminowane są przez cały szereg okoliczności związanych z rodzajem
prowadzonej działalności, skalą dokonywanych zmian, otoczeniem rynkowym, horyzontem
czasowym przewidywań, itp. czynnikami.
Rozdział II METODY BADAWCZE W ANALIZIE
2.1. Przekroje porównywania zjawisk ekonomiczno-finansowych
Analiza ekonomiczna wyróżnia dwa podejścia badawcze: indukcyjne, dedukcyjne,
zaliczane do metod ogólnych.
Podejście indukcyjne polega na tym, że w badaniach analitycznych przechodzi się: od
zjawisk szczegółowych do ogólnych, od czynników do wyników, od przyczyn do skutków.
Podejście dedukcyjne przyjmuje odwrotny kierunek badań analitycznych, w których
przechodzi się: od zjawisk ogólnych do szczegółowych, od wyników do czynników, od skutków
do przyczyn.
Metody analityczne dzielimy na grupy: analizy porównawczej i badania przyczynowego.
Porównywana jest liczba wyrażająca stan faktyczny zjawiska oraz wielkość stanowiąca bazę
odniesienia, za którą najczęściej przyjmuje się:
1. Poziomy wielkości we wcześniejszych okresach.
2. Porównywanie do wielkości zaplanowanych.
3. Porównanie przestrzenne, czyli z innymi przedsiębiorstwami, określone także jako
porównania międzyzakładowe.
4. Porównywanie z zewnętrznie ustalonymi normatywami.
Porównywanie w czasie pozwala na ocenę kierunku i tempa zmiany badanej wielkości w
rozpatrywanym okresie:
1. Wskaz
ników dynamiki o stałej podstawie.
2. Wskaz
ników dynamiki łańcuchowej.
3. Tempa zmian.
2.2. PORÓWNAWCZE BADANIA PRZEDSI
BIORSTWA
Analiza międzyzakładowa polega na porównywaniu danej jednostki z innymi, odpowiednio
dobranymi jednostkami gospodarczymi. Jest to porównywanie w przestrzeni. Dotyczy
przedsiębiorstw wchodzących w skład jednej branży. Porównywanymi jednostkami mogą być
podmioty gospodarcze (zakłady, przedsiębiorstwa), jak też jednostki w przekroju
przestrzennym - gminy, województwa, kraje. Przy charakterystyce jednostek wielkościami
absolutnymi musi być spełniona zasada podobieństwa badanych jednostek.
Najważniejsze problemy związane z analizą międzyzakładową to:
1. Sformułowanie listy cech opisujących jednostki.
2. Wybór cech istotnych, diagnostycznych, najlepiej charakteryzujących jednostkę z punktu
widzenia badanego problemu.
3. Skonstruowanie zmiennych agregatowych, syntetycznie opisujących jednostki.
4. podział badanych jednostek na jednorodne grupy.
Wyboru cech najważniejszych można dokonać w sposób:
- obiektywny, poprzez wykorzystanie sformalizowanych procedur taksonomicznych
- subiektywny na podstawie znajomości badanego problemu i obiektu
- zestaw wskaz
ników (metoda quick testu) jest używany do szybkiej oceny kondycji finansowej
firmy.
Są to następujące wskaz
niki: zysk brutto plus amortyzacja przez ogół zobowiązań, suma
bilansowa przez ogół zobowiązań, wynik brutto przez sumę bilansową, wynik brutto przez
obroty, zapasy przez obroty, obroty przez sumę bilansową.
Jeżeli wzrost wskaz
nika jest oceniany pozytywnie z punktu widzenia problemu np. wzrost
rentowności to wskaz
nik określamy jako stymulantę.
Wskaz
nik o odwrotnej interpretacji nazywany jest destymulantą.
Jeżeli nie wszystkie wskaz
niki mają takie samo znaczenie rangę w przeprowadzanej ocenie,
można zastosować system ważenia wskaz
ników. Takie wagi są stosowane w metodzie quick
testu.
Prostym sposobem na sprawdzanie różnoimiennych wskaz
ników do porównywalności jest
przydzielanie punktów dla każdego wskaz
nika w układzie ocenianych zakładów. Punkty są
rozdzielane na jednostki zależnie od rzeczywistego poziomu wskaz
nika. Dla każdej jednostki
sumujemy przydzielone punkty wg wszystkich wskaz
ników i uzyskujemy w ten sposób zmienną
syntetyczną opisującą miejsce ocenianej jednostki z punktu widzenia badanego problemu.
Efektem analizy międzyzakładowej jest:
- hierarchiczna lista badanych jednostek ustalana z punktu widzenia wybranych cech je
opisujących,
- podział zbioru jednostek na jednorodne grupy.
2.3. METODY BADANIA PRZYCZYNOWEGO
Badanie przyczynowe jego celem jest rozliczenie bezwzględnych odchyleń interesującego
nas zjawiska (w czasie, w przestrzeni, od przyjętej normy, czy też planu) poprzez czynniki,
które je spowodowały.
Prostymi metodami badania przyczynowego są metody deterministyczne, w których
związek między badanymi zjawiskami a czynnikami go kształtującymi można przedstawić w
postaci związku funkcyjnego pozwalającego na ścisłe, bez uwzględniania wpływu składnika
losowego, określenie zakresu i kierunku wpływu poszczególnych składników na zmiany
zjawiska. W stochastycznych metodach badania przyczynowego obok wpływu czynników
głównych brany jest także pod uwagę wpływ składnika losowego. Najbardziej znany w tym
zakresie jest rachunek korelacji i regresji.
Metoda podstawień łańcuchowych służy do liczbowego określania wpływu poszczególnych
czynników na wielkość badanego zjawiska. Jest to możliwe tylko w tych przypadkach, gdy
współzależności mają charakter związku funkcyjnego wyrażonego w formie iloczynu, ilorazu,
sumy, bądz
innego wyrażenia algebraicznego. Istota tej metody wyraża się w kolejnym
podstawianiu poszczególnych czynników w wielkościach rzeczywistych, w miejsce wielkości
przyjętej za podstawę odniesienia (bazę).
Metoda logarytmiczna uzyskuje się w niej te same wielkości wpływu czynników na zjawisko,
niezależnie od kolejności podstawienia czynników.
2.4. Praktyczne wykorzystanie rachunku korelacji i regresji
W analizie korelacji najczęściej wykorzystywany jest współczynnik korelacji liniowej mierzący
stopień ścisłości związku między dwiema zmiennymi, mówiącymi o kierunku korelacji i jej
rozmiarze (natężeniu).
Wykorzystanie korelacji wiąże się z następującymi problemami:
- określenie celu i zakresu badań
- zebranie informacji liczbowych opisujących badane zjawisko oraz potencjalne czynniki je
kształtujące.
- liczenie współczynników korelacyjnych
- interpretacja współczynników (współczynnik może przyjmować wartości z przedziału (-1, +1)
Współczynniki korelacji jakościowej badają związki miedzy cechą ilościową i jakościową.
Współzależności można rozpatrywać w ramach cech, które przyjmują tylko dwa stany-
występują oznaczamy cyfrą 1, nie występują 0.
Analiza regresji- buduje się w niej równanie regresji, które jest ilościowym wyrazem
zależności między badanym zjawiskiem a czynnikami (zmiennymi) określającymi to zjawisko.
Najważniejszymi miarami wpływu na analizowane zjawisko są współczynniki regresji oraz
współczynniki determinacji (WD).
Współczynniki regresji wyrażają, o ile przeciętnie zmieni się zmienna badana y, jeżeli
zmienna x wzrośnie o jednostkę, przy założeniu, że pozostałe zmienne x są niezmienne.
WD służy jako miara dokładności dopasowania równania regresji do materiału zebranego w
trakcie obserwacji.
Rozdział III ANALIZA SPRAWOZDAC
FINANSOWYCH
3.1 BILANS FIRMY
Bilans przedsiębiorstwa stanowi zestawienie posiadanego przez przedsiębiorstwo majątku
oraz z
ródeł kapitału, które zostały wykorzystane dla pozyskania tegoż majątku.
Występują dwa rodzaje majątku :
1. Majątek trwały  obejmuje te składniki, których okres użytkowania jest dłuższy niż je den
rok.
a) wartości niematerialne i prawne,
b) rzeczowe składniki majątku- obejmują wartości netto nabytych lub wytworzonych we
własnym zakresie środków trwałych,
c) finansowy majątek trwały  obejmuje : długoterminowe papiery o charakterze dłużnym z
terminem wykupu po 1 roku, udzielone pożyczki długotermin., udziały i akcje innych
podmiot.
d) należności długoterminowe  są to nieprzedawnione należności, których termin płatności
ostatniej raty jest dłuższy niż rok od dnia sporządzenia bilansu.
2. Majątek obrotowy  aktywa zaliczane do majątku obrotowego charakteryzują się okresem
użycia do 1 roku, większą płynnością oraz szybszą rotacją niż składniki majątku trwałego.
a) zapasy,
b) należności  wykazuje się kwoty należne danemu podmiotowi gospodarczemu z różnych
tytułów o terminie wymagalności krótszym niż 1 rok.
c) krótkoterminowe papiery wartościowe przeznaczone do obrotu,
d) środki pieniężne przedsiębiorstwa
Odrębną pozycją ujmowaną w bilansie przedsiębiorstwa są rozliczenia międzyokresowe o
charakterze czynnym.
Charakterystyka pasywów przedsiębiorstwa
Pasywa firmy odzwierciedlają z
ródła kapitału wykorzystane dla sfinansowania posiadanego
przez nią majątku. Podział kapitałów :
1. Kapitał własny  stanowią odzwierciedlenie zaangażowania właścicieli w przedsiębiorstwo.
a) kapitał podstawowy  kapitał akcyjny, zakładowy, fundusz założycielski i udziałowy,
b) kapitał zapasowy  nadwyżka ze sprzedaży akcji tzw. agio, dopłaty wspólników,
c) kapitał rezerwowy  powstały z aktualizacji wyceny majątku trwałego firmy,
d) nie podzielony zysk z okresów poprzednich,
e) wynik finansowy netto z danego okresu,
f) rezerwy  są zaliczane do kapitałów własnych przedsiębiorstwa,
2. Kapitał obcy
a) zobowiązania długoterminowe  okres wymagalności powyżej 1 roku,
b) zobowiązania krótkoterminowe - okres wymagalności krótszy niż 1 rok.
Grupy bilansu przedsiębiorstwa :
AKTYWA PASYWA
A.  majątek trwały, A.  zysk lub strata z lat ubiegłych,
B.  majątek obrotowy, B.  rezerwy na podatek dochodowy,
C.  rozliczenia międzyokresowe czynne, C.  zobowiązania długoterminowe,
D.  zobowiązania bieżące i fundusze specjalne,
E.  rozliczenia międzyokresowe,
3.2 WST
PNA ANALIZA BILANSU
W ocenie rozwoju przedsiębiorstwa i jego zasobów istotną rolę odgrywa analiza posiadanego
majątku, zmian jego wielkości, struktury oraz wykorzystania.
Największą wartością poznawczą w zakresie zmian wielkości majątku przypisuje się
wskaz
nikowi dynamiki wzrostu.
- analiza zmian wielkości majątku przedsiębiorstwa,
- analiza struktury majątku przedsiębiorstwa.
Mc1 "Mc  dynamika zmian majątku całkowitego,
"Mc = x 100% Mc1  wartość majątku całkowitego w okresie badanym,
Mc0 Mc0 - wartość majątku całkowitego w okresie bazowym,
W ocenie rozwoju każdego przedsiębiorstwa istotną rolę odgrywa również analiza kapitałów
zaangażowanych w finansowaniu majątku.
Kc1 "Kc  dynamika zmian kapitału całkowitego,
"Kc = x 100% Kc1  wartość kapitału całkowitego w okresie badanym,
Kc0 Kc0 - wartość kapitału całkowitego w okresie bazowym,
Dla wstępnej analizy bilansu każdego przedsiębiorstwa obszary potrzebne do oceny to :
- analiza kapitałów przedsiębiorstwa,
- analiza struktury kapitałów przedsiębiorstwa.
3.3 RACHUNEK ZYSKÓW I STRAT
Ustawa o rachunkowości dopuszcza sporządzanie rachunku wyników firmy w układzie:
a) porównawczym  koszty ujmuje się według rodzaju zużytych czynników produkcji,
b) kalkulacyjnym  wg sposobów ich odnoszenia na jednostkę wytworzonego produktu.
W każdym z tych układów występują dwie wersje zapisu RZS : dwustronna lub pionowa.
Wynik finansowy jest syntetyczną miarą efektów finansowych osiągniętych przez
przedsiębiorstwo w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Poziomy :
1. Poziom operacyjny  pozwala ustalić wynik operacyjny i obejmuje następujące elementy:
a) wynik na sprzedaży produktów minus koszty wytworzenia sprzedanych produktów 
koszty ogólne zarządu  koszty sprzedaży,
b) na sprzedaży towarów i materiałów minus koszty handlowe  wart. towar. wg cen
nabycia,
c) wynik na pozostałych przychodach operacyjnych minus pozostałe koszty operacyjne.
2. Poziom finansowy  stanowi różnicę między należnymi przychodami z operacji
finansowych a kosztami tych operacji. Poziom dzielimy na :
a) przychody finansowe : dywidendy z tytułu udziału w innych podmiotach, odsetki od lokat
bankowych, odsetki od pożyczek bankowych, wpływy ze sprzedaży papierów
wartościowych,
b) koszty finansowe : odsetki i prowizje od zaciągniętych pożyczek i kredytów, straty na
sprzedaży papierów wartościowych, odpisy aktualizujące wartość finansową majątku
trwałego.
3. Poziom nadzwyczajny
4. Wynik finansowy netto  oblicza się poprzez skorygowanie wyniku finansowego brutto o
obowiązkowe zmniejszenie zysku lub zwiększenie straty. Obejmuje ono :
- podatek dochodowy i ewentualnie inne obciążenia obligatoryjne wyniku.
3.4 WST
PNA ANALIZA RACHUNKU ZYSKÓW I STRAT
Dokonanie wstępnej analizy wymaga określenia dynamiki zmian jego poszczególnych wielkości
oraz oceny struktury procentowej.
Przychody całkowite ustala się w oparciu o sumę następujących pozycji : przychody netto ze
sprzedaży, PPO oraz przychody finansowe. Koszty całkowite obejmują : koszty sprzedanych
produktów, koszty ogólnego zarządu PKO, i koszty finansowe.
Rozdział IV. ANALIZA PRZEPA
YWÓW ŚRODKÓW PIENI
ŻNYCH
4.1 ISTOTA I OBSZAR ANALIZY
Rachunek przepływów pieniężnych odzwierciedla przepływy gotówkowe w 3 obszarach:
1. Przepływy z działalności operacyjnej  związane z produkcją, handlem oraz św. usług
a) wpływy gotówki, wypłaty gotówki,
b) saldo przepływów gotówki z działalności.
2. Przepływy z działalności inwestycyjnej  odzwierciedlają operacje wynikające z
gospodarowania przez przedsiębiorstwo majątkiem trwałym.
3. Przepływy z działalności gospodarczej  działania polegające na pozyskiwaniu kapitału
z otoczenia finansowego w postaci emisji akcji, obligacji, zaciąganiu kredytów i pożyczek
bank.
Suma sald przepływów gotówkowych z trzech obszarów działalności wyznacza globalne
saldo gotówkowe określane jako środki pieniężne netto, przepływy pieniężne netto, dochód
czysty.
ANALIZA rachunku przepływów środków pieniężnych polega na ustaleniu, jakie
zdarzenia gospodarcze, które zachodzą w przedsiębiorstwie mają najważniejszy wpływ na
generowanie jego zasobów gotówkowych.
Przepływy środków pieniężnych pozwalają dokonać wstępnej oceny sytuacji finansowej.
Dają także odpowiedz
na pytanie z jaką firmą mamy do czynienia, jakie mogą wystąpić
zagrożenia dla jej funkcjonowania, a jakie stoją przed nią szanse rozwojowe .
4.2. MIERNIKI OPARTE NA RACHUNKU PRZEPA
YWÓW ŚRODKÓW PIENI
ŻNYCH
Do oceny pozycji finansowej wykorzystuje się mierniki uwzględniające informacje pochodzące z
rachunku przepływów pieniężnych. Należą do nich :
1. Wskaz
niki wydajności gotówkowej :
a) obrotu, będących relacją : Gotówka netto z działalności operacyjnej x 100%
Przychody ze sprzedaży
Gotówka netto z działalności operacyjnej x 100%
b) zysku, będących relacją :
Zysk netto
Gotówka netto z działalności operacyjnej x 100%
c) majątku, będących relacją :
Przeciętny poziom majątku ogółem
Gotówka netto z działalności operacyjnej x 100%
d) majątku obrotowego, będących relacją :
Przeciętny poziom majątku obrotowego
2. Wskaz
niki wystarczalności gotówki :
Gotówka netto z działalności operacyjnej x 100%
a) operacyjnej na spłatę długów ogółem:
Zobowiązania ogółem
Gotówka netto z działalności operacyjnej x 100%
b) operacyjnej na spłatę długów długoterm.:
Zobowiązania długoterminowe
Gotówka netto z działalności operacyjnej x 100%
c) operacyjne ogólnej:
Spłata zobowiązań +wypłata dywidend +zakupy majątku trwałego
Gotówka netto z działalności operacyjnej x 100%
d) reinwestycji gotówki operacyjnej:
Środki trwałe +inwestycje +pozostałe aktywa trwałe+ kapitał obrotowy
Gotówka netto z działalności operacyjnej x 100%
e) operacyjnej na zakupy majątku trwałego:
Zakupy majątku trwałego
Rozdział V WST
PNA I SZYBKA METODA OCENY FIRMY
5.1.Istota analizy wskaz
nikowej
W praktyce gospodarczej analiza wskaz
nikowa jest częścią analizy finansowej, która stanowi
jej uogólnienie i spojrzenie na całościowe funkcjonowanie przedsiębiorstwa przez pryzmat
kształtowania się określonych relacji finansowych.
Przedmiotem analizy finansowej przedsiębiorstwa są:
sytuacja majątkowa,
sytuacja kapitałowa,
płynność finansowa, obejmująca ocenę zdolności płatniczych firmy, stopień elastyczności
majątku, politykę płatniczą wobec kontrahentów,
rentowność, czyli ocena kształtowania się kosztów i dochodów.
Istotną kwestią w analizie wskaz
nikowej przedsiębiorstwa jest problem wyboru podstawy
porównań osiąganych przez nie wyników. W Polsce najczęściej stosowane są porównania
oparte na konfrontacji wielkości zrealizowanych z zaplanowanymi oraz porównania wielkości
osiągniętych na przestrzeni kilku lat funkcjonowania przedsiębiorstwa. Wykorzystanie bowiem,
równocześnie kilku baz odniesienia do działalności gospodarczej przedsiębiorstwa, daje dopiero
obraz sytuacji oraz tendencji rozwojowych tej firmy. Jak wcześniej stwierdzono, analiza
wskaz
nikowa koncentruje się na całościowym badaniu funkcjonowania przedsiębiorstwa, ocenie
jego efektywności i możliwości rozwojowych.
5.2.Wskaz
niki aktywności gospodarczej
Wskaz
niki aktywności gospodarczej stanowią odzwierciedlenie relacji między osiągniętymi
przychodami a stanem posiadanego majątku zarówno całkowitego, jak i trwałego. Służą one
ocenie intensywności wykorzystania majątku, pośrednio zaś ocenie tendencji rozwojowych
przedsiębiorstwa.
Wskaz
nik szybkości obrotu, mówiący o tym ile razy w badanym okresie nastąpił obrót danym
składnikiem, czy też ile dni przeciętnie trwał jeden cykl obrotu. Daje więc informacje o tym, po
jakim czasie zainwestowane środki wrócą do przedsiębiorstwa i będą ponownie wykorzystane.
Wskaz
nik rotacji zapasów, mierzony liczbą obrotów, informuje o poprawie efektywności
gospodarowania zapasami, szybszym odzyskiwaniem środków pieniężnych zamrożonych w
zapasach. Natomiast spadek wielkości tego wskaz
nika, oznacza wydłużenie cyklu sprzedaży
zapasów.
5.3.Wskaz
niki zadłużenia przedsiębiorstwa
Analiza zadłużenia przedsiębiorstwa wynika z oceny wielkości, dynamiki zmian i struktury
kapitałowej przedsiębiorstwa. Głównym problemem w tym zakresie jest oszacowanie poziomu
zainwestowanych w przedsiębiorstwo kapitałów obcych. Wysoki udział kapitałów własnych w
strukturze pasywów świadczy o silnych podstawach finansowych przedsiębiorstwa, o niskim
ryzyku finansowym i jego stabilności gospodarczej. Nie jest to jednak jednoznaczne z wysokim
poziomem rentowności. Możliwość zadłużenia się przedsiębiorstwa nie zależy tylko od poziomu
i udziału kapitałów własnych w całości zaangażowanych kapitałów. Równie istotna jest zdolność
przedsiębiorstwa do zwrotu zaciągniętych długów, w określonych terminach oraz dostępnych
środków. Szczególnie przydatne w ocenie tych możliwości są wskaz
niki: zdolności kredytowej i
wiarygodności kredytowej.
Zdolność kredytowa oznacza możliwość spłaty całkowitych, efektywnych zobowiązań z
wygospodarowanej w danym okresie nadwyżki finansowej.
Wskaz
niki wiarygodności kredytowej określają możliwości firmy w zakresie spłaty bieżących
kosztów finansowych związanych z zaangażowaniem kapitałów obcych. Określają zatem, czy
zysk operacyjny, albo nadwyżka finansowa są wystarczające na pokrycie odsetek oraz rat
kapitałowych w wymaganych terminach.
5.4.Wskaz
niki płynności finansowej przedsiębiorstwa
Płynność finansowa przedsiębiorstwa oznacza zdolność firmy do regulowania zobowiązań w
wymaganych terminach. W praktyce najczęściej stosuje się następujące wskaz
niki:
Wskaz
nik bieżącej płynności odzwierciedla podstawowe relacje, jakie powinny zachodzić
miedzy majątkiem obrotowym przedsiębiorstwa a wielkością zobowiązań bieżących. Uznaje się
iż bezpieczny poziom tego wskaz
nika powinien oscylować wokół 1,5  2 razy. Oznacza to iż,
majątek obrotowy zaangażowany w przedsiębiorstwie powinien być dwukrotnie większy niż
suma zobowiązań bieżących.
Wskaz
nik podwyższonej płynności, wg fachowców, powinien oscylować w granicy 1.
Oznacza to w praktyce, iż najbardziej płynne elementy majątku obrotowego  czyli suma
należności i roszczeń, krótkoterminowych papierów wartościowych oraz środków pieniężnych
powinny być równe całości zobowiązań bieżących.
Wskaz
nik gotówkowej płynności, powinien w zasadzie oscylować w granicach 0,2. Zasoby
gotówkowe firmy powinny być ograniczone do minimalnych poziomów, bowiem jedynie kapitał
zaangażowany w procesach gospodarczych przedsiębiorstwa, czyli zapasach surowców,
materiałów, produktów, wyrobów gotowych oraz należnościach, generuje dochody i zyski. Zbyt
wysoki poziom środków pieniężnych utrzymywany w przedsiębiorstwie może świadczyć o
nieproduktywnym ich gromadzeniu lub o braku pomysłu na ich wykorzystanie.
5.5.Wskaz
nik rentowności przedsiębiorstwa
Pojęcie rentowności oznacza osiąganie nadwyżki dochodów nad kosztami, związanymi z
podejmowaniem określonej działalności. Miarą osiąganej przez firmę rentowności jest relacja
osiąganych zysków do zaangażowanych kapitałów lub do efektów zastosowanych czynników
produkcji. Zatem rentowność przedsiębiorstwa można ustalić w oparciu o dwie grupy
wskaz
ników. Pierwszą grupę wskaz
ników rentowności stanowią mierniki rentowności
obrotu. Powszechnie stosowane są następujące mierniki:
marża z zysku operacyjnego, marża z zysku brutto,
marża z zysku netto, rentowność brutto.
Drugą grupę wskaz
ników, która umożliwia ocenę pozycji dochodowej przedsiębiorstwa tworzą
mierniki rentowności kapitału. Powszechnie stosowane to:
rentowność inwestycji  stopa zysku,
rentowność aktywów  stopa zwrotu z aktywów,
rentowność kapitałów własnych  stopa zwrotu kapitałów własnych.
Rentowność kapitału własnego wyraża efekty funkcjonowania przedsiębiorstwa w stosunku
do kapitałów zaangażowanych przez właścicieli. Rosnący poziom tego wskaz
nika świadczy z
reguły o podnoszeniu efektywności zaangażowanego kapitału. Może to prowadzić do
uzyskiwania większych dywidend oraz rozszerzania możliwości rozwojowych przedsiębiorstwa.
Analizę rentowności spółek akcyjnych powinna jeszcze dodatkowo uzupełniać ocena oparta
na wskaz
nikach rynku kapitałowego. Najczęściej zalicza się do tej grupy następujące
wskaz
niki:
zysk wygospodarowany w spółce przypadający na jedną akcję,
cena rynkowa jednej akcji do zysku netto przypadającego na jedną akcję,
stopa dywidendy mierzona relacją
 wskaz
nik stopy wypłaty dywidendy mierzony relacją
cena rynkowa jednej akcji do wartości księgowej (C/W).
Wskaz
niki rynku kapitałowego służą ocenie osiąganych korzyści przez aktualnych
posiadaczy akcji.
Rozdział VI ANALIZA ZASOBÓW TRWAA
YCH W PRZEDSI
BIORSTWIE
6.1 Struktura rodzajowa majątku trwałego przedsiębiorstwa
Z bilansowego punktu widzenia wyróżnia się dwie podstawowe grupy składników majątkowych:
majątek trwały oraz obrotowy.
Majątek trwały jest zaangażowany w przedsiębiorstwie na okres dłuższy niż jeden rok. M.T.
jest mało elastyczny, nie można go na bieżąco dostosowywać do poziomu wykorzystywanych
mocy produkcyjnych. Jego rozwój dokonuje się w długim czasie, na podstawie długofalowych,
strategicznych decyzji. Jest on obciążony dużym ryzykiem.
MT przedsiębiorstwa obejmuje trzy podstawowe grupy: rzeczowy majątek trwały, wartości
niematerialne i prawne, finansowy majątek trwały. Zalicza się do niego również należności
długoterminowe.
Z punktu widzenia zastosowania MT dzieli się go na: produkcyjny i finansowy.
Z punktu widzenia prawa własności: własny i obcy
Z punktu widzenia elastyczności: na mniej (budynki, budowle) lub bardziej elastyczny
(narzędzia, środki finansowe).
Do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się nabyte przez przedsiębiorstwo prawa
majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, których okres użytkowania
przekracza rok.
Majątek rzeczowy w bilansie dzieli się na: (grunty własne, budynki i budowle, urządzenia
techniczne i maszyny, środki transportu, pozostałe środki trwałe) inwestycje rozpoczęte oraz
zaliczki na poczet inwestycji.
Klasyfikacja rodzajowa środków trwałych: budynki, budowle, maszyny energetyczne,
maszyny i urządzenia ogólnego zastosowania, maszyny i urządzenia specjalistyczne,
urządzenia techniczne, środki transportowe, narzędzia i przyrządy.
6.2 Procesy odtworzeniowo -inwestycyjne- regulowanie zasobów środków trwałych
Zwiększenie stanu środków trwałych poprzez tworzenie lub nabywanie nowych środków
stanowi działalność inwestycyjną. Inwestycje dotyczą nowych obiektów i urządzeń. Gdy
nakłady dotyczą obiektów już istniejących mamy do czynienia z rozbudową istniejącej bazy
materialnej. Modernizacja obejmuje wszystkie prace, których celem jest podwyższenie
parametrów technicznych istniejących obiektów i urządzeń.
Podstawowe wskaz
niki do badania tych procesów to:
1. Wskaz
nik zużycia majątku trwałego
2. Intensywność odpisów amortyzacyjnych
3. Stopa likwidacji środków trwałych
4. Stopa odnowy- inwestycji majątku trwałego
5. Wskaz
nik dekapitalizacji brutto
6. Wskaz
nik dekapitalizacji netto
6.3 OCENA GOSPODAROWANIA MAJ
TKIEM TRWAA
YM
Podstawowe znaczenie dla analizy majątku trwałego ma jego efektywność, którą można
ustalić na podstawie zestawu wskaz
ników określających relacje między efektami osiąganymi w
przedsiębiorstwie a posiadanymi zasobami majątkowymi.
Wskaz
niki wykorzystywane w tym zakresie to:
1. Wskaz
nik produktywności majątku - PMT
PMT = S/MT gdzie S- wartość produkcji, lub przychodów ze sprzedaży
MT - przeciętna wartość majątku trwałego
Wskaz
nik ten informuje o kwocie przychodów generowanych przez jedną złotówkę
posiadanego majątku. W ocenie intensywności wykorzystania majątku istotny jest zarówno
poziom wskaz
nika, jak i tempo jego zmian. Odwrotność tego wskaz
nika określana jest jako
majątkochłonność produkcji, sprzedaży, co oznacza wartość majątku zaangażowaną dla
uzyskania jednostki wartości produkcji, sprzedaży.
2. Wskaz
nik zyskowności majątku - ZMT
Z = Z/MT gdzie: Z- wielkość wyniku finansowego
MT
Dodatni wynik finansowy- zysk, wzrost wskaz
nika oznacza, że każda złotówka majątku
trwałego przedsiębiorstwa oznacza coraz większą kwot zysku.
3. Wskaz
nik rotacji majątku trwałego - RMT
RMT = MT x 365/ S gdzie: S- przychody ze sprzedaży
Wskaz
nik określa jak przeciętnie długo trwa cykl obrotu majątkiem w okresie rocznym. Jaka
długość cyklu jest do osiągnięcia danego poziomu produkcji, czy sprzedaży, Im krótszy cykl,
tym wyższa produktywność majątku trwałego.
1. Wskaz
nik technicznego uzbrojenia pracy - Tup :
Tup= MT/L gdzie: L- poziom zatrudniania
Jest to wskaz
nik obrazujący substytucję pracy żywej pracą uprzedmiotowioną. Mierzy
nasycenie przedsiębiorstwa majątkiem trwałym.
Wpływ majątku trwałego na wyniki ekonomiczne przedsiębiorstwa można badać w postaci
układów zależności wyrażających wpływ różnych czynników, ujętych w postaci wskaz
ników, na
wskaz
nik zyskowności majątku.
ZMT = Zn/ MT= Zn/S x S/MT gdzie: Zn- zysk netto, S - przychody ze sprzedaży
Zyskowność majątku jest tu iloczynem wskaz
nika rentowności sprzedaży i wskaz
nika
produktywności.
ZMT = Zn/L x L/S x S/MT
Zyskowność majątku jest tu iloczynem trzech wskaz
ników: rentowności pracownika,
odwrotności wydajności pracy, czyli pracochłonności (ilość pracy potrzebnej do wytworzenia
jednostki wartości produkcji lub uzyskania jednostki przychodu) oraz produktywności majątku.
Rozdział VII. ANALIZA ZASOBÓW OBROTOWYCH FIRMY
7.1 PRZEDMIOT ANALIZY
Podstawowe cele zarządzania majątkiem obrotowym :
a) zapewnienie stałej płynności finansowej, optymalizowanie wielkości i struktury majątku
obr,
b) kształtowanie z
ródeł finansowania majątku obrotowego opartych na kryterium korzyści.
Wszystkie procesy krążenia składników tworzą cykl obrotowy. Stanowi on odzwierciedlenie
czasu, jaki upływa od wydatkowania środków pieniężnych na zakup czynników produkcji do
momentu uzyskania przychodów ze sprzedaży towarów lub usług.
Cykl obrotowy brutto = rotacja zapasów mierzona liczbą dni + okres inkasa należności
CB = RD + ON
Cykl obrotowy netto = cykl obrotowy brutto  okres spłaty zobowiązań
CN = CB + OZB
ZARZ
DZANIE ZAPASAMI W PRZEDSI
BIORSTWIE
Głównym celem jest kształtowanie takiego poziomu, który zapewni ciągłość procesów produkcji
i sprzedaży przy minimalnych kosztach ich utrzymywania.
ZARZ
DZANIE ŚRODKAMI PIENI
ŻNYMI
Ma na celu:
- przyśpieszenie dyspozycyjności wpływów gotówkowych, poprzez skrócenie czasu ich
obiegu,
- lokowanie przejściowych nadwyżek środków pieniężnych w sposób zapewniający
odpowiednie korzyści,
- pozyskiwanie najtańszych z
ródeł finansowania niedoborów gotówki w przedsiębiorstwie,
7.2 STRATEGIE FINANSOWANIA MAJ
TKU FIRMY
Na sfinansowanie majątku obrotowego uwzględnia się najczęściej następujące aspekty:
a) związki zachodzące między stałymi i zmiennymi składnikami majątku,
b) stopień realności przychodów ze sprzedaży oraz ich regularność,
c) koszty wykorzystywania kapitałów.
Strategia agresywna polega na finansowaniu majątku obrotowego w całości zobowiązaniami
krótkoterminowymi i to jej zmienną częścią.
Strategia umiarkowana oparta jest na podziale majątku obrotowego na część stałą i
zmienną. Stała wielkość środków obrotowych jest w tej strategii finansowana kapitałem
stałym, czyli sumą kapitału własnego i zobowiązań długoterminowych.
Strategia konserwatywna polega na finansowaniu majątku obrotowego, praktycznie w
całości kapitałem stałym. Przywiązuje szczególną wagę do utrzymywania wysokiego poziomu
płynności finansowej oraz minimalizowania ryzyka niewypłacalności.
7.3 ISTOTA KAPITAA
U PRACUJ
CEGO
Wielkość kapitału pracującego może być ustalona w dwojaki sposób. Pierwszy to spojrzenie
kapitałowe a drugi to spojrzenie majątkowe
I. Kapitał pracujący = kapitał stały  majątek trwały KP = KS - MT
II. Kapitał pracujący = majątek obrotowy  krótkoterminowe z
ródła kapitałów KP = MO  ZB
W praktyce mogą wystąpić trzy przypadki kształtowania się wielkości kapitału pracującego:
1. Kapitał stały  majątek trwały > 0
2. Kapitał stały  majątek trwały = 0  oznacza zrównanie wielkości KP z MT
3. Kapitał stały  majątek trwały < 0 - KP jest w części finansowany o z
ródła
krótkoterminowe.
Kapitał pracujący ulega zwiększeniu, gdy:
- maleje wartość majątku trwałego,
- rośnie wartość kapitałów stałych,
Kapitał pracujący maleje, gdy:
- zwiększa się wartość posiadanego majątku poprzez dokonywanie zakupów inwestycyjnych
w sferze rzeczowej, finansowej, czy też wartości niematerialnych i prawnych,
- ulega zmniejszeniu wartość kapitału stałego
7.4 OCENA KAPITAA
U PRACUJ
CEGO PRZEDSI
BIORSTWA
Do oceny wielkości KP można wykorzystać mechanizm szacowania zapotrzebowania na
kapitał pracujący. Wymaga on określenia długości trwania cyklu obrotowego netto
przedsiębiorstwa ora przeciętnych dziennych obrotów uzyskiwanych przez firmę.
Inną metodą ustalania zapotrzebowania na kapitał pracujący jest analiza stanu środków
pieniężnych netto.
Rozdział VIII ANALIZA ZASOBÓW KAPITAA
OWYCH FIRMY
8.1. Główne z
ródła kapitałów tworzących zasoby firmy
Zasoby finansowe przedsiębiorstwa warunkują wielkość zaangażowanych czynników
wytwórczych, ich wykorzystanie oraz poziom osiągniętego obrotu. Z kolei poziom przychodów
warunkuje dopływ środków finansowych do przedsiębiorstwa.
Finansowanie to wszystkie przedsięwzięcia w przedsiębiorstwie, które zapewniają
przedsiębiorstwu kapitał i które służą kształtowaniu optymalnej struktury kapitałowej. To
jednocześnie proces, w którym można wyróżnić następujące funkcje: określenie potrzeb
kapitałowych i finansowych przedsiębiorstwa, kierowanie dopływem środków finansowych,
kształtowanie wyniku finansowego, kierowanie wykorzystaniem środków finansowych.
Ze względu na z
ródło pochodzenia: kapitał wewnętrzny i zewnętrzny.
Kapitał własny jest odzwierciedleniem sfinansowania podjęcia działalności przez firmę (jej
powstania) i podwyższenia związanego z rozwojem firmy. Jego cechą jest długoterminowość i
statystyczność.
Kapitały obce mają zawsze charakter zewnętrzny w stosunku do przedsiębiorstwa. Ich cechą
charakterystyczną jest czasowość wykorzystania środków obcych, konieczność zwrotu w
określonym terminie, jak i odpłatność za możliwość wykorzystania tych kapitałów. W
przypadku upadłości lub likwidacji przedsiębiorstwa ich roszczenia są regulowane w pierwszej
kolejności przed roszczeniami właścicieli.
Cechy kapitału obcego:
1.Konieczność spłaty kapitału
2.Obligatoryjność spłaty odsetek
3.Odsetki stanowią koszty uzyskania przychodu- są odejmowane od podstawy opodatkowania
4.Większy udział zwiększa ryzyko finansowe
5.Możliwość wprowadzenia ograniczeń (celowość przeznaczenia)
6.Brak wpływu dawcy na decyzje firmy
7.Gwarancja zwrotu
Cechy kapitału własnego:
8.Brak konieczności spłaty
9.Wypłata dywidend nieobowiązkowa
10.Dywidenda wypłacana jest z zysku
11.Większy udział świadczy o sile i niezależności finansowej
12.Swoboda wykorzystania
13.Wpływ na podejmowane decyzje
14.Brak gwarancji zwrotu
8.2. Mechanizm działania dz
wigni finansowej jako kryterium wyboru kapitałów
Główne kryteria wyboru z
ródeł kapitału to:
-mechanizm dz
wigni finansowej- efekty i skala jego oddziaływania jako z
ródło korzyści
właścicieli
-koszty zastosowanych kapitałów
-zasady finansowania określające długoterminową płynność
Mechanizm dz
wigni finansowej jest oparty na korzystaniu z kapitałów obcych, pod
warunkiem niższego ich kosztu (oprocentowania) od generowanej stopy zysku ROI w danej
firmie.
Dz
wignia operacyjna mierzy efekty wykorzystania i kształtowania struktury majątkowej
przedsiębiorstwa.
Dz
wignię połączoną tworzy suma efektów dz
wigni finansowej i operacyjnej.
Pozytywne rezultaty we wzroście rentowności firmy można osiągnąć, kształtując
umiejętnie zarówno strukturę majątkową, jak i finansową. Obie dz
wignie nie mają wobec siebie
charakteru substytucyjnego, ale komplementarny. Pozytywne lub negatywne efekty działania
jednej z nich, są wzmacniane przez drugą- dz
wignia połączona wykorzystuje te tendencje.
Dynamiczny efekt działania dz
wigni operacyjnej można zapisać w postaci: EDO= "Z0 /"P
gdzie: EDO - efekt wpływu dz
wigni operacyjnej; "Z0 - procentowa zmiana zysku operacyjnego;
"P - procentowa zmiana przychodów
Dz
wignia operacyjna wpływa na zmiany zysku operacyjnego wywołane zmianami
generowanych przychodów. Wpływ ten będzie pozytywny, jeśli maleje względny udział kosztów
stałych w przedsiębiorstwie, przy wzroście osiąganych przychodów. Natomiast spadek
przychodów powoduje względną zwyżkę udziału kosztów stałych i to wpływa ujemnie na
wielkość wykazywanego zysku operacyjnego.
Dynamiczny efekt działania dz
wigni finansowej można ustalić w oparciu o EDF =
"ROE/"Z0
gdzie: EDF- efekt wpływu dz
wigni finansowej; "ROE- procentowa zmiana rentowności kapitału
własnego; "Z0- procentowa zmiana zysku operacyjnego.
Efekt działania dz
wigni finansowej odzwierciedla wpływ zamian zysku operacyjnego na
osiąganą stopę zwrotu kapitału własnego przy określonej strukturze kapitałowej firmy i
związanych z nią kosztach finansowych. jeśli koszty zaangażowania kapitałów obcych są niższe
niż osiągana stopa zysku w firmie, to wpływ dz
wigni finansowej będzie pozytywny. Jeśli
wystąpi odwrotna relacja, to efekt wpływu dz
wigni będzie ujemny.
Sumę efektów dz
wigni finansowej i operacyjnej w ujęciu dynamicznym można zapisać:
EDP= EDO x EDF
Efekt działania mechanizmu dz
wigni połączonej określa, jak zmieni się stopa zwrotu kapitału
własnego wywołana zmianą osiąganych przychodów przez przedsiębiorstwo.
Wnioski wynikające z mechanizmu działania dz
wigni finansowej to:
- dz
wignia finansowa może oddziaływać na zyskowność kapitałów własnych zarówno w sposób
pozytywny jak i negatywny
- efektów pozytywnych można spodziewać się wtedy, gdy stopa zysku ROI przewyższa stopę
oprocentowania kapitałów obcych
- im bardziej stopa zysku jest wyższa od oprocentowania kapitału obcego, tym efekty działania
dz
wigni finansowej są wyższe
- jeśli stopa zysku jest mniejsza od oprocentowania kapitału obcego, to mechanizm działania
dz
wigni ma charakter negatywny tzw. maczuga finansowa
- im stopa zysku jest niższa od kosztów zaangażowania kapitałów obcych, tym każde
zwiększenie zadłużenia pociąga za sobą coraz wyższy spadek stopy zwrotu kapitałów własnych.
Syntetyczne miary oddziaływania dz
wigni finansowej- wykorzystuje się je do oceny
zasobów kapitałowych firmy, ich struktury należą do nich:
1. Iloraz rentowności kapitału własnego w stosunku do skorygowanej stopy zwrotu kapitału
całkowitego o odsetki należne dawcom kapitałów obcych.
EDF =ROE/SROA x 100%
gdzie: EDF- wpływ dz
wigni finansowej, ROE- stopa zwrotu kapitału własnego, SROA- stopa
zwrotu kapitału całkowitego mierzona relacją: zysk netto + odsetki/ kapitał całkowity.
2. Różnica między stopą zwrotu kapitału własnego a skorygowaną stopą zwrotu kapitału
całkowitego:
EDF = ROE- SROA/SROA x 100%
3. Mnożnik dz
wigni finansowej liczony w oparciu o formułę:
zysk netto/ zysk netto+ odsetki x kapitał całkowity/ kapitał własny x 100%
Wykorzystanie obcych kapitałów wpływa na wzrost rentowności kapitału własnego, rosną
potencjalne korzyści właścicieli. Im wyższe wartości osiągają dane wskaz
niki, tym większy jest
dodatni wpływ zastosowania kapitałów obcych w finansowaniu majątku przedsiębiorstwa.
Wskaz
niki mierzące efekt oddziaływania dz
wigni finansowej o wielkościach ujemnych świadczą
jednoznacznie o zbyt wysokim poziomie zadłużenia firmy lub o zbyt wysokich kosztach jego
obsługi.
8.3. Koszt kapitałów w wyborze z
ródeł finansowania firmy
Koszt kapitałów - każdy element struktury kapitałowej przedsiębiorstwa charakteryzuje się
innym kosztem. Z jednej strony bowiem struktura finansowa zależy od kosztu zapłaty za
kapitał pochodzący z różnych z
ródeł, z drugiej zaś sama go w pewien sposób określa i istotnie
wpływa na zyskowność firmy.
Koszt kapitału własnego w spółkach kapitałowych jest równy wymaganej stopie zwrotu (stopa
dyskontowa), stosowanej przez właścicieli przy szacowaniu dywidend i ocenie bieżącej wartości
przedsiębiorstwa. Można się tu posłużyć tzw. modelem Gordona, w którym zakłada się stały
wzrost wypłat dywidendy.
Koszt nowej emisji akcji, inną możliwością zwiększenia wielkości zaangażowanych kapitałów
własnych są dopłaty właścicieli np. w spółkach akcyjnych, będą to kolejne emisje akcji. Koszt
kapitału nowej emisji jest nieco wyższy od kosztu poprzedniego kapitału, gdyż obejmuje
również wydatki związane z rozprowadzeniem nowych akcji.
Inną możliwością wzrostu wielkości zaangażowania kapitału w określonym
przedsięwzięciu jest korzystanie z kapitałów obcych w postaci różnego rodzaju kredytów,
pożyczek. Koszt tego rodzaju kapitału wyznacza stopa oprocentowania kredytów wraz z
kosztami prowizji lub ryczałtu dla kredytodawców. Oprocentowanie kredytów i pożyczek
spłacane jest z dochodów przed opodatkowaniem. Powstające korzyści podatkowe zmniejszają
ostateczny koszt pozyskania tego typu z
ródeł finansowania inwestycji i rozwoju
przedsiębiorstwa.
8.4. Zasady finansowania w kształtowaniu zasobów kapitałowych
Zasady finansowania na ich podstawie możliwe jest ustalenie optymalnej struktury kapitałowej
dla konkretnego przedsiębiorstwa w każdych warunkach rynkowych. Stanowią one ostatnie-
obok mechanizmu dz
wigni finansowej i kosztów zaangażowanych kapitałów- wyróżnione
kryterium wyboru odpowiedniej struktury kapitałowej. ocena relacji i powiązań między
aktywami a kapitałem jest możliwa w oparciu o analizę płynności krótkoterminowej i
długoterminowej.
Wskaz
niki płynności bieżącej (krótkoterminowej) służą ocenie sytuacji finansowej
przedsiębiorstwa w zakresie majątku obrotowego i zobowiązań bieżących. Umożliwiają
planowanie relacji zachodzących między tymi kategoriami, stanowią podstawę zarządzania
kapitałem pracującym przedsiębiorstwa.
Natomiast zasady finansowania, ich ocena i analiza, opiera się na wskaz
nikach płynności
długoterminowej.
Złota reguła finansowa mówi że nie należy zadłużać przedsiębiorstwa ponad wartość
kapitałów własnych. Znaczy to, że stopień zadłużenia firmy nie powinien przekroczyć 50%.
Stosunek kapitału własnego do obcego winien się kształtować na poziomie wyższym od
jedności. Oznacza to, iż udział kapitałów obcych winien być niższy lub równy połowie kapitałów
całkowitych:
Kw/Koe" 1
gdzie: Kw- kapitał włąsny, Ko- kapitał obcy
Taka struktura zapewnia utrzymanie długoterminowej płynności. Sprzyja jej zarówno
ograniczenie obciążenia firmy kosztami od zaangażowanych obcych kapitałów, jak i osiąganie
większej stabilności w zakresie rentowności.
Złota reguła bilansowa zakłada całkowite sfinansowanie majątku trwałego kapitałem
własnym. Gdy te dwie wielkości są sobie równe, a więc wskaz
nik pokrycia majątku trwałego
kapitałem własnym. oscyluje w granicach 1, oznacza to utrzymanie stabilności finansowej
przez przedsiębiorstwo:
Kw/ Mte" 1
gdzie: Kw- kapitał własny zaangażowany w firmie, Mt- majątek trwały.
lub Ko/Mod" 1
Wersja liberalna dopuszcza finansowanie majątku trwałego kapitałem stałym, a więc oprócz
kapitału własnego możliwe jest również zastosowanie długoterminowych kapitałów obcych.
Wskaz
nik pokrycia majątku trwałego kapitałem stałym powinien być wyższy od 1.
Ks/Mte" 1
gdzie: Ks - kapitał stały, Mt- majątek obrotowy
Przy wskaz
niku mniejszym od 1 może wystąpić sytuacja zagrożenia płynności. oznacza ona
finansowanie majątku trwałego i potrzeb inwestycyjnych przedsiębiorstwa krótkoterminowymi
kapitałami obcymi. Ich wymagalność w krótkim czasie może oznaczać brak środków
pieniężnych i naruszenie równowagi finansowej. Istnieje realne zagrożenie braku
wypłacalności.
Dynamiczna reguła zadłużenia opiera się na wykorzystaniu pojęcia nadwyżki finansowej CF,
a więc sumy zysku netto i amortyzacji. Dynamiczną regułę zadłużenia można zapisać:
Ko/ CF
gdzie: Ko- kapitał obcy, CF- nadwyżka finansowa netto
Wskaz
nik dynamicznego zadłużenia określa, przez ile lat nadwyżka finansowa danego roku
musi być dostępną, by firma spłaciła całkowite zadłużenie. Przyjmuje się, iż bezpieczny poziom
to okres trzech lat. Stosuje się zasadę wedle której, im niższa jest wartość wskaz
nika tym
niższe jest ryzyko finansowe związane z określoną strukturą kapitałową przedsiębiorstwa.
Pogarszający się wskaz
nik oznacza utratę zdolności kredytowej, gdy zbliża się do 7 oznacza
bankructwo.
Kod/ Kpd"1
gdzie: Kod- kapitał obcy długoterminowy, Kp- kapitał pracujący
Rozdział IX Analiza wybranych procesów gospodarki materiałowej
9.1 BADANIE PROCESÓW ZAOPARTRZENIA
Zaopatrzenie oznacza pozyskiwanie z zewnątrz czynników produkcji niezbędnych do
zapewnienia ciągłej i rytmicznej działalności przedsiębiorstwa w określonym czasie.
Przedmiotem zaopatrzenia mogą być surowce, materiały, towary w przedsiębiorstwie
handlowym. Na procesy zakupu można patrzeć w ujęciu planistycznym, pozwalającym na
rozwiązanie podstawowych problemów zaopatrzeniowych dotyczących przyszłych okresów oraz
w przekroju analitycznym , umożliwiającym znalezienie racjonalne zaopatrzenie w okresach
minionych.
W przedsiębiorstwie handlowym składnikami rachunku , liczonymi dla każdego z dostawców są
:
- możliwe do uzyskania efekty ustalone w postaci marży brutto;
- koszty wiążące się z realizacją każdego wariantu dostaw .
- kryterium wyboru dostawcy , którym jest maksymalizacja kwoty zysku kalkulacyjnego.
Podstawą do ustalenia wartości zapotrzebowania materiałowego w okresie planistycznym jest
równanie bilansowe.
Liczba dostaw i terminy i odstępy między kolejnymi dostawami powinny być dostosowane do
zaplanowanej produkcji.
Wskaz
nik rytmiczności dostaw równy jeden oznacza , że dostawy są rytmiczne , realizowane
zgodnie z planem.
Wskaz
nik kredytowania pozwala na zoriętowanie się jaki jest przeciętny okres na jako firma
otrzymuje kredyt od swoich dostawców. Im wyższa wartość wskaz
nika , tym dłuższy okres
kredytowania.
9.2 ANALIZA POZIOMU, STRUKTURY I ROTACJI ZAPASÓW
Zapasy zapewniają ciągłe działanie przedsiębiorstwa we wszystkich fazach gospodarki.
Działanie i decyzje związane z pozyskaniem, utrzymaniem i wykorzystywaniem w
przedsiębiorstwie określa się mianem gospodarki zapasami.
Zapasy ocenia się w dwóch formach jako.
1. Bezwzględną wielkości zapasów wyrażoną wartościowo lub ilościowo,
2. Relatywny poziom zapasów, wyrażony w formie stosunku wielkości zapasów do wielkości
sprzedaży  rotacja.
Wielkość zapasów ustala się na początek i koniec każdego roku obrachunkowego.
Jednym s przekrojów analizy zapasów jest badanie ich struktury. Strukturę zapasów można
badać w różnych przekrojach:
1) w przekroju ilościowym lub wartościowym (częściej)
2) w przekroju asortymentowym, branżowym, wg grup towarów, faz działalności firmy,
3) w przekroju sieciowym, oddziałów, magazynów,
4) w przekroju czasowym.
Wskaz
nik rotacji  obrazuje stosunek pomiędzy wielkością zapasu i wielkością sprzedaży
towarów czy też kosztów działalności.
Do oceny relacji między zapasem a sprzedaż wykorzystywane są następujące wskaz
niki:
Wskaz
nik rotacji w dniach  określa ile dni trwa sprzedaż zapasu przeciętnego , co ile dni
jest odnawiany zapas przeciętny , informuje o szybkości obrotu.
Wskaz
nik rotacji w razach  informuje ile razy odnawia się badany okresie zapas przeciętny
, ile występuje cykli rotacji.
Wskaz
nik związania zapasów  określa ile groszy zapasu przypada za zł. Sprzedaży lub
produkcji w badanym okresie. Ten wskaz
nik jest odwrotnością rotacji w razach.
Gospodarka zapasami wiąże się z kosztami, z których najważniejsze to :
1) koszty zakupu
2) koszty magazynowania
3) koszty funkcjonowania służb zaopatrzeniowych
4) koszty finansowe, kapitałowe
5) koszty zużycia i starzenia zapasów.
9.3 KSZTAA
TOWANIE PRZYSZA
YCH POZIOMÓW ZAPASÓW
Celem działań podejmowanym w ramach rachunku ekonomicznego jest utrzymanie zapasu
ekonomicznie uzasadnionego. Zmniejszenie zapasu powoduje przyspieszenie cyrkulacji
materiałów i towarów, obniżenie kosztów działania zmniejszenie zapotrzebowania na kapitał
obrotowy.
W zagadnieniu optymalizacji zapasów przedmiotem rachunku są nakłady związane z
pozyskiwaniem i utrzymaniem zapasów. Nakłady te w formie wartościowej wyrażane są przez
koszty:
- zakupu  dostaw
- magazynowaniem
Kryterium wyboru jest minimalizacja łącznych kosztów zakupu i magazynowania.
Koszty dostaw i składowania są konkurencyjne wobec siebie. Dlatego obliczmy zapas
optymalny.
Na zapas optymalny składa się:
1) rozkład popytu w okresie planowania powinien być w przybliżeniu zgodny z
dotychczasowym jego rozkładem.
2) firma musi mieć pewność co do terminowości dostaw i w żądanej wielkości , wynikającej z
obliczeń.
3) mogą wystąpić pewne trudności przy liczeniu kosztów składowania i zakupu.
Niejednokrotnie muszą być one ustalone na podstawie danych w analitycznych kont
księgowych. Także szybkie zmiany składników tych kosztów w przyszłości mogą podważyć
ustalony wynik optymalny.
4) optymalne wielkości z punktu widzenia przedsiębiorstwa nie musza być optymalne z punktu
widzenia dostawcy.
Rozdział X OCENA PROJEKTÓW INWESTYCYJNYCH
10.1 Proste metody oceny projektów inwestycyjnych
Inwestycje to nakłady kapitałowe ponoszone na różnego rodzaju przedsięwzięcia mające na
celu przyniesienie określonych efektów. Efekt to zarówno wzrost zysku, cash  flow,
rozszerzenie produkcji, modernizacja technologii, wzrost udziału na rynku, przyrost wartości
firmy, poziomu konkurencyjności, itp. Wyróżniamy 2 podstawowe rodzaje inwestowania:
a) rzeczowe  w materialne składniki majątku stałego,
b) finansowe.
Rozróżniamy trzy cykle inwestycyjne :
a) przedinwestycyjny
b) inwestycyjny
c) operacyjny.
Najważniejsza faza to przedinwestycyjna, która odpowiada za określenie potrzeb, możliwości,
zebranie wariantów, określenie warunków ogólnoinwestycyjnych, określenie metod ocen
projektów itp.
Narzędziem oceny i wyboru najlepszych rozwiązań jest rachunek opłacalności
inwestycyjnych. Jest to rodzaj rach. ekonomicznego jako sposób wyboru rozwiązania
najlepszego spośród wielu możliwości.
W rachunku ekonomicznym stosowanym do oceny opłacalności projektów inwestycyjnych ,
zależnie od użytej metody, wyróżnić można następujące jego elementy składowe:
1) efekty w postaci przewidywalnych przychodów , zysku, przepływów pieniężnych,
odpowiednio dla każdego z rozpatrywanych wariantów inwestycyjnych.
2) nakłady w postaci kosztów , wydatków inwestycyjnych, czasu realizacji inwestycji,
związanych z funkcjonowaniem każdego z rozpatrywanych wariantów inwestycyjnych, oraz
inne wydatki finansowe.
3) kryterium wyboru w postaci miary , wskaz
nika, będącego relacją między efektami i
nakładami , wynikające z algorytmu obliczeniowego odpowiedniego do danej metody.
Kryteriami tymi mogą być: zaktualizowana wartość netto ( NPV ) , wewnętrzna stopa zwrotu (
IRR ) , okres zwrotu, stopa zwrotu nakładów.
Wyróżniamy dwie metody rachunku opłacalności:
Statyczna  są proste w obliczeniach, łatwe do zastosowania, mało pracochłonne. Nie
uwzględniają zmian wartości w czasie. Metody te wykorzystywane są do ocen projektów o
niewielkim znaczeniu, na etapie prac wstępnych, kiedy brak pełnego zestawu informacji.
Dynamiczna  należą do tej metody zaktualizowana wartość netto ( NPV ), wewnętrzna stopa
zwrotu ( IRR ), zdyskontowany okres zwrotu, metoda równych rat. Metoda ta pozwala
wyrażanie wszystkich przyszłych wpływów i wydatków w dzisiejszej wartości nałogów. Metoda
ta wykorzystywana jest w projektach o dużym znaczeniu.
Okres zwrotu nakładów ( OZ )  jest to czas w jakim zwracają się nakłady inwestycyjne z
osiągniętych nadwyżek finansowych lub innych wielkości określających przewidywane efekty.
Zaletą tej metody jest prostota obliczeń, a wadą pomijanie efektów jakie są osiągane po
okresie zwrotu , nieuwzględnienie zmian wartości efektów w czasie ( brak dyskonta ).
Stopa zwrotu nakładów  jest to relacja efektu, jaki można uzyskać z inwestycji do
poniesionych nakładów inwestycyjnych. Jest odwrotnością okresu zwrotów nakładów. Wady i
zalety jak wyżej.
10.2 Ocena efektywności projektów inwestycyjnych metodami dyskontowymi.
Zaktualizowana wartość netto (NPV)  metoda ta pozwala na określenie rzeczywistej
(aktualnej) wartości nakładów i efektów związanych z danym przedsięwzięciem. NPV jest
wartością otrzymaną przez zdyskontowanie, oddzielnie dla każdego roku, różnicy między
wpływami i wydatkami w całym okresie przy stałym poziomie stopy dyskontowej. Poziom NPV
zależy od wielkości i rodzaju w czasie przepływów pieniężnych netto, oraz od przeciętnej stopy
dyskontowej.
Poziom stopy dyskontowej  określa dwa zasadnicze czynniki: oczekiwaną stopę zwrotu,
ryzyko.
Oczekiwaną stopę zwrotu  wyraża minimalną rentowność, przy której inwestor jest gotów
zaangażować swój kapitał. Drugą część stopy dyskontowej jest premia za ryzyko
inwestowania. Wielkość tej premii jest uzależniona od wielu czynników zarówno z samym
przedsiębiorstwem jak i zewnętrznych. Dlatego przypisujemy jej wartość liczbową. Trzecim
składnikiem stopy dyskontowej mogła być stopa inflacji przewidywana w okresie projektów
przepływów pieniężnych. Wymagało by to jednak prognozowania wpływów i wydatków w
cenach bieżących. Przewidywalny poziom inflacji jak i takie prognozowanie obarczone jest
znacznym marginesem błędu. Dlatego też w praktyce pomija się stopę inflacji jako składnik
stopy dyskontowe. , a prognozowanie przepływów pieniężnych wyraża się w cenach stałych.
Wewnętrzna stopa zwrotu  IRR  jest metodą najczęściej wykorzystywaną do oceny
projektu inwestycyjnego metodą dyskontową IRR jest to stopa dyskontowa, przy której
wartość zaktualizowana netto (NPV) równa się zero. Oznacza to, że IRR wyraża wewnętrzną,
rzeczywistą rentowność projektu inwestycyjnego. W przypadku, gdy stopa ta jest wyższa lub
równa od stopy dyskontowej przyjętej do wyliczenia NPV, ocena projektu wypada korzystnie.
IRR można wyznaczyć metodą kolejnych przybliżeń, licząc NPV dla każdych stóp dyskontowych
tak, aby otrzymać NPV równa zeru. Taka stopa równa jest wewnętrznej stopie zwrotu IRR.
Rozdział XI WYBÓR y
RÓDEA
FINANSOWANIA
11.1.Kredyt, leasing, środki własne jako z
ródła finansowania
Środki służące do finansowania działalności bieżącej i rozwojowej przedsiębiorstwa mogą
pochodzić z różnych z
ródeł i dopływać w różnej formie. Z punktu widzenia z
ródła pochodzenia
kapitału wyróżnić można finansowanie zewnętrzne i wewnętrzne.
Są dwa podstawowe kierunki finansowania w przedsiębiorstwie:
finansowanie bieżącej działalności, polegające na zapewnieniu ciągłości podstawowych
procesów gospodarczych przez dopływ środków uzyskiwanych głównie z przychodów, tak aby
zachowana była płynność finansowa firmy.
Finansowanie działalności rozwojowej, polegające na gromadzeniu środków własnych i
obcych, wewnętrznych i zewnętrznych, mające na celu umożliwienie podejmowania działalności
inwestycyjnej.
Kredyt bankowy
Kredyt jest jednym z podstawowych z
ródeł finansowania przedsięwzięć inwestycyjnych. Jest
rodzajem pożyczki udzielonej przez bank osobie prawnej lub fizycznej za oprocentowaniem, na
określony cel, wg zasad i warunków podanych w umowie kredytowej. Kredyty dzielą się na
krótko, średnio i długo terminowe.
Kredyty obrotowe mogą być udzielone na sfinansowanie zapasów, rozliczeń między
okresowych czynnych, należności z tytułu rozliczeń z kontrahentami oraz płatności.
Kredyty inwestycyjne udzielane są na finansowanie przedsięwzięć zmierzających do
odtworzenia, modernizacji i zwiększenia majątku trwałego kredytobiorcy. Przyznanie kredytu
uzależnione jest od efektywności oraz przewidywalnej opłacalności przedsięwzięcia, jak również
stopnia ryzyka wynikającego z oceny zdolności kredytowej kredytobiorcy. Kredytobiorca
występuje o kredyt z wnioskiem. Wniosek powinien określać w szczególności:
kwotę i walutę kredytu, przeznaczenie kredytu,
proponowany termin spłaty kredytu, uzasadnienie potrzeb kredytowych,
okres wykorzystania kredytu, propozycje dotyczące prawnego zabezpieczenia kredytu.
Bank określa również dokumenty i informacje jakie powinny być dołączone do wniosku. W
szczególności są to:
uprawnienia do prowadzenia działalności gospodarczej,
informacje dotyczące działalności gospodarczej,
roczny bilans oraz rachunek zysków i strat,
deklaracje podatkowe, zaświadczenie o dochodach, zaświadczenie o niezaleganiu z
podatkami,
wykaz planowanych do zakupu dóbr lub usług inwestycyjnych,
studium opłacalności realizowanego przedsięwzięcia,
w przypadku inwestycji budowlanych założenia techniczno-ekonomiczne inwestycji.
Wysokość stopy oprocentowania kredytu uzależniona jest od kształtowania się stóp
procentowych na rynku międzybankowym, rozmiarów ryzyka związanego z udzielonym
kredytem, wysokości kredytu, oraz długości okresu kredytowania, częstotliwości spłaty odsetek
od kredytu.
Leasing
Jest nowoczesną formą finansowania inwestycji. Leasing określany jest powszechnie jako
specyficzna forma odpłatnego korzystania z rzeczowych składników majątkowych na podstawie
umowy zawartej na czas określony, zgodnie z którą leasingodawca zobowiązuje się oddać
określoną rzecz do dyspozycji leasingobiorcy w zamian za płatności dokonywane w ratach. Na
gruncie polskiego prawa podatkowego wyróżnia się dwa podstawowe typy transakcji
leasingowych:
1.Leasing finansowy ma charakter długookresowy i polega na odpłatnym korzystaniu z
rzeczy w czasie zbliżonym do ekonomicznego okresu jej użytkowania. W tym czasie właściciel
rzeczy jest leasingodawcą. Leasingobiorca może stać się właścicielem przedmiotu leasingu po
zakończeniu trwania umowy. Opłata za użytkowanie składa się z raty stanowiącej część
wartości rzeczy oraz odsetek. Dla leasingobiorcy część odsetkowa jest kosztem uzyskania
przychodu, ma także prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Dla leasingodawcy całość
opłat stanowi przychód.
2.Leasing operacyjny. Umowy są tu zawierane na okres krótszy niż przewidywany okres
ekonomicznego zużycia rzeczy, stąd rzecz może być wypożyczana wielu kolejnym klientom.
Całość opłaty za użytkowanie leasingobiorca zalicza do kosztów uzyskania przychodów, nie
nalicza też amortyzacji. On również najczęściej przyjmuje na siebie obowiązek obsługi
przedmiotu leasingu. Dla leasingodawcy opłaty stanowią przychód podlegający
opodatkowaniu, dokonuje on również odpisów amortyzacyjnych. W tej formie leasingobiorca
nie ma gwarancji nabycia przedmiotu umowy po jej wygaśnięciu.
Środki własne przedsiębiorstwa
Podstawowym z
ródłem wewnętrznego finansowania przedsięwzięć inwestycyjnych w
przedsiębiorstwie jest zysk netto pod warunkiem, że zostanie on wypracowany. Drugim
ważnym składnikiem wewnętrznego finansowania przedsiębiorstwa jest amortyzacja.
Amortyzacja jest odpisem części wartości zużywających się środków trwałych,
przeznaczonych na odtworzenie tego zużycia. Poziom odpisu amortyzacyjnego uzależniony jest
od okresu eksploatacji oraz stawek odpisu. Typowe okresy eksploatacji poszczególnych
środków trwałych podawane są w wykazach stawek amortyzacyjnych, zgodnie z odpowiednimi
rozporządzeniami ministra finansów.
11.2.Metody wyboru efektywnych z
ródeł finansowania  rachunek ekonomiczny
Rachunek ekonomiczny jest metodą pozwalającą na wybór najlepszego wariantu
planowanego działania. Wykorzystywany jest w szerokim zakresie do rozwiązywania różnych
problemów decyzyjnych w procesie zarządzania przedsiębiorstwem. Jednym z ważniejszych
obszarów decyzji zarządczych jest finansowanie zakupów inwestycyjnych.
Są dwie metody pozwalające na dokonanie wyboru metody finansowania. W pierwszej
metodzie za kryterium wyboru przyjmuje się maksymalizację zdyskontowanej wartości
dochodu czystego, wyliczoną dla każdego z rozpatrywanych wariantów działania. Kryterium
wyboru w drugiej metodzie jest minimalizacja wydatków efektywnych, rozumianych jako
zdyskontowana różnica między wydatkami nominalnymi a zmniejszeniem obciążeń podatkiem
dochodowym z tytułu zaliczenia w poczet kosztów takich wielkości jak: amortyzacja, odsetki,
czynsze.
ROZDZIAA
XII ANALIZA PRZYCHODÓW I KOSZTÓW FUNKCJONOWANIA FIRMY
12.1. POJ
CIE PRZYCHODÓW I ICH RODZAJE
Przychody są pieniężnym wyrazem sprzedaży jego produktów i usług. Można powiedzieć, że
kształtują one stronę dochodową jego działalności. Przychody powinny pokryć koszty
działalności firmy oraz pozwolić na uzyskanie nadwyżki finansowej, która jest m.in z
ródłem
wynagrodzenia właścicieli i dawców kapitału obcego finansującego jego majątek.
Zadaniem analizy przychodów jest ustalenie struktury z
ródeł tych przychodów, dynamiki, która
pozwoli wskazać na rozwój, stagnację czy też regres w działalności przedsiębiorstwa.
Składniki przychodów to:
1. Przychody ze sprzedaży wyrobów i usług,
2. Przychody ze sprzedaży towarów i materiałów,
3. Pozostałe przychody operacyjne,
4. Przychody finansowe,
5. Przychody z operacji nadzwyczajnych- zyski nadzwyczajne.
Punkt 1 i 2 to przychody ze sprzedaży lub przychody operacyjne. Punkty 1-4 to przychody z
całokształtu działalności gospodarczej.
Analiza wstępna powinna umożliwiać poznanie ogólnej struktury przychodów, podstawowych
tendencji oraz ustalenie kierunków analizy szczegółowej.
Analiza szczegółowa przez zastosowanie metod analizy przyczynowo skutkowej powinna
umożliwić ustalenie z
ródeł i przyczyn wzrostu lub spadku przychodów, wskazać na rezerwy
wzrostu i możliwości ich wykorzystania.
Ogólna analiza przychodów powinna odpowiadać na pytania:
- jaka jest wielkość przychodów z podziałem na poszczególne składniki  z
ródła
- jakie są wiodące z
ródła przychodów, czyli ich struktura
- jakie są podstawowe czynniki kształtowania się przychodów, czyli badanie dynamiki
- jakie powinny być kierunki analizy szczegółowej ze względu na konkretną sytuację badanej
firmy.
Szczegółowa analiza przychodów.
Przychody ze sprzedaży ujmowane w rachunku zysków i strat są wyrażane w cenach
bieżących. We wstępnej ocenie należałoby skonfrontować je z realną dynamiką cen
a) Przychody ze sprzedaży produktów i towarów  jest to iloczyn ilości sprzedanych
produktów (q) i cen jednostkowych (p): P= Eq x p
Chcąc ustalić wpływ poszczególnych czynników na sumy wielkości przychodów ze sprzedaży
można zastosować jedną z metod analizy przyczynowo-skutkowej, jaką jest metoda
podstawień łańcuchowych. Pierwszy krok to ustalenie odchylenia bezwzględnego między
porównywalnymi wielkościami: "P=P1-P0 lub "P=Eq1p1-Eq0p0 gdzie "P- zmiany wielkości
przychodów, P0,P1- wielkość przychodów odpowiednio w okresie bazowym i badanym. Na
zmiany wielkości przychodów ze sprzedaży działają dwa czynniki, ustalenie wpływu których
może być następujące:
1. wpływ ilości sprzedanych produktów "P=Eq1 x p0-Eq0 x p0
2. wpływ ceny jednostkowej produktów
"Pp= Eq1p1-Eq1 x p0
Szczegółowa analiza przychodów ze sprzedaży może być rozwinięta przez wyodrębnienie:
- kierunków sprzedaży: kraj, export
- szczebli sprzedaży: producent, hurtownik, detalista
- charakteru rynków: lokalny, regionalny, krajowy
Wyodrębnienie sprzedaży eksportowej w analizie przychodów ma swoje uzasadnienie w tych
przedsiębiorstwach, które mają znaczny udział eksportu w przychodach. Analiza przychodów ze
sprzedaży eksportowej Pe uwzględniać powinna nast. czynniki: ilość sprzedanych produktów
(q), ceny dewizowe w jakiej były sprzedane produkty (pd), oraz kurs złotego do waluty
zagranicznej (w).
Pe= Eq x pd x w
Analiza przychodów z wydzieleniem podstawowych szczebli sprzedaży ma swoje
uzasadnienie w tym, że każdy z tych szczebli stosuje inne ceny zbytu, hurtowe bądz

detaliczne.
Analiza struktury przychodów wg charakteru rynków może mieć większe znaczenie dla oceny
działalności marketingowej niż kształtowania strumieni przychodów finansowych.
b) Pozostałe przychody operacyjne i finansowe.
Składnikami przychodów są także pozostałe przychody operacyjne, przychody finansowe oraz
zyski nadzwyczajne. Do typowych pozostałych przychodów można zwłaszcza zaliczyć
przychody z tytułu:
- sprzedaży składników rzeczowego majątku trwałego
- otrzymanych dotacji
- nadwyżek inwentaryzacyjnych składników majątku.
Do typowych przychodów finansowych można z kolei zaliczyć następujące składniki:
- odsetki uzyskane od środków finansowych zdeponowanych w bankach
- otrzymane dywidendy z tytułu udziałów i akcji w innych podmiotach
- przychody ze sprzedaży udziałów, akcji i obligacji
- odsetki otrzymane od udzielonych pożyczek innym podmiotom
- dodatnie różnice kursowe uzyskane w wyniku operacji gospodarczych realizowanych w
obcych walutach
- przychody z dzierżawy majątku trwałego oraz raty leasingowe z tytułu leasingu operacyjnego
- odsetki od nieterminowego regulowania wierzytelności przedsiębiorstwa przez kontrahentów-
odbiorców.
Zyski nadzwyczajne mają zazwyczaj marginalne znaczenie w przychodach i mogą dotyczyć
np. odszkodowań od ubezpieczycieli z tytułu uszczerbku w majątku na skutek pożaru, itp.
Analizie szczegółowej powinny być poddane zwłaszcza te pozycje pozostałych przychodów,
które mają znaczny udział w całkowitych przychodach. Może to np. dotyczyć odsetek od
udzielonych pożyczek, odsetek od depozytów, itp. W odniesieniu do tych składników stosuje
się nast. formułę: Pf = F x s , gdzie Pf to przychody finansowe, F- kwota depozytów,
udzielonych pożyczek, itp., s- przeciętna stopa oprocentowania w skali rocznej.
Chcąc ustalić wielkość przychodów dla krótszego okresu trzeba uwzględnić okres, na który
zostały zdeponowane pieniądze, lub udzielona pożyczka, zatem: Pf= Fxsxt/360, gdzie: t-
okres na jaki udzielono pożyczki, złożono depozyt itd. Jeśli w strukturze kosztów finansowych
znaczący udział mają dywidendy od udziałów i akcji w obcych podmiotach, celowe jest
ustalenie relacji dywidendy do zaangażowanego majątku finansowego:
Sd = D/Mf x 100, gdzie sd- przeciętna stopa dywidendy, D- uzyskane w skali rocznej
przychody z dywidendy, Mf- przeciętna wartość majątku finansowego zaangażowanego w
udziałach i akcjach w obcych podmiotach.
12.2. Analiza ogólna kosztów działalności i ich zmian.
Pojęcie i zadania analizy kosztów.
Analiza kosztów to istotny fragment analizy ekonomiczno- finansowej przedsiębiorstwa.
Analiza, wykorzystując właściwe sobie metody i techniki badań analitycznych powinna
odpowiedzieć na pytania:
- jakie są podstawowe tendencje kształtowania się kosztów działalności przedsiębiorstwa?
- Czy wyznaczone zadania w zakresie kosztów zostały osiągnięte?
- Czy poziom kosztów i tendencje zmian tego poziomu stwarzają warunki wzrostu
konkurencyjności produktów przedsiębiorstwa?
- Czy przedsiębiorstwo w bliższej i dalszej perspektywie ma szanse dalszej redukcji kosztów?
Odpowiedzi na te pytania stanowią cel, jaki ma do spełnienia analiza kosztów.
Ogólna analiza kosztów  polega przede wszystkim na analizie struktury i dynamiki kosztów
oraz ustaleniu odchyleń kosztów w stosunku do przyjętych odniesień.
Analiza struktury kosztów umożliwia ocenę roli i znaczenia poszczególnych składników kosztów
w kształtowaniu kosztów całkowitych. Strukturę kosztów analizuje się w następujących
przekrojach:
- rodzajowym
- kosztów bezpośrednich i pośrednich
- kosztów zmiennych i stałych
- kosztów w podziale na miejsca powstawania
Analiza kosztów w przekroju rodzajowym pozwala ustalić i ocenić proporcje poszczególnych
czynników, zwłaszcza zaś nakładów pracy żywej i uprzedmiotowionej.
Zmiany struktury kosztów zachodzą pod wpływem różnej dynamiki poszczególnych
składników kosztów. Dynamika kosztów może być oceniana na tle wskaz
ników dynamiki
kosztów całkowitych, a także poszczególnych ich rodzajów i grup. Do oceny może służyć
wskaz
nik dynamiki:
Wdk= K1/K0 x 100%, gdzie: Wdk- wskaz
nik dynamiki kosztów, K0- koszty okresu bazowego,
K1- koszty okresu badanego. Wskaz
niki dynamiki muszą być rozpatrywane na tle zmian innych
wskaz
ników, zwłaszcza wartości produkcji, sprzedaży itp., które można obliczyć wg wzoru:
Wdp=P1/P0 x 100%, gdzie Wdp-wskaz
nik dynamiki przychodów, P0- przychody okresu
bazowego, P1- przychody okresu badanego.
12.3. Szczegółowa analiza kosztów wg podstawowych przekrojów strukturalnych.
Przekroje analizy.
Szczegółową analizę kosztów, jej kierunki i zakres wyznaczają m.in. następujące przesłanki:
1. przekroje ewidencji i rachunku kosztów stosowane w danym przedsiębiorstwie
2. znaczenie danego składnika kosztów w kształtowaniu kosztów całkowitych
3. zakres stosowania limitowania kosztów
Najczęściej w przedsiębiorstwach stosowane są nast. przekroje kosztów:
1. rodzajowy, który pozwala wyodrębnić podstawowe rodzaje kosztów
2. kalkulacyjny, który dzieli koszty na bezpośrednie związane z produktem i pośrednie, które
kształtowane są wielkością potencjału oraz ogólnymi rozmiarami działalności
1. Podział na koszty zmienne i stałe z punktu widzenia reagowania na zmiany rozmiarów
produkcji
2. Wg miejsc powstawania kosztów
Analiza kosztów bezpośrednich- zmiennych.
Szczegółowa analiza kosztów bezpośrednich (zmiennych) dotyczy w szczególności
- zużycia surowców i materiałów bezpośrednich
- zużycia energii technologicznej w procesie produkcji
- pracochłonności wytworzenia wyrobu
- innych kosztów, które można rozliczyć wprost proporcjonalnie do liczby wyrobów, np. koszty
uruchomienia produkcji nowych wyrobów rozliczone na określoną wielkość produkcji, koszty
sprzedaży powiązane bezpośrednio z ilością sprzedanych produktów. Koszty bezpośrednie
wyznacz iloczyn następujących czynników:
Kb= Eq x u x p, gdzie Kb- koszty bezpośrednie, q- ilość wyrobów, u- jednostkowe zużycie
materiałów, p- jednostkowe ceny materiałów, energii, wynagrodzeń.
Analiza kosztów pośrednich- stałych.
Koszty amortyzacji są składnikiem kosztów pośrednich, mają one charakter względnie stały.
Przy danym potencjale wytwórczym zmieniają się skokowo przy oddaniu do eksploatacji
nowych środków trwałych i pełnym umorzeniu dotychczas używanych składników majątku.
Koszty amortyzacji można zapisać jako iloczyn:
Ka= Mt x sa, gdzie Ka- koszty amortyzacji w skali rocznej, Mt- przeciętny stan majątku
trwałego w skali rocznej, podlegającego amortyzacji, sa- przeciętna stopa amortyzacji majątku
trwałego w skali rocznej.
Koszty wynagrodzeń- wyznacza iloczyn przeciętnego zatrudnienia oraz przeciętnych
wynagrodzeń:
Kw= Lp x w, gdzie Kw- koszty wynagrodzeń wraz z narzutami w danym okresie, Lp- przeciętna
liczba pracowników, w- przeciętne wynagrodzenie w danym okresie wraz z narzutami.
Koszty finansowe
Koszty z tytułu oprocentowania kredytów bankowych określa iloczyn kwoty wykorzystanego
kredytu oraz stopy oprocentowania, co możemy zapisać:
Kf = Kr x sk, gdzie: Kf  koszty finansowe, Kr  kwota wykorzystanego kredytu, sk  stopa
oprocentowania.
ROZDZIAA
13.
13.1. Przekroje analizy wyniku finansowego
Z = P  K , gdzie: Z  wynik finansowy, P  przychody z całokształtu działalności, K  koszty
działalności.
Wynik finansowy może być dodatni lub ujemny. Wynik dodatni to zysk, występuje wówczas,
gdy przychody są większe niż koszty. Sytuacja odwrotna oznacza stratę. Dodatni wynik
finansowy sprawia, że przedsiębiorstwo jest rentowne, ujemny zaś, że jest deficytowe. Zysk w
ekonomice przedsiębiorstwa ma szczególne znaczenie, które wynika z następujących
przesłanek:
1. Zysk jest podstawą tworzenia dochodów budżetowych, w postaci podatku dochodowego
2. Zysk jest z
ródłem wynagrodzenia właścicieli
3. Zysk jest z
ródłem zwiększenia kapitałów własnych, które mogą być z
ródłem finansowania
przedsięwzięć rozwojowych; ta część zysku nosi nazwę zysku zatrzymanego.
Celem analizy wyniku finansowego każdego przedsiębiorstwa powinna być:
- ocena wielkości wyniku finansowego i jego zmian
- ustalenie z
ródeł wzrostu lub spadku kwoty wyniku
- ocena możliwości poprawy wyniku finansowego w okresach przyszłych.
13.2. Analiza wyników finansowych w wielkościach bezwzględnych .
Analiza porównawcza.
Wstępnym etapem analizy porównawczej wyniku finansowego jest ustalenie układu
nierówności dynamiki wybranych wskaz
ników charakteryzujących ekonomikę przedsiębiorstwa
oraz konfrontacja tego układu z układem wzorcowym. Układ wzorcowy może być oparty na
kilku wiodących wskaz
nikach, a mianowicie
"L<"M<"K<"P<"Z , gdzie L  to zatrudnienie, M  majątek, K  koszty działalności, P 
przychody z całokształtu działalności, Z  wynik finansowy.
Analiza czynnikowa przyczynowo- skutkowa.
Dokonać jej można w odniesieniu do wyników na sprzedaży wyrobów. Na zmiany wyniku
finansowego na sprzedaży wyrobów mają 3 czynniki:
- ilość sprzedanych wyrobów
- cena jednostkowa
- jednostkowy koszt wytworzenia i sprzedaży wyrobu.
Odchylenie obliczyć można wg następującej formuły:
"Zs = Zs1  Zs0 tj. "Zs = (Eq1xp1  Eq1xk1)-(Eq0xp0  Eq0xk0) , gdzie: "Z  odchylenie
bezwzględne wyniku finansowego na sprzedaży, Zs0 Zs1  wynik finansowy na sprzedaży
odpowiednio w okresie bazowym i badanym, q- ilość sprzedanych wyrobów odpowiednio w
okresie bazowym i badanym, p- cena jednostkowa sprzedanych wyrobów... , k- jednostkowy
koszt własnych wyrobów ... .
13.3. Analiza progu rentowności przedsiębiorstwa  obejmuje ona badanie tzw. progu
zrównania, w którym realizowane przychody ze sprzedaży dokładnie pokrywają poniesione na
ich uzyskanie koszty. Przedsiębiorstwo w tym punkcie ani nie osiąga zysków, ani nie ponosi
strat. Każda wielkość obrotów uzyskana ponad wyznaczony próg rentowności gwarantuje
firmie osiągnięcie zysków.
Ustalenie progu rentowności dla firmy produkującej 1 produkt wymaga zatem oszacowania
przewidywanej ceny sprzedaży, kosztów zmiennych jednostkowych oraz kosztów stałych.
Znając te wielkości można określić wielkość zysku osiąganego w przedsiębiorstwie. Jest on
równy:
P  Kc = ZB gdzie P = x*p
oraz KC = KS + KZC KZC = X x KZJ P  przychody ogółem ze sprzedaży, KC  koszty
całkowite, ZB  zysk brutto firmy, X  ilość sprzedanych produktów, p  cena sprzedaży
produktu,
KS  koszty stałe funkcjonowania firmy, KZC  koszty zmienne całkowite, KZJ  koszt zmienny
jednostkowy
Rozdział XIV ANALIZA WARTOŚCI RYNKOWEJ FIRMY
14.1Analiza ekonomiczno finansowa jako podstawa wyceny wartości firmy.
Wycenę definiuje się najczęściej jako zespół procedur, analiz i ocen, które prowadzą do
ustalenia wartości przedsiębiorstwa wg stanu na określony moment czasowy . Cele wyceny
związane są z przenoszeniem praw własności . Wycena powinna być dokonywana przez
niezależnych ekspertów, co jest podstawową przesłanką łagodzącą sprzeczność interesów
między stronami zainteresowanymi wyceną .
Wycena wartości firmy jest końcowym etapem analizy ekonomiczno-finansowej
przedsiębiorstwa. Analiza powinna być wykonana w taki sposób, aby pozwoliła na sporządzenie
wieloletniej prognozy możliwego do osiągnięcia dochodu przedsiębiorstwa w przypadku wyceny
dochodowej. Przy stosowaniu innych metod wyceny, głównie tzw., księgowych, podstawą
analizy jest szczegółowe badanie składników majątkowych przedsiębiorstwa oraz z
ródeł jego
finansowania. W procesie prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych należy wycenić wartość
przedsiębiorstwa . Podstawą do sporządzenia analizy i wyceny jest Rozporządzenie Rady
Ministrów w sprawie warunków analizy spółki oraz przedsiębiorstwa.
Stan i perspektywy rozwoju przedsiębiorstwa należy dokonać po przeprowadzeniu:
1 analizy ekonomiczno-finansowej obejmującej:
badanie sprawozdań finansowych, analizę wskaz
nikową,
analizę kosztów z wyznaczeniem progu rentowności, analizę majątku.
2 analizy marketingowej.
3 oceny wykorzystanych technologii w porównaniu z konkurentami w kraju i zagranicą.
4 analizy systemu organizacji i zarządzania.
14.2 Zarys metody wyceny wartości firmy.
Szczegółowa klasyfikacja metody wyceny jest następująca:
1 Metody oparte na wycenie aktywów -majątkowe:
a) metoda księgowa
b) metoda wartości odtworzonej
c) metoda wartości likwidacyjnej
2 Metody dochodowe;
a) metoda zdyskontowanych strumieni pieniężnych
b) metody oparte na zysku
3 Metody rynkowe-metoda mnożnika rynkowego
4 Metody mieszane;
a) oparte na wartości netto i goodwill-reputacji (np. Metoda niemiecka, szwajcarska)
b) metoda oparta na aktywach i stopie pomnażania wartości.
14.3Majątkowe metody wyceny wartości firmy.
Za pomocą tych metod można dokonać zarówno wyceny poszczególnych składników majątku,
jak i wartości przedsiębiorstwa. Wycena majątku oraz wartości przedsiębiorstwa może być
dokonywana metodą księgową, odtworzeniową, i likwidacyjną-upłynnienia. Wartość
księgowa majątku przedsiębiorstwa ustalana jest na podstawie danych jego bilansu, jako
różnica pomiędzy wartością aktywów a bieżącymi i długookresowymi zobowiązaniami
przedsiębiorstwa.
Bliższy rynkowej wartości obrazu majątku można uzyskać przez zastosowanie metody wartości
skorygowanej aktywów netto. Jej podstawą jest wartość księgowa firmy , z tym że
poszczególne składniki bilansu, tak aktywów, jak i pasywów poddawane są weryfikacji,
przeszacowaniu, w celu zbliżenia się do rzeczywistej , rynkowej wartości majątku , a tym
samym wartości przedsiębiorstwa.
Metoda odtworzeniowa polega na wyznaczeniu wartości majątku przez określenie
aktualnych na dzień wycen nakładów inwestycyjnych i kosztów na odtworzenie identycznego
lub podobnego pod względem rzeczowym majątku. Ustalenie wartości odtworzeniowej w ujęciu
szczegółowym wymaga ustalenia aktualnych cen poszczególnych składników majątku oraz
rzeczywistego, oszacowanego na podstawie oględzin i badań technicznych, stopnia ich
faktycznego zużycia na dzień wyceny.
Metoda upłynnienia (likwidacji) polegana obliczeniu wartości majątku, jaką można by
uzyskać w wyniku sprzedaży poszczególnych jego części na rynku, pomniejszonej o koszt
związany z likwidacją.
Korygowanie wartości rzeczowego majątku trwałego.
Procedura korygowania wartości majątku trwałego jest następująca :
1 Określenie dynamiki zmian cen nakładów inwestycyjnych za okres.
2 wyliczenie łącznego wskażnika tej dynamiki za okres .
3 Przemnożenie wartości majątku trwałego przez łączny wskaznik dynamiki.
14.4Metoda zdyskontowanych przepływów pieniężnych oraz metoda mnożnikowa.
Jedną z częściej wykorzystywanych metod wyceny jest metoda zdyskontowanych przepływów
pieniężnych. Istotą tej wyceny jest powiązanie wartości przedsiębiorstwa z dochodami
pieniężnymi netto  cash flow, jakie będzie ono przynosić w przyszłości. Prognoza cash-flow
jest wykonywana najczęściej na 5 lat a jej wielkość z piątego roku staje się podstawą do
oszacowania wartości końcowej.
Metoda mnożnika .
Metoda mnożnika zysku zastosowana do wyceny wartości przedsiębiorstwa polega na
wykorzystaniu informacji udostępnianych przez przedsiębiorstwa, których akcje są notowane
na giełdzie. Poprzez wykorzystanie mnożnika możliwa jest wycena przedsiębiorstwa nie
notowanego na giełdzie. Wskaz
nik ten wyraża relację, jaka zachodzi między ceną rynkową
akcji a zyskiem przypadającym na jedną akcję. Wskaz
nik ten należy interpretować jako cenę,
jaką inwestor jest gotów zapłacić za złotówkę zysku , możliwą do uzyskania z przedsiębiorstwa
, lub czas potrzebny do tego, aby zysk przedsiębiorstwa zwrócił nakłady poniesione na zakup
akcji.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Analiza ekonomiczna spółki Centrum Klima S A
analiza ekonomiczna
Analiza ekonomiczna 04
Analiza ekonomiczna 06
analiza ekonomiczna firm
ANALIZA EKONOMICZNA teoria3
Analiza ekonomiczna firm
Wykład 4 Analiza ekonomiczna
Analiza ekonomiczna
Analiza ekonomiczna podziały i klasyfikacje a
ANALIZA EKONOMICZNA BUDOWY I EKSPLOATACJI BIOGAZOWNI ROLNICZYCH W POLSCE Kosewska
analiza ekonomiczna
Test z Analizy ekonomicznej A
Analiza ekonomiczna PEKAES
ANALIZA EKONOMICZNA wzory

więcej podobnych podstron