Zasady przygotowywania podobrazi malarskich dla technik olejnej i akrylowej

Zasady przygotowywania podobrazi malarskich dla technik olejnej i akrylowej
Powstanie klasycznego podobrazia malarskiego, w formie płótna naciągniętego na
drewniany szkielet, wiązać mo\na z renesansowymi Włochami doby quinquecenta, a
szczególnie z Wenecją. Ze względu na nietrwałość fresków w tamtejszych warunkach,
szczególnie chodzi o wpływ wilgotności, oraz ograniczenia związane z wielkością mo\liwych
do wytworzenia wówczas desek przeznaczonych na podkłady malarskie, zastosowano płótno
jako nośnik malowidła. Płótna do tego czasu u\ywane były raczej do celów dekoracyjnych.
Począwszy od tego czasu, wraz z upowszechnianiem się techniki olejnej, rozpowszechniało
się tak\e podobrazie płócienne, jako najtańsze i najwygodniejsze z wówczas dostępnych.
Warto przy okazji wspomnieć, \e płótna takie pozwalały na powstawanie znacznie większych
przedstawień malarskich i jednocześnie umo\liwiały ich łatwiejszy transport. Mo\liwość
ściągnięcia płótna z ramy, zrolowania go, transportu, a następnie osadzenia na nowych
ramach, pozwalała rozwinąć się rynkowi dzieł sztuki. Odtąd obrazy odłączyły się od miejsc,
do których zostały pierwotnie przeznaczone i mogły stać się przedmiotem otwartej wymiany.
Wpłynęło to równie\ na status samych malarzy, którzy z rzemieślników wędrujących z
miejsca w miejsce by wykonać tam dzieło, mogli pozostawać i pracować w obrębie własnych
pracowni, by następnie przedło\yć jedynie zleceniodawcy wykonane dzieło.
Materiały:
Krosna malarskie.
Dostępne są krosna gotowe nieruchome (najczęściej wykonywane przez stolarzy bez
mo\liwości wymieniania części i rozpychania ich klinami) oraz ruchome (po raz
pierwszy ok. 1750 r. we Francji).
Wykonywane aktualnie z drewna sosnowego, w technice na mikrowczepy (krótsze
elementy drewniane łączone na zasadzie zazębiających się elementów klejem do
drewna), co sprzyja większej trwałości krosien i mniejszej ich podatności na
skręcenia.
Grubość dostępnych krosien ruchomych i ograniczenia w ich maksymalnej długości:
3,5 cm stosowane jedynie do najmniejszych formatów, ich zalecana
maksymalna długość to około 80 cm,
4,5 cm grubość standardowa, najbardziej popularna, której maksymalna
długość to mniej więcej 140 cm,
6,0 cm najszersze krosna dostępne w sprzeda\y.
Odporność krosien na naciąganie się płótna pod wpływem kleju oraz na skręcenia
zdecydowanie podwy\sza stosowanie poprzeczek i krzy\y. Sugeruje się aby krosna,
których bok przekracza 100 cm posiadały ju\ poprzeczkę.
Do zakupionych krosien ruchomych dołączane są zazwyczaj kliny, czyli trójkątne
kawałki drewna, których funkcją jest rozbijanie krosien w naro\nikach, tak aby
zwiększyć minimalnie długość boków. Stosuje się je w momencie, gdy płótno zostało
naciągnięte zbyt słabo.
UWAGA nie nale\y stosować klinów przy naciąganiu świe\ego płótna. Nale\y tak
dobrać prawidłowy naciąg i moc kleju, aby płótno było naciągnięte odpowiednio.
Klinów u\ywa się w przypadku płócien, które nie są ju\ elastyczne (np. są ju\
zamalowane i chcemy powtórnie je naciągnąć), bądz przy pracach konserwatorskich.
Przekrój krosna Krosno z jedną poprzeczką
Krosno z krzy\em (podwójna poprzeczka) Klin i miejsce jego wbijania
Płótno malarskie.
Do malowania najlepsze jest płótno lniane lub bawełniane.
Nici wątku i osnowy muszą być jednakowej grubości, bez węzłów.
Musi to być płótno naturalne, bez sztucznych domieszek, mo\e być ró\nokolorowe.
Zaleca się płótna o gęstym splocie, dosyć grube.
Przed gruntowaniem nale\y zmyć apreturę, czyli warstwę uszlachetniającą,
udelikatniającą powierzchnię płótna o ile taka występuje.
W przypadku gdy płótno jest nieznanego, wątpliwego pochodzenia, zaleca się
dekatyzację, czyli poddawanie tkaniny działaniu gorącej (ok. 60� C) wody, pary
wodnej i zimnej wody, mające doprowadzić do skurczenia się włókien i stabilizacji
ich wymiarów.
Istnieją równie\ gotowe płótna do kupienia w sklepach zaopatrzenia artystów
plastyków. Są to płótna fabrycznie gruntowane, sprzedawane w roli lub z niej cięte. W
ich przypadku okazać się mogą niezbędne kliny, gdy\ płótno to, nie jest ju\
wystarczająco elastyczne.
Klej skórno-kostny (Perełka)
Klej słu\ący do klejenia tkanin, a prócz tego mebli i papieru.
Otrzymywany zgodnie z nazwą.
Zaletą tego kleju jest reagowanie na warunki atmosferyczne i dostosowywanie się do
nich.
Najlepszy jest klej króliczy.
W przypadku zakupów warto pokusić się o jednorazowy zakup większej ilości,
poniewa\ w zale\ności od producenta i partii, kleje te mogą znacząco się między sobą
ró\nić właściwościami. Posiadając większą ilość wiemy ju\ czego się spodziewać i
jaki mocny klej wyjdzie (przy zachowaniu tych samych proporcji).
W przypadku przygotowania większej ilości kleju mo\na go przechowywać w
zamkniętym pojemniku, w lodówce, dodatkowo zatruty fenolem.
Zamiennie z klejem stosować mo\na \elatynę spo\ywczą. W takim wypadku rozrabia
się ją zgodnie z instrukcją podaną na opakowaniu.
Funkcje kleju:
Obni\a absorpcję włókien tkanin i zapobiega ich osłabianiu przez olej zawarty w
zaprawie gruntującej i farbach olejnych.
Wypełnia przestrzenie płótna (dziury) między wątkiem i osnową.
Grunt
Grunt stanowi zewnętrzną część podobrazia utrzymującą na sobie pełną warstwę
malarską.
Występuje wiele gruntów, dostępnych na polskim rynku, odpowiednich dla technik
olejnej i akrylowej.
Najpopularniejszym jest grunt GESSO (od wł. gips), który pojawił się ju\ we
wczesnym średniowieczu, wchodząc wówczas w skład ostatniej warstwy
wielkoformatowego malarstwa tablicowego. Współcześnie jest to typowy
grunt półkredowy, nie zawierający gipsu, ani oleju. Najbardziej popularnym
jego rodzajem jest PRIMER-GESSO grunt bardzo uniwersalny, nadający się
do większości technik. Jest odporny na działanie wilgoci i elastyczny. Daje
dobrą przyczepność dla farb olejnych przez częściową chłonność.. Mo\e być
rozcieńczany wodą do 20%.
Grunt syntetyczny zbli\ony w swych właściwościach do gruntów
nakładanych na podobrazia przygotowywane fabrycznie.
Grunt olejny.
Grunty akrylowe mo\na barwić.
Funkcje gruntu:
Zwiększenie trwałości obrazu przez izolowanie niszczących składników farby.
Uszczelnienie i wyrównanie podobrazia.
Zwiększenie przyczepności farby do podło\a i czystości warstwy malarskiej.
Zwiększenie swobody operowania farbą.
Zwiększenie oszczędności w stosowaniu farb.
Wpływ na jednolite wysychanie oleju (regulacja chłonności).
Receptury:
1. Zaprawa półtłusta:
Po 1 części wody klejowej (od 5-14%), kredy szampańskiej i bieli
cynkowej,
Od 0,5 do 1 części oleju lub pokostu lnianego,
Po 0,5 części gipsu alabastrowego i werniksu damarowego,
Niewielki dodatek gliceryny w celu zwiększenia elastyczności.
Do podgrzewanego (50-600C) roztworu kleju dodaje się wymieszane wcześniej
substancje sypkie. Następnie dokładnie miesza, a\ do konsystencji gęstej
śmietany.
Na ciepło dodaje się olej/pokost, a na końcu werniks.
Tak przygotowany grunt nakłada się na ciepło szpachelką lub pędzlem.
2. Zaprawa olejna:
Po 1 części wody klejowej, kredy szampańskiej i bieli
cynkowej/tytanowej.
1-2 części werniksu olejnego, pokostu lnianego lub polimeryzowanego
oleju lnianego
Po wyschnięciu, farba olejna, na tym gruncie, charakteryzuje się bardzo
wysokim połyskiem. Niestety sam grunt z czasem \ółknie i wolno zasycha.
3. Grunt klejowo-kredowy
Woda klejowa (7-15%)
Kreda szampańska
Proces wytwarzania polega na połączeniu wody klejowej z kredą szampańską
w takiej ilości, aby doprowadzić do konsystencji śmietany.
Tak sporządzony grunt nanosi się na wcześniej przeklejone płótno przy u\yciu
szpachli prowadzonej prostopadle do podło\a, szybkim, zdecydowanym, ale i
delikatnym ruchem.
Aby poprawić właściwości kolorystyczne mo\na dodać kryjące biele np.
cynkową, tytanową.
Po wyschnięciu pierwszej warstwy, nakładamy kolejne, a\ do 3.
Grunt ten nale\y do bardzo chłonnych. W celu zmniejszenia chłonności, mo\na
nało\yć na niego warstwę izolacyjną, w postaci roztworu werniksu w olejku
terpentynowym.
Zszywacz tapicerski (Tacker) i zszywki, lub gwozdziki zabezpieczone
antykorozyjnie.
Proces:
Zbijanie krosien:
Krosna składamy w całość (czworobok) dociskając delikatnie. Następnie
ustawiamy je jako prostokąt i dobijamy delikatnie młotkiem, a\ znikną szczeliny
między bokami.
Sprawdzamy czy wszystkie boki stykają się ze sobą pod kątem prostym.
Jeśli krosna są stare, u\ywane, zdezelowane mo\na na naro\niki dodatkowo
przymocować gwozdziami, trójkątne deseczki, grubości 0,5 cm, zapobiegające
rozsuwaniu się krosien.
Przygotowanie kleju:
Klej nale\y wsypać do pustego naczynia.
Klej zalewamy zimną, przegotowaną lub destylowaną, wodą w proporcji 1:6 (1
część kleju na 6 części wody). W literaturze podaje się, \e powinien on mieć moc
od 3% do 10%. Następnie mieszamy całość.
Odstawiamy naczynie i przez najbli\szą godzinę, co 5-10 min. mieszamy całość.
Zapobiega to zbryleniu się kleju na dnie naczynia, przez co pózniej mo\e się
okazać, \e do wnętrza bryły nie dostała się wystarczająca ilość wody.
Następnie naczynie odstawia się, najlepiej na całą noc (czas minimalny zale\y od
kleju i waha się od 2 do 5 godz.). Klej, który w pełni wchłonął wodę ma postać
ikry , płytek krwi , które w swym wnętrzu nie mają \adnych wyró\niających się
części.
Taki klej mo\na następnie rozpuścić, aby przybrał jednolitą formę. Robi się to na
łazni parowej. Do bardziej pojemnego naczynia wlewa się gorącą, choć
niekoniecznie wrzącą, wodę. Następnie do wody wkłada się kolejne naczynie i
dopiero do niego naczynie z klejem, tak aby gorąca woda nie miała bezpośredniej
styczności z naczyniem z klejem.
UWAGA: kleju nie mo\na podgrzewać bezpośrednio, ani zalewać wrzącą wodą.
Traci on wówczas znaczną część swojej mocy klejenia.
Tak przygotowany klej odstawia się w chłodne miejsce (zgodnie z zasadą, \e jest
to galaretka) aby stę\ał, nabrał galaretowatej konsystencji.
Odpowiednia proporcja kleju i wody Schemat łazni parowej
Naciąganie płótna:
Zalecane jest, aby w miarę mo\liwości wątek i osnowa płótna biegły równolegle
do krawędzi krosien.
Naciąganie rozpoczynamy od naciągnięcia i przymocowania płótna w jego
środkowej części, tak aby był on odpowiednio naciągnięty.
Następnie od miejsc umocowania w środku krosna, posuwamy się stopniowo ku
naro\nikom.
Odległości między zszywkami/gwozdziami zale\ą od splotu/ grubości/ stanu/
wielkości płótna, lecz mieścić powinny się w przedziałach od 4 cm do 10 cm.
Zszywki nale\y wbijać pod kątem, nie zaś równolegle bądz prostopadle do
krawędzi krosien.
Płótno powinno być naciągnięte umiarkowanie. Nale\y pamiętać, \e dodatkowo
klej naciągnie płótno.
Po naciągnięciu całości płótna, mo\na umocować z tyłu odstającą resztę płótna
2/3 zszywki na bok i zawinąć w zakładkę naro\niki. Pełni to funkcję czysto
estetyczną.
Naciąganie płótna począwszy od środka Dalej kierując się do naro\ników
(najpierw dwa przeciwległe boki do końca,
potem dwa następne)
Właściwie wbite zszywki pod kątem.
Schemat zawijania naro\ników
Klejenie płótna:
Najlepiej zaklejać płótno klejem o konsystencji galarety przy u\yciu szerokiej
szpachelki malarskiej.
Klejenie rozpoczynamy od środka naciągniętego płótna i spiralnie posuwamy się a\ do
brzegów. Nale\y dbać o to, aby nie pozostały miejsca niezaklejone. Zakleić nale\y
tak\e miejsca przy krańcach krosien. W przypadku, gdyby płótno było za słabo
naciągnięte i przy klejeniu przylegało do krosien (poni\ej fazowania), mo\na
odczekać chwilę, a\ klej zacznie napinać płótno i dopiero wtedy zakleić naro\niki.
Klejenie nale\y zrobić dwukrotnie, zwracając uwagę na to, aby zakleić wszystkie
dziurki płótna.
Po pierwszym klejeniu, nale\y odczekać a\ klej w pełni stę\eje, tzn. nie będzie
ró\nicy między płótnem zaklejonym a świe\ym i wtedy mo\na przystąpić do drugiego
klejenia. Po drugim klejeniu najlepiej zostawić płótno na noc, aby w pełni przeschło.
Płótno powinno schnąć uło\one poziomo na podłodze! zapobiega to w pewnym
stopniu wichrowaniu się krosien i całego blejtramu.
Klejenie od środka do zewnątrz,
Gruntowanie:
Gruntuje się analogicznie do klejenia, rozpoczynając od środka i posuwając się ku
obrze\om.
Powinny zostać nało\one dwie warstwy gruntu. Pierwsza mo\e być nieco rzadsza, by
lepiej wypełniła wszelkie nierówności płótna. Druga mo\e być o konsystencji
firmowej producenta.
Warstwy powinny być niezbyt grube, aby nie straciły swojej elastyczności.
Po gruntowaniu, płótno powinno schnąć około doby uło\one poziomo na podłodze.
Gruntowanie od środka
Przygotowanie pod malowanie:
Zagruntowanie podobrazie jest gotowe do malowania po upływie doby od nało\enia
gruntu. Warto jednak przygotowywać podobrazia na zaś, tak aby grunt mógł odle\eć
jak najdłu\ej i w pełni się ustabilizować. Przez ten czas, nie jest ju\ wymagane aby
było układane w poziomie.
Wady podobrazia:
1. Przeklejenie płótna. Klej został nało\ony w zbyt du\ej ilości, tak \e przeszedł na
wewnętrzną część płótna. Zwiększa to ryzyko uszkodzenia włókien płótna i zmniejsza
jego elastyczność.
2. Zbyt gruba warstwa kleju, gruntu. Sprawia, \e płótno traci swoją elastyczność i przy
ewentualnym ściąganiu go z krosien i rolowaniu mo\e odpryskiwać warstwa farby.
3. Grunt przeszedł na wewnętrzną część płótna w postaci białych kropek. Nie zostały
zalepione wszystkie dziury płótna i przez nie wydostał się grunt. W ten sposób mo\e
te\ przenikać farba i rozcieńczalniki, znacząco osłabiając strukturę płótna.
4. Wykrzywione krosno (wiatrak). Powodów jest wiele, efekt nieciekawy. Powody:
słabe, zdezelowane krosna; za słabe (tzn. zbyt cienkie) krosna, brak poprzeczek i
krzy\y przy du\ych formatach; zbyt mocny klej; nierównomiernie naciągnięte płótno.
Naprawy podobrazia:
1. Wgniecenia. Nale\y posmarować wewnętrzną (tylną) stronę płótna niewielką ilością
wody. Klej, który znów się w ten sposób zrobi elastyczny, ponownie naciągnie płótno
i powinien zlikwidować wgniecenie.
2. Dziura w płótnie. Nale\y ponownie przygotować klej i fragment płótna, aby zakrył
dziurę. Następnie nalepić go od tyłu na dziurę. Potem spróbować to miejsce
zagruntować i wyrównać z pozostałą częścią płótna.
3. Flak. Póki płótno jest mokre, mo\na zaryzykować odczepienie dwóch sąsiadujących
boków od krosien i ponowne ich naciągnięcie. Jeśli płótno jest ju\ zagruntowane
mo\na spróbować u\yć klinów. Jeśli to będzie za mało, to zdjąć płótno i je wyprać
mo\e to pomo\e.
4. Wiatrak. Nie ma niestety trwałego sposobu na wykrzywienie krosien. Tymczasowo
mo\na spróbować posmarować tył płótna wodą, tak aby klej ponownie się
uelastycznił, a następnie do wyschnięcia uło\yć je w poziomie. Jeśli zadziała, to tylko
do kolejnej zmiany temperatury lub wilgotności.
Dziękujemy 6-letniemu Bartkowi
za wykonanie rysunków do tego tekstu.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Toksygologia skrypt dla techników BHP
Ogolne zasady formatowania prac dyplomowych dla MiBM
Matematyka poziom rozszerzony arkusz dla technikum 2015
Testy przygotowujace do egzaminu zawodowego technik logistyk Dorota Szymczynska
zasady BHP przy obsłudze urządzeń technicznych
Szczególne zasady przygotowania
Trenażer egzaminu zawodowego dla technika Testy OnLine
zasady przygotowania prac pisemnych UW
Zasady przygotowania prezentacji
Przygotowanie szkolenia bhp dla nauczycieli
Podstawowe zasady bhp związane z obsługą urz technicznych

więcej podobnych podstron