A. Wpływ deniwelacji terenu na niejednorodność skali zdjęcia
lotniczego (kartometryczność zdjęcia)
Cel:
Zapoznanie z problematyką kartometryczności zdjęcia. Opanowanie pojęć: zdjęcie ściśle
pionowe, zdjęcie prawie pionowe (nachylone), przesunięcia radialne punktów na zdjęciu,
promień radialny, maksymalne prognozowane przesunięcia radialne, średnia płaszczyzna
odniesienia, dokładność fotomapy (ortofotomapy).
Materiały i narzędzia do wykonania ćwiczenia:
Zdjęcie lotnicze w postaci cyfrowej terenu rejonu Beskidu Sądeckiego (Wola Au\ańska),
format 23 x 23 cm, piksel skanowania 25 µm, staÅ‚a kamery 153,17 mm (teren_g.tif)
Zdjęcie lotnicze w postaci cyfrowej rejonu Nowa Huta, format 23x23 cm, piksel
skanowania 25 µm, staÅ‚a kamery 152,40 mm (teren_n.tif)
Mapa topograficzna rejonu Beskidu SÄ…deckiego w skali 1:10 000
Mapa topograficzna rejonu Nowa Huta w skali 1:10 000
Program Gimp lub VSD
Mapy topograficzne terenów przedstawionych na zdjęciach w postaci cyfrowej lub
papierowej. (mapa_g.tif i mapa_n.tif)
. P
Piksel skanowania 0.070 mm
Wy\ej wymienione pliki znajdujÄ… siÄ™ w katalogu tify.
Zdjęcie lotnicze w formie zródłowej lub wstępnie przetworzonej zarówno w postaci
odbitki stykowej jak i zeskanowanego negatywu, mo\e dostarczyć wielu informacji o
geometrii obiektów na nim odwzorowanych. Mo\e słu\yć na przykład do aktualizacji mapy
topograficznej, do prac zwiÄ…zanych z projektowaniem inwestycyjnym, kartowaniem
wyników interpretacji i odczytania zdjęć, itd.
Dla świadomego korzystania z pomiarów na zdjęciach lotniczych nale\y, zdawać
sobie sprawę z dokładności naszych pomiarów, czyli kartometryczności zdjęcia które
u\ywamy. Przez kartometryczność zatem będziemy uwa\ać dokładność z jaką
odwzorowane na zdjęciu punkty odpowiadają poło\eniu na mapie w takiej samej skali jak
zdjęcie. Inaczej mówiąc z jaką dokładnością punkty odwzorowane na zdjęciu w rzucie
środkowym odpowiadają mapie w rzucie prostokątnym (ortogonalnym). Wiadomo, \e
warunek taki jest spełniony tylko wtedy, gdy teren jest płaski i poziomy, a zdjęcie ściśle
pionowe (płaszczyzna zdjęcia równoległa do terenu). W ka\dym innym przypadku (a z
takimi zazwyczaj mamy do czynienia) poło\enie punktu na zdjęciu od poło\enia punktu na
mapie będzie się ró\nić o tzw. przesunięcie radialne "r (rys1). Przesunięcia takie
spowodowane są niepłaskością terenu (deniwelacjami terenu) oraz nachyleniem zdjęcia
(niepionowością osi kamery). Nachylenie zdjęcia mo\na stosunkowo prosto wyeliminować
poprzez przekształcenie zdjęcia metodą transformacji rzutowej (przekształcenia
rzutowego). W tym celu nale\y znać na zdjęciu i mapie cztery pary homologicznych
punktów dostosowania. Po wykonaniu takiego przetworzenia, nowe, przetworzone zdjęcie
mo\emy traktować jako ściśle pionowe i obarczone wpływem jedynie błędów deniwelacji
terenu. W dalszych naszych rozwa\aniach przyjmiemy, \e zdjęcia są ju\ ściśle pionowe.
Wpływ deniwelacji terenu na przemieszczenie punktów na zdjęciu w stosunku do
rzutu środkowego odpowiadającego ich poprawnemu poło\eniu na płaszczyznie
odniesienia (rys1) wyra\a siÄ™ wzorem (1):
"h Å" r
"r =
(1)
W
1
gdzie:
"r jest przesunięciem radialnym względem punktu nadirowego (dla zdjęć ściśle
pionowych pokrywającego się z punktem głównym zdjęcia),
"h wysokościowe poło\enie punktu ponad płaszczyznę odniesienia,
r promień radialny punktu długość odcinka między punktem nadirowym = punktem
głównym zdjęcia a rozpatrywanym punktem na zdjęciu,
W wysokość lotu ponad płaszczyznę odniesienia.
Jeśli chcemy wykorzystać zdjęcie jako materiał kartometryczny (czyli fotomapę),
musimy sobie zdawać sprawę z odstępstw jego punktów od ich poło\enia w rzucie
ortogonalnym. Jeśli maksymalne przesunięcie radialne "rmax na zdjęciu będzie mniejsze
"
"
"
lub równe maksymalnej dopuszczalnej odchyÅ‚ce Ãmax dla fotomapy to takie zdjÄ™cie
Ã
Ã
Ã
mo\emy uznać za fotomapę o skali równej skali zdjęcia.
Jak widać ze wzoru (1) przesunięcia radialne są wprost proporcjonalne do ró\nic
wysokości i wielkości promienia radialnego, a odwrotnie proporcjonalne do wysokości lotu.
Wynika z tego, \e największe błędy występują na skraju zdjęcia (rmax) i dla punktów o
ekstremalnych wysokościach w terenie (Hmax i Hmin). W pobli\u środka zdjęcia błędy są
najmniejsze. Na dokładność zdjęcia ma równie\ wpływ jego skala. Im jest ona mniejsza
(W większe) tym dokładność odwzorowania punktów na zdjęciu większa ("r mniejsze).
"r
O =N
ck
r
O
W
A
"h
A0
Rys. 1
Badanie kartometryczności obejmuje:
1. Wyznaczenie skali zdjęcia i wysokości lotu z wykorzystaniem mapy topograficznej
(lub ortofotomapy)
2
2. Określenie przesunięć radialnych dla punktów o ekstremalnych wysokościach
3. Określenie maksymalnych, prognozowanych przesunięć radialnych
spowodowanych deniwelacjmi terenu
4. Określenie prognozowanej powierzchni zdjęcia odpowiadającej kryterium
dokładności fotomapy
5. Obliczenie wielkości dopuszczalnych deniwelacji terenu dla spełnienia warunku
kartometryczności zdjęcia.
Ad 1 Wyznaczenie skali zdjęcia - realizacja
a. Dokonanie wyboru dwóch jak najdłu\szych odcinków symetrycznych w stosunku do
punktu głównego, mo\liwych do jednoznacznego rozpoznania na zdjęciu i mapie,
b. Pomiar długości tych odcinków w układzie pikselowym na zdjęciu (VSD, Gimp),
c. Określenie długości terenowej tych odcinków z mapy topograficznej (ortofotomapy)
lub ze współrzędnych,
d. Obliczenie skali w jakiej ka\dy z odcinków odfotografował się na zdjęciu,
e. Obliczenie wysokości lotu ponad średni poziom tych odcinków,
f. Obliczenie średniej wysokości absolutnej lotu (ponad poziom morza),
g. obliczenie średniej wysokości terenu Hśr = (Hmax + Hmin)/2,
h. Obliczenie wysokości lotu ponad średni poziom terenu Ws
i. Obliczenie średniej skali zdjęcia,
j. Obliczenie maksymalnej i minimalnej skali zdjęcia
k. Obliczenie punktowej skali zdjęcia dla czterech pomierzonych końców odcinków,
3
lA C A
C
ck
O
W0 WA WAC
WC Wśr
B
A
D
HA
LAC
C
średni poziom
terenu
HAC
HC Hśr
poziom morza
Oznaczenia:
LAC - terenowa odległość między punktami A i C z pomiaru na mapie
lA C długość odcinka A C na zdjęciu
HAC średni poziom odcinka AC
WAC wysokość lotu ponad średni poziom odcinka AC
Hsr - średni poziom terenu określony na podstawie mapy Hsr = (Hmax + Hmin)/2
Wsr wysokość lotu ponad średni poziom terenu
WA& D wysokość lotu ponad określony punkt A...D
HA& D - wysokość punktu A& D
Obliczenia:
1. Wyznaczenie skali zdjęcia dla średniego poziomu odcinka AC oraz BD
LAC LBD
mz = mz =
AC BD
lA'C' lB'D' (2)
2. Wyznaczenie wysokości lotu ponad średni poziom odcinka AC i BD
WAC = mz Å"ck WBD = mz Å"ck (3)
AC BD
3. Wyznaczenie wysokości absolutnej lotu
4
W0AC = WAC + H W0BD = WBD + HBD
(4)
AC
stÄ…d:
W0AC +W0BD
W0 =
(5)
2
4. Wyznaczenie mianownika średniej skali zdjęcia
W0 - Hśr
mz =
śr
ck (6)
5. Wyznaczenia ekstremalnych mianowników skali zdjęcia mmax, mmin
W0 - Hmin
mmax =
ck (7)
W0 - Hmax
mmin =
ck (8)
6. Wyznaczenia mianowników skali dla wszystkich punktów (A,B,C,D)
W0 - H
A
mz =
A
ck (9)
W0 - HB
mz =
B
ck
Po wykonaniu tych obliczeń nale\y przeanalizować wartości skal zdjęcia dla ró\nych
wysokości punktów i wysokości lotu i napisać wnioski pokazujące zale\ność pomiędzy
wysokością lotu, wysokością punktów a skalą zdjęcia.
Ad 2)
Aby określić przesunięcia radialne punktu na zdjęciu powinniśmy znać ró\nicę wysokości
tego punktu od poziomu odniesienia, wysokość lotu ponad ten poziom oraz wielkość
promienia radialnego tego punktu na zdjęciu. Dla określenia przesunięć radialnych
punktów zdjęcia o ekstremalnych wysokościach Hmax i Hmin posiadamy ju\ wszystkie te
dane poza wielkością promieni radialnych do tych punktów. Promień radialny to odcinek
pomiędzy punktem nadirowym zdjęcia (w naszym przypadku punktem głównym) a
obrazem danego punktu na zdjęciu.
Wyznaczenie wielkości promieni radialnych nale\y przeprowadzić na obrazie cyfrowym
zdjęcia w następujący sposób:
5
a. wyznaczyć poło\enie punktu głównego zdjęcia jako punktu przecięcia dwóch
przekątniowych łącznic znaczków tłowych.
b. Narysować wektory promieni radialnych zawarte pomiędzy punktem głównym a
analizowanym ekstremalnym wysokościowo punktem zdjęcia. Zmierzyć długości
poszczególnych promieni radialnych w pikselach.
c. Przeliczyć wielkość promienia radialnego na mm w skali zdjęcia z wykorzystaniem
znajomości wielkości piksela skanowania.
Nale\y teraz wyliczyć wielkości przesunięć radialnych na zdjęciu dla punktów o
ekstremalnych wysokościach i zastanowić się dlaczego pomimo takich samych ró\nic
wysokości od płaszczyzny odniesienia mają inne przesunięcia radialne i dlaczego ró\nią
siÄ™ od siebie znakiem.
Ad 3)
Aby określić maksymalne prognozowane przesunięcia radialne punktów na zdjęciu
powinniśmy znać maksymalną ró\nicę wysokości od poziomu odniesienia, wysokość lotu
ponad ten poziom oraz maksymalną wielkość promienia radialnego na zdjęciu.
Ä… "hmax Å" rmax
Analogicznie do wzoru (1) mo\na napisać, \e ą "rmax = (10)
Wsr
Dla określenia maksymalnych prognozowanych przesunięć radialnych punktów zdjęcia o
ekstremalnych wysokościach terenowych Hmax i Hmin posiadamy ju\ wszystkie te dane
poza wielkością maksymalnego promienia radialnego na zdjęciu. Przyjmuje się go
arbitralnie jako połowę przekątnej formatu zdjęcia (największy promień radialny). Po
obliczeniu maksymalnych prognozowanych przesunięć radialnych na zdjęciu nale\y
pamiętać, \e wyliczona wielkość jest wartością bezwzględną dlatego występujące na
zdjęciu wartości przesunięć radialnych mogą przyjmować wartości z przedziału od +"rmax
do -"rmax. Teraz nale\y porównać obliczony przedział wielkości ą"rmax z obliczonymi
wcześniej wielkościami "r dla punktów o ekstremalnych wysokościach i skomentować ich
wzajemną zale\ność.
Ad 4)
Zgodnie z Wytycznymi Technicznymi: ZASADY WYKONYWANIA ORTOFOTOMAP
W SKALI 1:10000, jako maksymalną wartość odchyłki na ortofotomapie pomiędzy
punktem na fotomapie a jego prawdziwymi współrzędnymi terenowymi przyjmuje się
wielkość à = 0.6mm w skali fotomapy. Jeśli przyjmiemy tę wielkość jako kryterium
Ã
Ã
Ã
kartometrycznoÅ›ci zdjÄ™cia Ã=" to mo\emy po przeksztaÅ‚ceniu wzoru (1) wyliczyć
à "
à "r,
à "
promień radialny opisujący na zdjęciu koło, w którym zawarte punkty zdjęcia spełniać będą
kryterium kartometryczności. Promień taki obliczamy tylko wtedy, jeśli à jest mniejsza od
Ã
Ã
Ã
"rmax w innym razie całe zdjęcie mo\emy traktować jako fotomapę o skali równej skali
"
"
"
zdjęcia.
Przy zaÅ‚o\eniu Ã="r, obliczamy:
à Å"WÅ›r
rmax = (11)
"hmax
Po wyznaczeniu wielkości promienia nale\y obliczyć teraz powierzchnię zdjęcia, która
mo\emy traktować jako fotomapę i porównać ją do całkowitej powierzchni zdjęcia Nale\y
podać w procentach, jaka część zdjÄ™cia speÅ‚nia kryterium kartometrycznoÅ›ci Ã, czyli
Ã
Ã
Ã
inaczej jaką część zdjęcia mo\emy uznać za fotomapę.
6
Ad 5)
Wykonane wcześniej badanie kartometryczności odpowiada na pytanie jaka cześć
analizowanego zdjęcia lotniczego mo\e być traktowana jako mapa fotograficzna w skali
zdjęcia o dokładności ąà Przeprowadzona analiza dotyczy zdjęcia w określonej skali,
Ã.
Ã
Ã
wykonanego kamerą o znanym sto\ku na którym odfotografowany został teren o znanej
rzezbie. Spróbujmy odpowiedzieć na pytanie kiedy dla zdjęć o tych samych parametrach
skali i ogniskowej obiektywu całe zdjęcie będziemy mogli nazwać fotomapą. Oczywiście
zale\eć to będzie od deniwelacji terenu odfotografowanego na tym zdjęciu. Jeśli
przeksztaÅ‚cimy wzór (2) w taki sposób, \e za wielkość Ä…"rmax przyjmiemy Ä…Ã
à to mo\emy
Ã
Ã
wyznaczyć maksymalną deniwelację terenową ą"Hmax odpowiadającą za spełnienie
warunku kartometryczności. Po przekształceniu wzór (2) przybierz postać:
Ä… Ã Å"Wsr
Ä… "Hmax = (12)
rmax
Po wykonaniu obliczenia nale\y w sprawozdaniu sformułować poprawny wniosek wią\ący
obliczoną wielkość deniwelacji z geometria zdjęcia
Realizacja tematu: Ocena kartometryczności zdjęcia lotniczego
Temat jest tematem indywidualnym, wykonywanym w trakcie czterech godzin zajęć
laboratoryjnych. Do dyspozycji ka\dego studenta są dwa zdjęcie cyfrowe i odpowiadające
im mapy topograficzne w skali 1:10 000 w postaci papierowej. Do dyspozycji są równie\
mapy w postaci cyfrowej udostępniane w Internecie na stronach Geoportalu.
Sprawozdanie z wykonania tematu obejmuje wyniki oceny kartometryczności dla
obydwu zdjęć lotniczych oraz wnioski wynikające z tych badań
B. Określenie wysokości pionowego obiektu na zdjęciu lotniczym
Z pojedynczego zdjęcia mo\na wyznaczyć wysokości pionowych obiektów
spełniających kryterium widoczności na zdjęciu zarówno góry jak i podnó\a obiektu.
Obiektami takimi mogą być np. słupy, pionowe krawędzie budynków, kominy itp.
Wysokość obiektu mo\na wyznaczyć ze wzoru:
"r Å"WD
"h = (15)
r
gdzie "h jest wyznaczaną wysokością
r - promień radialny do górnego punktu obiektu
WD wysokość lotu nad poziom podstawy obiektu, WD = H0 HD
H0 wysokość absolutna lotu,
HD wysokość podstawy obiektu.
Widoczny na zdjęciu odcinek zawarty pomiędzy górą i podnó\em obiektu, jest
niczym innym tylko przesunięciem radialnym góry w stosunku do dołu. Jeśli wiemy, \e jest
to przesunięcie radialne to mo\emy na zdjęciu sprawdzić czy spełnione są warunki
przyjęte w poprzedniej części tematu bez wizualnego dowodu. A mianowicie, czy
przesunięcia radialne krawędzi budynków (długości odcinków krawędzi) rosną wraz z
7
wielkością promienia radialnego oraz czy kierunek krawędzi pokrywa się z kierunkiem
promienia radialnego?
Nale\y przeanalizować widok budynków o takiej samej ilości kondygnacji na środku
zdjęcia (rH"0), w połowie obszaru (rH"50-70mm), i w pobli\u ramki (re"100mm) i
przeanalizować wizualnie długości ich pionowych krawędzi. Równie\ dla kilku obiektów, w
ró\nych miejscach zdjęcia, narysować promień radialny do góry obiektu i sprawdzić czy
dolny punkt znajduje się równie\ na tym promieniu. Wnioski z tych badań nale\y umieścić
w sprawozdaniu.
Realizacja tematu:
Temat wykonywany jest indywidualnie. W części pierwszej skalę zdjęcia nale\y
wyznaczyć na podstawie pomiaru długości co najmniej 2 odcinków pomiędzy podanymi
fotopunktami. Ich optymalnym rozmieszczeniem jest usytuowanie wzdłu\ przekątnych
zdjęcia, punkty odcinków winny znajdować się po obu stronach punktu głównego zdjęcia.
Wysokość lotu ponad średnią płaszczyznę odniesienia nale\y obliczyć w sposób podany
w części A tematu. Za średnią wysokość płaszczyzny odniesienia nale\y przyjąć średnią
policzoną z granicznych wysokości fotopunktów.
Nale\y pomierzyć na zdjęciu promień radialny r do góry obiektu oraz przesunięcie radialne
"r góry względem dołu. Za wysokość HD podnó\a obiektu nale\y przyjąć wysokość
najbli\szego fotopunktu. Wielkość W0 potrzebna do obliczeń zostaje wyznaczona
wcześniej przy określaniu skali zdjęcia.
Przebieg ćwiczenia:
1. Wprowadzenie
2. Zapoznanie się z materiałami.
3. Pomiary niezbędne dla uzyskania szukanych wielkości.
Materiały do wykonania ćwiczenia:
Zdjęcie lotnicze w postaci cyfrowej (lotnicze.tif)
Wykaz współrzędnych fotopunktów (dane_zdj_cia.txt)
Lokalizacja fotopunktów (lokalizacja_fotopunkt_w.jpg)
Wy\ej wymienione pliki znajdujÄ… siÄ™: klon\vsd\pomiar_wysokosci
8
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
przyszlosc polskiej energetyki raport z badania listopad 11 StudentsWatch plbadania nieniszczące 11 2012Badanie składników kwasów nukleinowych 11 pdfWyklad 11 sII Badanie funkcji białek11 TigerSuite — kompletny pakiet narzędzi do badania i ochrony sieciid305Algebra Kart Geometria Analityczna R3 30 11 201211 ERGONOMIA BADANIA ERGONOMICZNE11 (311)ZADANIE (11)Psychologia 27 11 2012359 11 (2)więcej podobnych podstron