PRZEGL EPIDEMIOL 2001;55:287-97
Beata Magdalena Sobieszczańska1 , Romuald Gryko2
TYPY ADHEZJI SZCZEPÓW ESCHERICHIA COLI IZOLOWANYCH Z
PRZYPADKÓW BIEGUNEK
1
Katedra i Zakład Mikrobiologii AM we Wrocławiu
Kierownik: A. Przondo-Mordarska
2
Wojskowy Instytut Higieny i Epidemiologii w Puławach
Dyrektor: M. Bartoszcze
Zaobserwowana wśród enteropatogennych szczepów Escherichia coli
(EPEC) zależność między sposobem adhezji do komórek hodowlanych
in vitro a zdolnością do wywoływania charakterystycznych zmian histo
patologicznych w komórkach nabłonka jelita, stała się podstawą reklasy-
fikacji tej grupy patogenów jelitowych.
WSTP
Pod koniec lat 70-tych Cravioto i wsp. (1) oraz inni badacze (2, 3) zaobserwowali,
że pałeczki E. coli należące do niektórych serotypów enteropatogennych (EPEC),
w teście in vitro przylegają do komórek linii HEp-2 lub HeLa w postaci charakte
rystycznych skupisk, co określono mianem zlokalizowanej adherencji - LA (localised
adherence). W przeciwieństwie do nich pozostałe serotypy EPEC oraz wiele niepato-
gennych szczepów E. coli wykazuje in vitro rozsiany typ adhezji - DA (diffuse adhe
rent), w którym pojedyncze bakterie przylegają do całej powierzchni komórek (2).
Badania Levine i wsp. (4) wykazały, że zlokalizowany typ adhezji związany jest z
obecnością plazmidu (60 MDa), który nazwano czynnikiem adherencji E. coli - EAF
(E. coli adherence factor) (5, 6). Plazmid EAF koduje fimbrie BFP (bundle forming
pili), mające zasadnicze znaczenie w procesie adhezji szczepów LA. Badania wykonane
na ochotnikach ujawniły związek pomiędzy obecnością czynnika EAF a zdolnością
szczepów E. coli do wywoływania biegunki (7). Szczepy wyleczone z tego plazmidu nie
wykazują adhezji typu LA i są znacznie mniej chorobotwórcze dla ludzi (8). Następnie
wykazano, że szczepy E. coli EAF-dodatnie tworzą in vivo na błonie śluzowej jelita
takie same skupiska (mikrokolonie) bakterii, jak te obserwowane in vitro oraz, że
większość tych szczepów wywołuje w enterocytach charakterystyczne zmiany histopa
tologiczne tzw. przylegania i zacierania struktury kosmków jelitowych - AE (attaching
and effacing) (7, 9). Zmiany AE charakteryzuje ścisły kontakt bakterii z enterocytem,
zniszczenie rÄ…bka szczoteczkowego w miejscu adhezji bakterii oraz zniszczenie cyto
szkieletu komórki. W miejscu adhezji bakterii błona cytoplazmatyczna komórki ulega
wyniesieniu, tworząc strukturę podobną do piedestału, wewnątrz której gromadzą się
włókna aktyny i inne białka cytoszkieletu (9, 10, 11). Za zdolność szczepów E. coli do
288 BM Sobieszczańska, R Gryko Nr 3
wywoływania zmian AE odpowiada chromosomalny gen eae, kodujący bakteryjne białko
błony zewnętrznej - intiminę, bezpośrednio odpowiedzialną za reorganizację cyto-
szkieletu enterocytów (10). Na podstawie obecności czynnika EAF oraz zdolności do
wywoływania zmian patologicznych w enterocytach, grupę EPEC podzielono na kla
syczne EPEC (I grupa) i nieklasyczne EPEC (II grupa). Klasyczne EPEC, obejmujÄ…ce
serotypy: 026, 055, Ol11, Ol19, 0126, 0127, 0142 charakteryzuje typ adhezji LA
oraz zdolność wywoływania zmian AE. Szczepy E. coli należące do II grupy (nieklasy
czne), obejmujące m.in. serotypy 044, 086, 0114, nie mają zdolności wywoływania
zmian AE (brak genu eae) oraz wykazują rozsianą adherencję lub należą do szczepów
nieadherentnych (2). Poza EPEC zdolność do wywoływania zmian typu AE, związaną
z obecnością genu eae, wykazano także m.in. u enterokrwotocznych szczepów E. coli
(EHEC). EHEC, do których należą niektóre serotypy zaliczane równocześnie do EPEC
np.: 026 i Ol11 oraz inne serotypy m.in. 0157, poza tym, że mogą produkować
verotoksyny, charakteryzują się obecnością plazmidu o ciężarze cząsteczkowym podob
nym do plazmidu EAF, ale oznaczonym p0157, który koduje fimbrie odpowiedzialne
za adhezjÄ™ i ekspresjÄ™ enterohemolizyny (12, 13).
Celem pracy była charakterystyka typów adhezji szczepów E. coli izolowanych
z przypadków biegunek oraz porównanie typu adhezji z obecnością: plazmidu 60 MDa,
fimbrii adhezyjnych, genu eae oraz zdolnością badanych szczepów do wywoływania
zmian w cytoszkielecie komórek hodowlanych w teście in vitro.
MATERIAA I METODY
Badania przeprowadzono na 96 szczepach E. coli izolowanych w latach 1998 - 1999
z próbek kału od 94 dzieci z biegunką (średni wiek dzieci 3 miesiące), hospitalizowa
nych w Klinice Pediatrii AM we Wrocławiu. W badaniach wykorzystano tylko te próbki
kału, w których w rutynowym badaniu bakteriologicznym nie stwierdzono innych pa
togenów jelitowych (Salmonella spp, Shigella spp, Campylobacter spp, Yersinia spp,
Rotavirusy). Jako kontrolÄ™ dodatniÄ… zastosowano referencyjny szczep E. coli 026:H11
(H-19) EAF i eae - dodatni wykazujÄ…cy zlokalizowany typ adhezji (LA) oraz referen
cyjny szczep E. coli 0157:H7 (EDL 933) p0157 i eae - dodatni, posiadajÄ…cy geny dla
verotoksyn (stxl i stx2), produkujÄ…cy enetrohemolizynÄ™ i nie wykazujÄ…cy adherencji do
komórek linii HEp-2. Szczepy izolowano z posiewu próbek kału na podłoże Mac
Conkeya. Przynależność gatunkową badanych szczepów potwierdzano testem bioche
micznym ID GN32 (bioMerieux).
Serologiczną identyfikację badanych szczepów (18-godzinne hodowle na agarze
zwykłym) przeprowadzano metodą aglutynacji szkiełkowej z zestawem diagnostycznych
odczynników lateksowych wieloważnych i jednoważnych dla enteropatogennych pałe
czek Escherichia coli (EPEC) (P.W. Biomex, Kraków) oraz z odczynnikiem lateksowym
(Oxoid) dla E. coli 0157.
Fimbrie adhezyjne oznaczano metodÄ… hemaglutynacji 3% zawiesiny krwinek czer
wonych świnki morskiej oraz ludzkich grup A i O, w obecności i nieobecności D -
mannozy, wg Evans i wsp. (14). Pałeczki E. coli wytwarzające mannozooporne fimbrie
(MR) aglutynują krwinki w obecności i nieobecności D - mannozy, natomiast szczepy
posiadające fimbrie mannozowrażliwe (MS) aglutynują krwinki tylko w nieobecności
D - mannozy.
Nr 3 Typy ahezji E. coli 289
Test adhezji in vitro do komórek linii HEp-2 wykonano wg I.C. Scaletsky i wsp.
(15).
Hodowlę komórek HEp-2 prowadzono w podłożu MEM z L-glutaminą, 10% suro
wicą cielęcą i roztworem antybiotyków (penicylina 100 U, streptomycyna 100 U,
amfoterycyna B 0,25 ug/ml), w temp. 37°C w atmosferze 5% C02. PodÅ‚oże i suple
menty pochodziły z firmy Gibco BRL. 24-godzinną hodowlę komórek HEp-2 (mono-
layer) w kamerkach 2-komorowych na szkiełku mikroskopowym (NUNC), płukano
2-krotnie w PBS (pH 7,2) z 0,5% D-mannozą; następnie dodawano świeże podłoże
MEM z 2% surowicą cielęcą, 0,5% D-mannozą, bez antybiotyków. Tak przygotowane
komórki zakażano 18-godzinną hodowlą badanych szczepów w LB (Luria broth,
Difco) w temp. 37°C z napowietrzaniem. Po 3-godzinnej inkubacji w temp. 37°C
i w atmosferze 5% CO2, komórki płukano 6-krotnie w PBS i utrwalano przez 30 min.
100% metanolem. Po 3-krotnym odpłukaniu w jałowej wodzie destylowanej, komórki
barwiono 4-5 godzin metodą Giemza. Badanie wykonywano dwukrotnie dla każdego
szczepu. Ponadto dla szczepów, które nie wykazały adhezji po 3 godzinach inkubacji
z komórkami, test powtarzano, przedłużając czas inkubacji do 6 godz. Wynik odczyty
wano w mikroskopie świetlnym, w układzie imersyjnym, przy powiększeniu 1000-krot-
nym. Badany szczep uznawano za zdolny do adhezji, gdy 80% komórek HEp-2
wykazywało przylegające bakterie.
Izolację plazmidowego DNA wykonano wg metody Birnboim i Doły (16).
Analizy ciężarów cząsteczkowych plazmidów badanych szczepów dokonywano w sys
temie do analizy żeli GelDok 2000 (BioRad), w programie Quantity One, w odniesie
niu do wzorcowego szczepu E. coli V517, posiadającego plazmidy o znanych ciężarach
czÄ…steczkowych.
Test FAS (fluorescence actin staining), pozwalający na wykazanie zdolności bada
nych szczepów do wywoływania zmian typu AE, wykonano zgodnie z metodą opisaną
przez Knutton i wsp. (17), na linii komórkowej HEp-2.
Sekwencje nukleotydowe, swoiste dla genu eae oraz genów dla verotoksyn VT1
i VT2 (przedstawione w tabeli I), wykrywano metodÄ… PCR (polymerase chain reaction)
według Linqvist i wsp. (18).
Tabela I. Primery zastosowane w PCR do amplifikacji fragmentów specyficznych dla
genów verotoksyn VT1 i VT2 oraz genu eae
Table I. Primers used in PCR to amplify specific fragments from genes for VT1, VT2,
and eae
Primery Sekwencje oligonukleotydowe (5'-3') Ciężar cząsteczkowy (bp)
VT1 a GAAGAGTCCGTGGGATTACG
VT1 b AGCGATGCAGCTATTAATAA 130
VT2 a TACACAGGAGCAGTTTCAGACAGT
VT2 b ACCGTTTTTCAGATTTT(AG)CACATA 298
eae - 1 CACACGAATAAACTGACTAAAATG
eae - 2 AAAAACGCTGACCCGCACCTAAAT 376
290 BM Sobieszczańska, R Gryko Nr 3
Zdolność do produkcji enterohemolizyny oznaczano na podłożu tryptozowo - sojo
wym z 10 mM CaCl2 i 5% zawiesiną krwinek baranich trzykrotnie płukanych w PBS
(pH 7,2) według Beutin i wsp. (19).
WYNIKI
Wśród przebadanych 96 szczepów E. coli izolowanych z próbek kału dzieci z bie
gunką, zlokalizowany typ mannozoopornej adhezji (LA) wykazało 9,4% szczepów, typ
podobny do zlokalizowango (LAL) 9,4%, rozsiany (DA) 46,8%, natomiast 28,1%
szczepów nie wykazało mannozo-opornej adhezji do komórek linii HEp-2 (NA); w
przypadku 6,2% szczepów stwierdzono odrywanie komórek od szkła, zarówno po 3 jak
i 6 godz. inkubacji; prawdopodobnie były to szczepy odrywające" CDEC - cell deta-
ching E. coli. Wyniki badania zależności pomiędzy typem adhezji, serotypem a obec
nością fimbrii typu MR i MS przedstawiono w tabeli II. Obecność genu eae wykazało
25 (26%) badanych szczepów. Wszystkie te szczepy były zdolne do wywoływania zmian
w cytoszkielecie komórek, co wykazano w teście FAS. Zlokalizowany typ adhezji
(rycia) dotyczył szczepów eae i FAS - dodatnich, należących do serotypów: 026 (6
szczepów), OH4 (1 szczep) oraz 1 szczepu szorstkiego, który aglutynował z 3% rozt
worem NaCl. Szczepy te wykazały również obecność plazmidu około 60 MDa. Typ
adhezji podobny do zlokalizowanej (ryc.lb), charakteryzujÄ… luzne skupiska bakterii
przylegające tylko do nielicznych (11 - 25%) komórek HEp-2 i jest on wykrywany po
6 godz. inkubacji. Szczepy E. coli o typie adhezji LAL (9,4% badanych izolatów)
należały do serotypu: 026 (2 szczepy), 0127 (1 szczep) oraz do szczepów nie agluty-
nujących z surowicami swoistymi dla EPEC (6 szczepów). Wszystkie LAL szczepy
posiadały gen eae, co potwierdził dodatni test FAS, ale nie posiadały plazmidu 60 MDa.
Spośród 25 szczepów eae i FAS-dodatnich, 8 (32%) wykazało rozsiany typ adhezji
(ryc.1c); 1 z tych szczepów należał do serotypu 026, pozostałe nie aglutynowały z dia
gnostycznymi odczynnikami lateksowymi dla EPEC; 3 spośród DA szczepów (2 -
niepatogenne i 1-026) wykazały obecność plazmidu około 60 MDa. Wyniki badania
zależności pomiędzy obecnością genu eae oraz plazmidu EAF a serotypem i wynikiem
testu FAS przedstawiono w tabeli III. Zdolność do produkcji enterohemolizyny wyka
zały tylko 2 szczepy E. coli 026 - jeden o zlokalizowanym, a drugi o rozsianym typie
adhezji. Oba te szczepy poza obecnością genu eae oraz plazmidu ok. 60 MDa, posiadały
geny dla verotoksyny VT1. Pozostałe 9 szczepów, u których wykazano plazmid 60
MDa, należały do niehemolizujących. Ogółem 22 (22,9%) badane szczepy wykazały
obecność genów dla verotoksyn, pomimo, że nie stwierdzono wśród nich serotypu O157.
Zależność między obecnością genów VT1 i/lub VT2 oraz serotypem i typem adhezji
wykazano w tabeli IV. Wśród 27 (28,1%) szczepów NA wykazano duże zróżnicowanie
pod względem serotypów i obecności fimbrii; żaden szczep z tej grupy nie posiadał
genu eae, genów dla verotoksyn lub plazmidu 60 MDa (tab. I). Spośród 6 szczepów
CDEC (ryc.1d), połowa należała do serotypu 018 i posiadała fimbrie typu MR oraz
tylko jeden plazmid o wysokim ciężarze cząsteczkowym (ok. 30 MDa). Podobnie jak
w przypadku szczepów nieadherentnych, nie wykazano w tej grupie obecności genów:
stxl, stx2, eae lub plazmidu 60 MDa. Wyniki badań szczepów CDEC wykazano w tabeli
V.
Nr 3 Typy ahezji E. coli 291
Ta b e 1 a II. Serotypy, fimbrie oraz typy adhezji szczepów E. coli izolowanych z próbek kału
od dzieci z biegunkÄ…
Ta b 1 e II. Serotypes, fimbria and adherence patterns of E. coli strains isolated from stool
samples of children with diarrhea
Fimbrie Typ adhezji
Liczba
Serotyp
szczepów
brak MS MR LA LAL DA NA CDEC
026 9 5 4 0 6 2 1 0 0
018 9 2 1 6 0 0 5 1 3
044 4 2 1 1 0 0 0 4 0
0125 4 1 3 0 0 0 1 2 1
OH4 4 1 3 0 1 0 1 2 0
Szorstkie 4 1 2 1 1 0 2 0
086 3 0 3 0 0 0 2 0
0127 2 1 1 0 0 1 0 0
OH9 2 0 2 0 0 0 1 0
025 2 0 2 0 0 0 1 0
0111 1 0 1 0 1 0 0 0 0
0128 1 0 1 0 0 0 1 0 0
0124 1 0 0 1 0 0 0 1 0
Niepato-
50 9 38 3 0 6 30 12 2
genne
96 22 62 12 9 9 45 27 6
Razem
(100%) (23%) (64,5%) (12,5%) (9,4%) (9,4%) (46,85%) (28,1%) (6,25%)
NA - nieadherentne szczepy, pozostałe objaśnienia tabeli w tekście
Ta b e 1 a III . Zależność między serotypem, typem adhezji a wynikiem testu FAS i obecnością
genu eae, badanych szczepów E. coli
Ta b 1 e I I I . The dependence of serotype and pattern of adherence upon the FAS test result
and the presence of eae gene of examined E, coli strains
np - szczep niepatogenny
292 BM Sobieszczańska, R Gryko Nr 3
Ta b e 1 a IV. Zależność między serotypem, obecnością genów eae, stx 1, stx2 a wynikiem testu
FAS, typem fimbrii adhezyjnych i typem adhezji badanych szczepów E. coli
Ta b 1 e IV. The dependence of serotype, the presence of eae, stx 1, and stx 2 genes and the
FAS assay result, fimbria and adherence pattern of examined strains of E. coli
Lp. Serotyp Typ Fimbrie Geny dla Gen Hemoli- Test Plazmid
adhezji verotoksyn eae zyny FAS 60 MDa
1. 02A LA MS VT1 + E + +
2. 026 LA 0 VT1,VT2 + 0 + +
3. 026 LA 0 VT1,VT2 + 0 + +
4. 026 LA 0 VT1,VT2 + 0 + +
5. 026 LA MS VT1,VT2 + 0 + +
6. 026 LA MS VT1,VT2 + 0 + +
7. 026 LAL MS 0 + 0 + brak
8. 026 LAL 0 VT1 + 0 + brak
9. 026 DA 0 VT1 + E + +
10. OH4 LA 0 VT1 + 0 + +
11. szorstki LA MS VT1,VT2 + 0 + +
12. 0127 LAL MS VT2 + 0 + brak
13. np LAL MS VT1,VT2 + 0 + brak
14. np LAL MS VT2 + 0 + brak
15. np LAL MS VT1,VT2 + 0 + brak
16. np LAL MS VT2 + 0 + brak
17. np LAL MS 0 + 0 + brak
18. np LAL MS 0 + 0 + brak
19. np DA MS VT1 + 0 + +
20. np DA MS VT2 + 0 + +
21. np DA MS VT1,VT2 + 0 + brak
22. np DA MS VT1,VT2 + 0 + brak
23. np DA MR VT1,VT2 + 0 + brak
24. np DA MR VT1 + 0 + brak
25. np DA MR VT1,VT2 + 0 + brak
np - szczep niepatogenny
E - enterohemolizyna
Tabel a V. Charakterystyka izolowanych szczepów odrywających" E. coli (CDEC)
Ta b 1 e V. Characteristcs of isolated cell detaching E. coli (CDEC) strains
np - szczep niebadany
Nr 3 Typy ahezji E. coli 293
Ryc. 1. Typy adhezji badanych szczepów E. coli: a) LA - zlokalizowana, b) LAL - podobna do
zlokalizowanej, c) DA - rozsiana, d) CDEC - odrywajÄ…ce" E. coli
Fig. 1. Adherence patternas of examined strains of E. coli: a) LA - localized adherence, b) LAL
- localized like adherence, c) DA - diffuse adherence, d) CDEC - cell detaching E.
coli
OMÓWIENIE
Oznaczanie in vitro typu adhezji do hodowlanych komórek linii HEp-2 lub HeLa,
jest jedną z badawczych metod wstępnej klasyfikacji szczepów izolowanych z próbek
kału do grupy wywołujących biegunkę, enteropatogennych E. coli (5, 7). Wyniki naszych
badań uzyskane dla szczepów o zlokalizowanym i podobnym do zlokalizowanego typie
adhezji są zgodne z doniesieniami innych badaczy, biorąc pod uwagę obecność genu
eae, dodatnie wyniki testu FAS oraz obecność czynnika EAF. Wśród izolowanych
LA-szczepów E. coli, poza serotypami zaklasyfikowanymi jako klasyczne EPEC (026,
0111, 0127) były szczepy, które nie aglutynowały z odczynnikami lateksowymi, swoisty
mi dla EPEC, uznane na tej podstawie za niepatogenne oraz jeden szczep szorstki
i jeden szczep serotypu Ol14. Zgodnie z nowym podziałem, serotyp Ol14 zaliczono
do nieklasycznych EPEC, nie posiadajÄ…cych typowych cech wirulencji (genu eae i czyn
nika EAF). Według badań Beutin i wsp. (20) serotyp Ol14 obejmuje bardzo zróżni
cowane szczepy, które w zależności od posiadanego antygenu rzęskowego H mogą
294 BM Sobieszczańska, R Gryko Nr 3
produkować enterotoksynę ciepłostałą ST i/lub ciepłochwiejną LT, a nawet (serotyp
OH4:H4) verotoksynÄ™ VT1. Z kolei China i wsp. (21) opisali szczep E. coli OH4:H2
eae - dodatni. Wśród LA - 2 szczepy serotypu 026 produkowały enterohemolizynę
stąd wniosek, że obecny u tych izolatów plazmid 60 MDa może odpowiadać plazmidowi
p0157, który warunkuje zarówno ekspresję enterohemolizyny, jak i adhezję do
komórek. U pozostałych szczepów niehemolizujących, o zlokalizowanym typie adhezji,
obecny plazmid ok. 60 MDa odpowiada raczej czynnikowi EAF. Według badań
Scotland i wsp. (12) prowadzonych na enterohemolizujących, wywołujących zmiany AE
szczepach E. coli 026, posiadających plazmidy o ciężarach: 66, 50 - 60 i < 50 MDa,
utrata plazmidu 59 MDa związana, była z utratą zdolności do hemolizy, chociaż szczepy
te nadal wywoływały zmiany w cytoszkielecie komórek. Z badań tych wynika również,
że szczepy LA enterohemolizujące, eae - dodatnie, powinny posiadać 2 plazmidy
o ciężarach cząsteczkowych około 60 MDa - jeden odpowiedzialny za produkcję
enterohemolizyny, drugi za ekspresję fimbrii BFP. W naszych badaniach, żaden szczep
nie wykazał obecności dwóch plazmidów ciężkich, co mogło być spowodowane ich
utratą w trakcie pasażowania. Zgodnie z doniesieniem Knutton i wsp (17) 66%
szczepów EPEC rzeczywiście gubi" te plazmidy, nie tracąc jednak genu eae. Według
badań Scaletsky i wsp. (15) klasyczne EPEC EAF-ujemne, które utraciły plazmid 60
MDa, z uwagi na obecność genu eae i zdolność do wywoływania zmian typu AE
w jelicie, należą do klasycznych, atypowych EPEC. Wśród 9 wykazanych w naszym
badaniu szczepów o typie adhezji LAL, charakteryzującej szczepy EAF-ujemne, 3 na
leżały do serotypów powszechnie uznanych za chorobotwórcze: O26 i O127, ale 6 po
zostałych nie aglutynowało z odczynnikami lateksowymi, swoistymi dla EPEC. Wszyst
kie te szczepy posiadały gen eae oraz wykazały dodatni test FAS, a 6 spośród nich
posiadało również geny dla verotoksyn: 1 - 026, 1 - O127 i 4 szczepy niepatogenne.
Szczepy E. coli EAF-ujemne posiadajÄ…ce geny eae oraz geny dla verotoksyn, opisali
również w swych badaniach Forestier i wsp. (22) oraz Scotland i wsp. (12). Biorąc pod
uwagę fakt, że większość laboratoriów bakteriologicznych zaszeregowuje izolowane
z próbek kału szczepy E. coli do enteropatogennych tylko na podstawie aglutynacji
z surowicami odpornościowymi lub odczynnikami lateksowymi dla EPEC, szczepy te,
chociaż potencjalnie chorobotwórcze, zdolne do wywoływania zmian AE w jelicie lub
posiadające geny dla verotoksyn, zostałyby uznane za niepatogenne. Wydaje się praw
dopodobne, że badane LAL-szczepy EAF-ujemne i eae-dodatnie, nie aglutynujące
z odczynnikami lateksowymi dla EPEC, mogą należeć do chorobotwórczych szczepów
np.: zwierzęcych, których udział w etiopatogenezie biegunek u ludzi wzrasta.
Kontrowersyjną grupą E. coli są szczepy wykazujące rozsiany typ adhezji. Według
wielu badaczy (15, 22) rola tych szczepów w etiologii biegunek u ludzi jest wątpliwa,
ponieważ są one izolowane od osób z biegunką równie często jak od osób zdrowych.
Z kolei w swych badaniach Giron i wsp. (23) wykazali, że szczepy DA są częściej
izolowane od dzieci z biegunką niż od dzieci zdrowych, co przemawia za udziałem tych
szczepów w etiologii biegunek niemowlęcych. Rola szczepów DA jest obecnie szeroko
dyskutowana. W naszych badaniach, niektóre szczepy DA wykazały obecność fimbrii
MR, aglutynujących krwinki ludzkie grup A i O, co można uznać za czynnik wirulencji,
a także obecność genu eae i plazmidu 60 MDa. Wśród badanych, niepatogennych
szczepów o rozsianym typie adhezji, aż 7 z nich wykazało obok genu eae obecność
Nr 3 Typy ahezji E. coli 295
genów dla verotoksyn VT1 i/lub VT2. Prawdopodobnie selekcja próbek kału (próbki
pochodziły od dzieci z biegunką wymagającą hospitalizacji i nie stwierdzono w nich
innych patogenów jelitowych) miała wpływ na uzyskanie tak wysokiego odsetka
szczepów verotoksycznych. Grupa odrywających szczepów E. coli" jest bardzo słabo
poznana. Szczepy takie izolowano od dzieci z biegunkÄ…, ale nie jest znany ani pato-
mechanizm działania tych drobnoustrojów, ani ich znaczenie w etiologii biegunek (24).
W naszych badaniach nie uwzględnione zostały szczepy E. coli izolowane z próbek
kału dzieci zdrowych, co utrudnia ocenę chorobotwórczego działania szczepów o roz
sianym typie adhezji oraz odrywających" E. coli. Niemniej uzyskane wyniki badań
wykazały szerokie zróżnicowanie pod względem czynników wirulencji wśród izolowa
nych szczepów E. coli, które można uznać za czynnik etiologiczny biegunki u badanych
dzieci.
WNIOSEK
Klasyfikacja izolowanych z próbek kału szczepów E. coli wywołujących biegunkę na
podstawie aglutynacji z surowicami swoistymi dla EPEC, może być przyczyną pomijania
ważnych szczepów chorobotwórczych.
BM Sobieszczańska, R Gryko
ADHERENCE PATTERNS OF ESCHERICHIA COLI STRAINS ISOLATED FROM
CHILDREN WITH DIARRHEA
SUMMARY
Among enteropathogenic E. coli strains (EPEC) there are different patterns of adherence
to the culture cells in vitro assay: localized, localized-like and diffuse.
The adherence pattern is dependent on the ability of E. coli strains to cause of diarrhea.
The strains locally adhering posses a 60 MDa plasmid - E. coli adherence factor (EAF), and
produce characteristic histopatologic intestinal lesions linked with the presence of chromosomal
eae gene. The pathogenicity of diffusely adherent as well as cells detaching E. coli (CDEC)
remains controversial.
The aim of the study was to identify the adherence patterns of E. coli strains isolated from
children with diarrhea and to compare that patterns with the serotypes and the presence of
EAF and/or pO157 plasmids, fimbriae and eae, stxl, and stx2 specific seÄ…uences. Nine out of
examined E. coli strains showed the localized pattern of adherence. About haif (46,8 %) of
strains were diffusely adherent and six isolates were cells detaching E. coli (CDEC). A total of
22 (23%) examined strains showed the presence of specific for verocytotoxins seÄ…uences.
The results showed that many strains recognized on the ground of agglutination with specific
EPEC antisera as unpathogenic could be an etiologic agents of diarrhea which are able to
produce histopathologic lesions in the intestinal epithelium. In turn, many strains classified as
EPEC could be unpathogenic on the basis of diffuse pattern of adherence.
PIÅšMIENNICTWO
1. Cravioto A, Gross RJ, Scotland SM, i in. An adherence factor found in strains of E. coli
belonging to the traditional infantile enteropathogenic serotypes. Curr Microbiol 1979; 3:
95-9.
2. Levine MM. Escherichia coli that cause diarrhoea: enterotoxigenic, enteropathogenic, en-
teroinvasive, enterohemorrhagic, and enteroadherent. J Infect Dis 1987; 155: 377-89.
296 BM Sobieszczańska, R Gryko Nr 3
3. Scaletsky IC, Milani SR, Trabulsi LR, i in. Isolation and characterization of the localised
adherence factor of enteropathogenic Escherichia coli. Infect Immun 1988; 56: 2979-83.
4. Levine MM, Nataro JP, Karch H, i in. The diarrheal response of humans to some classic
serotypes of enteropathogenic Escherichia coli is dependent on a plasmid encoding an
enteroadhesiveness factor. J Infec Dis 1985; 152: 550-9.
5. Donnenberg MS, Giron JA, Nataro JP, i in. A plasmid-encoded type IV fimbrial gene of
enteropathogenic Escherichia coli associated with localised adherence. Mol Microbiol 1992;
6: 3427-37.
6. Knutton S, Baldini MM, Kaper JB, i in. Role of plasmid - encoded adherence factors in
adhesion of enteropathogenic Escherichia coli to HEp-2 cells. Infect Immun 1987; 55: 78-85.
7. Hicks S, Frankel G, Kaper JB, i in. Role of intimin and bundle - forming pili in entero
pathogenic Escherichia coli adhesion to pediatric intestinal tissue in vitro. Infect Immun
1998; 66: 1570-8.
8. Vuopio-Varkila J, Schoolnik GK. Localised adherence by enteropathogenic Escherichia coli
is an inducible phenotype associated with the expression of new outer membrane proteins.
J Exp Med 1991; 174: 1167-77.
9. Deibel C, Kramer S, Chakraborty T, i in. EspE, a novel secreted protein of attaching and
effacing bacteria, is directly translocated into infected host cells, where it appears as tyrosine
- phosphorylated 90 kDa protein. Mol Microbiol 1998; 28: 463-74.
10. Goosney DL, Knoechel DG, Finlay BB. Enteropathogenic Escherichia coli, Salmonella, and
Shigella: masters of host cell cytoskeletal exploitation. Emer Infect Dis 1999; 5: 216-23.
11. Jerse AE, Yu J, Tall BD, i in. A genetic locus of enteropathogenic Escherichia coli necessary
for the production of attaching and effacing lessions on tissue culture cells. Proc Natl Acad
Sci 1990; 87: 7839-43.
12. Scotland SM, Willshaw GA, Smith AR, i in. Properties of strains of Escherichia coli
026:H11 in relation to their enteropathogenic or enterohemorrhagic classification. J Infect
Dis 1990; 162: 1069-74.
13. Karch H, Heesemann J, Laufs R, i in. A plasmid of enterohemorrhagic Escherichia coli
O157:H7 is required for expression of a new fimbrial antigen and for adhesion to epithelial
cells. Infect Immun 1987; 55: 455-61.
14. Evans DJ, Evans DG, Young LS, i in. Hemagglutination typing of Escherichia coli definition
of seven hemagglutination types. J Clin Microbiol 1980; 12: 235-42.
15. Scaletsky IC, Pedroso MZ, 01ivia CA, i in. A localised adherence - like pattern as a second
pattern adherence of classic enteropathogenic Escherichia coli. Infect Immun 1999; 67:
3410-5.
16. Birnboim HC, Doly J. A rapid alkaline extraction procedure for screening recombinant
plasmid DNA. Nucleic Acid Res 1979; 7: 1513-23.
17. Knutton S, Baldwin T, Williams PH, i in. Actin accumulation at sites of bacterial adhesion
to tissue culture cells: basis of a new diagnostic test for enteropathogenic and enterohemor
rhagic Escherichia coli. Infect Immun 1989; 57: 1290-8.
18. Lingyist R. Preparation of PCR samples from food by a rapid and single centrifugation
technique evaluated by detection of Escherichia coli O157:H7. Int J Food Microbiol 1997;
37: 73-82.
19. Beutin L, Montenegro M, 0rskov I, i in. Close association of verotoxin (Shiga - like toxin)
production with enterohemolysin production in strains of Escherichia coli. J Clin Microbiol
1989; 27: 2559-64.
20. Beutin L, 0rskov I, 0rskov F, i in. Clonal diversity and virulence factors in strains of
Escherichia coli of the classic enteropathogenic serogroup O114. J Infect Dis 1990; 162:
1329-34.
Nr 3 Typy ahezji E. coli 297
21. China B, JacÄ…uemin E, Devrin A, i in. Heterogenecity of eae genes in attaching/effacing
Escherichia coli from cattle: comparison with human strains. Res Microbiol 1999; 150:
323-32.
22. Forestier CH, Mayer M, Favre - Bonte S, i in. Enteroadherent Escherichia coli and diarrhea
in children: a prospective case - control study. J Gin Microbiol 1996; 34: 2897-903.
23. Giron JA, Jones T, Milian - Velasco F, i in. Diffuse - adhering Escherichia coli (DAEC)
as a putative cause of diarrhoea in Mayan children in Mexico. J Infect Dis 1991; 163: 507-13.
24. Thielman NW. Enteric Escherichia coli infections. Curr Opin Infect Dis 1994; 7: 582-91.
Adres autorki:
Beata Magdalena Sobieszczańska
Katedra i Zakład Mikrobiologii AM
ul. Chałubińskiego 4, 50-368 Wrocław
tel. (071) 784-12-78; fax: (071) 328-36-72
e-mail: bmsobie@polbox.com
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Escherichia coli charakterystyka i wykrywanie w zywności Cz IEscherichia coli charakterystyka i wykrywanie w zywności Cz IIEKSPRESJA GENÓW KLONOWANYCH W WEKTORACH PLAZMIDOWYCH W ZREKOMBINOWANYCH SZCZEPACH E COLI(1)Szczepanik Rafał Nietypowe przypadki Public RelationsMetoda kinesiotapingu w wybranych przypadkach ortopedycznych08 IPK Przypadki EKGCooper, Richard Przypadek precedensowyTypy danych w MySQLtypy charakterwSzczescie w poszukiwaniach Znajdz?l ktory nada sens Twojemu zyciu szczepinstrukcja pierwszej pomocy postepowanie w przypadku zagrozenia biologicznegowięcej podobnych podstron