048T


















Eliasz

1 Następnie powstał Eliasz, prorok jak ogień,

    a słowo jego płonęło jak pochodnia.

2 * On głód na nich sprowadził,

    a swoją gorliwością zmniejszył ich liczbę.

3 Słowem Pańskim zamknął niebo,

    z niego również trzy razy sprowadził ogień.

4 Jakże wsławiony jesteś, Eliaszu, przez swoje cuda

    i któż się może pochwalić, że tobie jest równy?

5 Ty, który ze śmierci wskrzesiłeś zmarłego

    i słowem Najwyższego* wywiodłeś go z Szeolu.

6 Ty, który zaprowadziłeś królów na zgubę,

    zrzucając z łoża okrytych chwałą*.

7 Ty, któryś na Synaju otrzymał rozkaz wykonania kary,

    i na Horebie wyroki pomsty*.

8 Ty, który namaściłeś królów jako mścicieli,

    i proroka, następcę po sobie*.

9 Ty, który zostałeś wzięty w skłębionym płomieniu,

    na wozie, o koniach ognistych*.

10 O tobie napisano, żeś zachowany* na czasy stosowne,

    by uśmierzyć gniew przed pomstą*,

    by zwrócić serce ojca do syna*,

    i pokolenia Jakuba odnowić.

11 Szczęśliwi, którzy cię widzieli,

    i ci, którzy w miłości posnęli,

    albowiem i my na pewno żyć będziemy*.

Elizeusz

12 Gdy Eliasza zakrył wir powietrzny,

    Elizeusz został napełniony jego duchem.

    Za dni swoich nie lękał się [żadnego] władcy

    i nikt nie osiągnął nad nim przewagi*.

13 Nic nie było zbyt wielkie dla niego

    i w grobowym spoczynku ciało jego prorokowało*.

14 Za życia czynił cuda

    i przy śmierci jego działy się rzeczy przedziwne.

Niewierność i kara

15 Mimo to jednak lud się nie nawrócił

    i nie odstąpił od swoich grzechów.

    Został przeto uprowadzony daleko od swej ziemi

    i rozproszony po całym świecie.

16 Ostała się tylko mała Reszta* ludu

    i panujący z domu Dawidowego;

    jedni z nich czynili to, co było Panu przyjemne,

    a inni namnożyli grzechów.

Ezechiasz i Izajasz

17 Ezechiasz obwarował swe miasto,

    wprowadził wodę do jego środka,

    wykuł żelazem skałę

    i pobudował cysterny na wodę*.

18 * Za jego dni przybył Sennacheryb

    i posłał rabsaka.

    Ten podniósł swą rękę przeciw Syjonowi

    i w pysze swojej się chełpił.

19 Wtedy zadrżały ich serca i ręce

    i chwyciły ich bóle jak u rodzących.

20 Wzywali Pana miłosiernego,

    wyciągając do Niego swe ręce,

    a Święty z nieba wnet ich wysłuchał

    i wybawił przez Izajasza.

21 Poraził obóz Asyryjczyków:

    wytracił ich Jego anioł.

22 Albowiem Ezechiasz czynił to, co było miłe Panu,

    i trzymał się mocno dróg swego przodka, Dawida,

    a wskazywał je prorok Izajasz,

    wielki i godny wiary w swoim widzeniu.

23 Za dni swoich cofnął słońce

    i przedłużył życie królowi*.

24 Wielkim duchem ujrzał rzeczy ostateczne

    i pocieszył strapionych na Syjonie.

25 Objawił to, co miało przyjść, aż do końca wieków,

    i rzeczy zakryte wprzód, nim się stały.







Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
048T
048T
048T
048T
048T

więcej podobnych podstron