Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie
wolnelektury.pl.
Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fun-
dacjÄ™ Nowoczesna Polska.
HANS CHRISTIAN ANDERSEN
Z jednego gniazda
tłum. cecylia niewiadomska
Pięć ziaren grochu leżało w jednym strąku. Wszystkie były zielone, więc zdawało im się,
że cały świat powinien być zielony. To baróo naturalne.
Strączek rósł, ziarna także: mieściły sie w nim, jak mogły, ustawiwszy się też w jednym
szeregu.
Słońce świeciło i ogrzewało strączek, deszcz go obmywał. Stawał się też coraz większy
i błyszczący, jasny w óień, ciemny w nocy, jak wypada. Ziarna też stawały się z każ-
dym dniem większe, poważniejsze i coraz baróiej zamyślone, bo nie miały nic innego do
roboty.
Czyż tu wiecznie sieóieć bęóiemy? zapytało jedno na koniec. Stwardnie-
jemy od takiego ciągłego sieóenia. Tak dłużej być nie może!
Upływały jednak tygodnie, a nic się nie zmieniło, tylko ziarnka pożółkły, i strączek
był żółty.
Cały świat bęóie żółty rzekło jedno, i było to baróo trafne spostrzeżenie.
Nagle uczuły jakieś gwałtowne wstrząśnienie: oderwano strączek od łodyżki, przez
chwilę ręka luóka ściskała go w zamkniętej dłoni, potem w towarzystwie wielu innych
strączków znalazł się w ciemnej kieszeni.
Zaraz nam otworzą powieóiały ziarnka, i zgadły.
Teraz zobaczymy, które z nas najdalej poleci w świat odezwało się ziarnko
najmniejsze. Teraz się to okaże.
Co się stać ma, to się stanie rzekło drugie. Bóg nad nami.
Trrr! strączek się otworzył i wszystkie pięć ziarnek ujrzały światło óienne.
Leżały w ręku chłopca, który im się przypatrywał, a następnie oznajmił, że będą
doskonałe do jego pukawki.
To mówiąc, wsypał je wszystkie od razu i wystrzelił.
Lecę w świat! Doścign3 mnie, jeżeli możesz! zawołało jedno ziarnko.
Ja do słońca polecę! To jest także strączek i właśnie taki, jakiego pragnąłem dla
siebie.
My spać pójóiemy szepnęły dwa inne i potoczyły się na ziemię.
Ja niewiele potrzebuję rzekło piąte i, wzleciawszy w powietrze, upadło w szparę
deski pod oknem poddasza, góie było trochę ziemi i mchu zielonego, który otulił gościa.
Zatem leżało znowu w niewoli.
Złe przem3a szepnęło.
W izdebce pod dachem mieszkała uboga kobieta, która zarabiała jako najemnica, więc
wychoóiła coóiennie od rana, paliła luóiom w piecach, myła i sprzątała, gdyż była
pracowita i silna. W pokoiku zostawała jednak jej córeczka, óiecko wątłe i słabowite,
a od roku tak słabe, że prawie nie podnosiło się z łóżka.
Pójóie za siostrą smutnie powtarzała matka, która niedawno jeszcze miała
dwoje óieci, lecz Bóg jedno jej zabrał, może dlatego, aby ulżyć jej w ciężkiej pracy.
Chora óiewczynka sama w ubogiej izdebce przez cały óień leżała, gdyż nie miała siły
się podnieść. A matka musiała pracować.
Wiosenny ranek zaświtał na świecie wesoły i słoneczny, złociste promienie zajrzały na
poddasze przez maleńkie szybki, jakby chciały zobaczyć, czy luóie śpią jeszcze. Biedna
kobieta właśnie wychoóiła z domu.
Mamo rzekła óiewczynka patrz-no, co to do nas zagląda w okno takie jasne
i zielone? Tam, przez najniższą szybę! O, wiatr nim porusza!
Były to małe, zielone listeczki, które wyrosły z ziarnka grochu, ukrytego pod mchem
w szparze deski.
Skąd ono się tu wzięło? mówiła kobieta. Bęóiesz miała teraz za oknem
ogródek, który cię rozweseli nieraz i zabawi.
I przysunęła łóżko óiecka do okienka, aby lepiej wióiało młodą, zieloną roślinkę,
ciekawie zaglÄ…dajÄ…cÄ… przez szybÄ™.
Potem wyszła na óień cały.
Wieczorem óiewczynka wesoło ją witała.
Wiesz, mamo rzekła pewno wyzdrowieję wkrótce. Słońce tak ślicznie ói-
siaj tu świeciło, tak nas ogrzewało troskliwie. Groszek mi w oczach wypuszcza listeczki,
rozw3a się i rośnie, i ja tak samo czuje w sobie nowe siły i chyba niedługo już wstanę.
Dałby Bóg rzekła matka, ale temu nie wierzyła. Wetknęła jednak patyczek za
deskę, aby młoda roślinka, która tak wesołe nasuwała myśli jej choremu óiecku, miała
się o co oprzeć. Potem przywiązała cienkie sznureczki do ramy okienka, by miała poczem
piać swoją łodyżkę ta dobra pocieszycielka samotnicy.
Groszek rósł szybko, óiewczynka coóiennie opowiadała matce o jego piękności,
o nowych listkach.
Doprawdy, zakwitnie! zawołała pewnego ranka ucieszona kobieta, która już
sama zaczynała wierzyć, że jej óiecko oóyska zdrowie.
Wióiała, że od chwili, gdy groszek zajrzał przez małe okienko, chora ożywiła się
ogromnie, a od kilku dni sama siadała na łóżku, żeby lepiej wióieć maleńki ogródek
z jednego ziarnka grochu.
W kilka dni pózniej byÅ‚a nieóiela i pogoda. òiewczynka wstaÅ‚a z łóżka i usiadÅ‚a przy
otwartem oknie na krzesełku przy ciepłych promieniach słońca, a jasne jej oczy z radością
i pieszczotą patrzyły na białe, śliczne kwiatki grochu.
Na koniec wstała z krzesła, oparła się o ramę okna i całowała, kwiaty i listeczki uko-
chanej roślinki. Była wtedy baróo szczęśliwa.
Bóg ją tu dla nas posiał rzekła matka. Chciał nam dać poznać, że o nas
pamięta. I uśmiechnęła się także do kwiatka.
A co się stało z innomi groszkami?
Jeden upadł na dach, i gołąb go połknął; jeden upadł na ścieżkę i został zdeptany,
potem kury go zjadły; jeden potoczył się w krzaki, ciepło mu tam było pod suchemi
liśćmi i wilgotno, więc namókł i wypuścił kiełek, żeby rosnąć tymczasem śnieg spadł
i zmarniał biedaczek od chłodu. Ostatni wpadł do wody, napił się jej baróo wiele i był
niezmiernie dumny ze swojej wielkości, aż w końcu pękł.
Żadne ziarnko się nie zmarnowało, gdyż nic się nie marnuje na tym świecie, każde
przyniosło komuś choć mały pożytek, lecz groszek na poddaszu był zwiastunem szczęścia.
ans c istian ande sen Z jednego gniazda 3
Ten utwór nie jest objęty majątkowym prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że
możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi
materiałami (przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały
udostępnione są na licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa Na Tych Samych Warunkach 3.0 PL.
yródło: http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/z-jednego-gniazda
Tekst opracowany na podstawie: Hans Christian Andersen, Baśnie, tłum. Cecylia Niewiadomska, wyd. 7,
Gebethner i Wolff, Kraków 1925
Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyĘîowa
wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochoóącego ze zbiorów BN.
Opracowanie redakcyjne i przypisy: Aleksandra Sekuła, Natalia Mazan.
Okładka na podstawie: EvelynGiggles@Flickr, CC BY 2.0
e z j o ne e
Wolne Lektury to projekt fundacji Nowoczesna Polska organizacji pożytku publicznego óiałającej na rzecz
wolności korzystania z dóbr kultury.
Co roku do domeny publicznej przechoói twórczość kolejnych autorów. òiÄ™ki Twojemu wsparciu bęóiemy
je mogli udostępnić wszystkim bezpłatnie.
a o e z o
Przekaż 1% podatku na rozwój Wolnych Lektur: Fundacja Nowoczesna Polska, KRS 0000070056.
Pomóż uwolnić konkretną książkę, wspierając zbiórkę na stronie wolnelektury.pl.
Przekaż darowiznę na konto: szczegóły na stronie Fundacji.
ans c istian ande sen Z jednego gniazda 4
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Andersen Hans Christian Listek z niebaAndersen Hans Christian RopuchaAndersen Hans Christian SłowikAndersen Hans Christian Bąk i piłkaAndersen Hans Christian Polny kwiatekAndersen Hans Christian Historia rokuwięcej podobnych podstron