B/173: A.E.Powell - Ciało Astralne
Wstecz / Spis
Treści / Dalej
ROZDZIAŁ XII: ŚMIERĆ A ELEMENTAL PRAGNIEŃ
W chwili śmierci świadomość opuszcza stałe ciało fizyczne i zatrzymuje się
na krótki czas w sobowtórze eterycznym, najczęściej na parę godzin, a następnie
przechodzi do ciała astralnego.
Śmierć zatem polega na odrzuceniu kolejnych powłok ego. Nieśmiertelna część
człowieka, po kolei odrzuca swoje zewnętrzne powłoki
najpierw fizyczną stałą,
następnie eteryczną i wreszcie astralną.
Prawie we wszystkich wypadkach opuszczenie ciała stałego i świata fizycznego
jest zupełnie bezbolesne, nawet po długiej i ciężkiej chorobie. Spokój malujący
się na obliczu zmarłego jest poważnym argumentem na rzecz tego twierdzenia;
przemawia za nim także świadectwo większości osób, które pytano o to bezpośrednio
po ich śmierci.
W chwili śmierci, nawet nagłej, człowiek ogląda całe swoje życie, przesuwające
się przed nim z najdrobniejszymi szczegółami. W jednym momencie dostrzega cały
łańcuch przyczyn, działających w ciągu jego życia. Widzi teraz i rozumie, jaki
jest naprawdę, bez upiększeń, których źródłem są pochlebstwa i zakłamanie. Ogląda
własne życie, patrząc jak widz na dopiero co opuszczony świat.
Stan świadomości następujący bezpośrednio po śmierci jest na ogół spokojny
i senny. Potem przychodzi krótki okres nieświadomości, mogący trwać jedynie
kilka chwil. Czasami jednak trwa kilka minut, godzin, dni, a nawet tygodni.
Wzajemne oddziaływanie ciała fizycznego i jego astralnego odpowiednika powoduje,
iż po śmierci fizycznej odpowiednik astralny zachowuje siłą przyzwyczajenia
postać do której przywykł, skutkiem czego fizyczny wygląd człowieka jest prawie
nie zmieniony. Mówimy "prawie", ponieważ materia astralna jest szalenie
plastyczna i pod działaniem myśli człowieka, który z reguły po śmierci wyobraża
sobie własną osobę jako młodszą (w porównaniu z wyglądem w chwili śmierci),
ciało astralne przybiera nieco młodszy wygląd.
Stosunkowo szybko po śmierci przeważnie następuje duża zmiana w budowie ciała
astralnego, na skutek działania elementala pragnień.
Większa część materii ciała astralnego składa się z esencji elementalnej. Jest
ona żywa, choć bezbronna i przejściowo odcięta od ogólnej rasy astralnej esencji.
Instynktownie, na oślep i bezrozumnie dąży do własnych celów i przejawia wielką
pomysłowość w spełnianiu swoich pragnień oraz w posuwaniu naprzód własnej ewolucji.
Ewolucją jest dla niej zstępowanie w materię, a celem, do którego zmierza
stanie się mineralną monadą. Wskutek tego zadanie jej życia polega na możliwie
jak największym zbliżeniu się do świata fizycznego i doznawaniu najniższych
wibracji. Nic nie wie i nie może wiedzieć o człowieku, w którego ciele astralnym
chwilowo przebywa. Pragnie zachować swoje odrębne istnienie i wyczuwa, że może
to osiągnąć jedynie przez związek z człowiekiem. Ma świadomość istnienia ciała
mentalnego człowieka i rozumie, że im więcej przyciągnie do siebie materii astralnej,
tym dłuższe będzie jej astralne życie.
Po śmierci ciała fizycznego esencja elementalna rozumiejąc, że czas trwania
jej odrębnego życia jest ograniczony i że wcześniej czy później nastąpi również
śmierć astralna, stara się, aby ciało astralne żyło jak najdłużej. W tym celu
rozmieszcza i układa materię ciała astralnego w szereg koncentrycznych powłok,
tak że powłoka z najgrubszej materii znajduje się na zewnątrz. Z punktu widzenia
elementala jest to najwłaściwszy układ, ponieważ najgrubsza materia jest najbardziej
zwarta i najlepiej potrafi wytrzymać tarcie.
Tak przeorganizowane ciało astralne nosi nazwę Yatana, czyli ciało cierpienia.
U człowieka szczególnie złego, którego ciało astralne zawiera najwięcej najgrubszej
materii, zwie się ono Dhruvan
ciało mocne.
Powyższe przegrupowanie ciała astralnego dotyczy tylko powierzchni odpowiednika
ciała fizycznego, a nie powierzchni otaczającego go owoidu.
Celem tej operacji jest przeszkodzenie w swobodnym krążeniu materii astralnej,
jakie normalnie odbywa się w ciele astralnym. Ponadto człowiek w tych warunkach
odpowiada jedynie za wibracje odebrane przez zewnętrzną warstwę swojego ciała
astralnego. W efekcie zostaje on niejako zamknięty w klatce z materii astralnej
i może widzieć i słyszeć tylko to, co się dzieje na jej najniższym poziomie.
Jakkolwiek człowiek przebywa wśród najwznioślejszych sił i najpiękniejszych
myślokształtów, jest jednak prawie całkowicie nieświadomy ich istnienia, ponieważ
cząsteczki jego ciała astralnego, które mogłyby na nie reagować, są zamknięte
we wnętrzu ciała i niedostępne dla tych oddziaływań. Dodajmy, iż z uwagi na
wyłączne dostrzeganie najgrubszej materii ciał astralnych innych osób i całkowitą
nieświadomość własnych ograniczeń, jest przekonany, że istoty, które ogląda,
posiadają wyłącznie ujemne cechy, gdyż tylko takie potrafi dostrzec.
Ponieważ potrafi widzieć i odczuwać tylko to, co jest najniższe i najordynarniejsze,
otaczający go ludzie wydają mu się zwyrodniałymi potworami. W tych warunkach
nie można mu się dziwić, że i świat astralny uważa za piekło.
Przegrupowanie cząstek ciała astralnego dokonane przez elemental pragnień wcale
nie zmienia kształtu odpowiednika ciała fizycznego, chociaż zmiany następujące
z biegiem czasu w naturalny sposób zmierzają na ogół do nadania temu kształtowi
bardziej subtelnego i uduchowionego wyglądu.
Z biegiem czasu zewnętrzna powłoka ulega powolnemu rozpadowi i człowiek staje
się stopniowo zdolny do odczuwania wibracji poziomu bezpośrednio wyższego, wznosząc
się w ten sposób w następną sferę świata astralnego. I tak przechodzi z jednego
poziomu na drugi. Długość jego pobytu na każdym z tych poziomów zależy od ilości
i aktywności materii danego poziomu, znajdującej się w jego ciele astralnym.
Gdy mówimy o wznoszeniu się z jednego poziomu na drugi, niekoniecznie musi
to oznaczać zmianę miejsca i przestrzeni; chodzi raczej o przeniesienie się
świadomości z jednego poziomu na drugi. Gdy ciało astralne człowieka ulega przegrupowaniu,
ognisko jego świadomości przenosi się z zewnętrznej powłoki do następnej, wewnętrznej.
W ten sposób człowiek stopniowo staje się niewrażliwy na wibracje jednego rodzaju
materii, ale zaczyna reagować na wibracje materii subtelniejszej. Jeden ze światów
razem ze swoją scenerią i mieszkańcami powoli rozwiewa się przed oczami człowieka,
ale na jego miejscu pojawia się nowy.
W miarę stopniowego rozpadania się powłoki, człowiek widzi, jak astralne odpowiedniki
przedmiotów stają się coraz bardziej nikłe, podczas gdy myślokształty nabierają
blasku i życia. Jeśli co jakiś czas spotyka drugiego człowieka, wydaje mu się,
że jego charakter stale się poprawia. Tymczasem dzieje się tak tylko dlatego,
że on sam staje się zdolny reagować na subtelniejsze wibracje charakteru. Przegrupowanie
ciała astralnego faktycznie stale utrudnia człowiekowi poprawne widzenie jego
przyjaciół we wszystkich stadiach astralnego życia.
Tego przegrupowania cząstek ciała astralnego, występującego u zdecydowanej
większości ludzi, można uniknąć odpowiednim aktem woli. Nikt, kto zna warunki
bytu w świecie astralnym, nie powinien dopuścić do przegrupowania swojego ciała
astralnego przez elementala pragnień. Wówczas bowiem cząstki ciała astralnego
pozostaną pomieszane jak za życia w świecie fizycznym i wskutek tego człowiek,
zamiast być zamkniętym w granicach jednej tylko strefy (poziomu), zachowuje
swobodę poruszania się na wszystkich poziomach, odpowiednio do budowy własnego
ciała astralnego.
Elemental pragnień ogarnięty na wpół świadomą obawą będzie się starał przekazać
swój lęk człowiekowi, który usiłuje nie dopuścić do przegrupowania ciała astralnego.
Z tego też powodu warto jest poznać tę sprawę jeszcze za życia fizycznego.
Jeżeli jednak przegrupowanie już się dokonało, można je jeszcze rozbić. Może
to uczynić druga osoba, pragnąca przyjść z pomocą człowiekowi i umożliwić mu
swobodne poruszanie się i pracę w świecie astralnym, a nie ograniczone poruszanie
się na jednym tylko poziomie.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
173 11173 ind (11)11 (311)ZADANIE (11)Psychologia 27 11 2012173 21 (10)359 11 (2)11PJU zagadnienia III WLS 10 11więcej podobnych podstron