036 31





B/019: Psychotronika '87. Materiały na IV Ogólnopolską Konferencję PTP







Wstecz / Spis
Treści / Dalej
Andrzej Brzeziński (Warszawa)
DWANAÅšCIE BARW RADIESTEZYJNYCH
Koło podzielone na 12 równych części wydaje się podstawową strukturą geometryczną obecną we wszechświecie. Analogiczna struktura jest podstawą klasyfikacji astrologicznej. Wynika ona prawdopodobnie z falowej natury materii. (Rys. 1). W takim ujęciu kąt 30 jest kwantem fazy pewnej spójnej i monochromatycznej fali obecnej w całym kosmosie.
WahadÅ‚o uniwersalne na poÅ‚udniku magnetycznym daje możność rozróżniania i badania dwunastu barw radiestezyjnych, przy czym poszczególne barwy odlegÅ‚e sÄ… od siebie na poÅ‚udniku o 30°.
Wahadło śrubowe pozwala również wykonywać obserwacje barw przy podziale koła na 12 części. Poszczególne barwy uzyskuje się przez obrót na gwincie, ruchomego pierścienia, dookoła nieruchomego rdzenia (w ten sposób uzyskujemy stożek, o ruchomej podstawie). Wahadło to pozwala uzyskać znacznie większą dokładność pomiaru, niż wahadło uniwersalne. (Rys. 2). Można wprowadzić dodatkowy podział odległości poszczególnych barw na 12 mniejszych części
otwiera to dla radiestezji nowe możliwości. (Każda odległość między sąsiednimi barwami jest w ten sposób przyporządkowana pełnemu zestawowi 12 barw
ma to określony sens np. przy pomiarach medycznych) W ten sposób można wprowadzić dokładne oznaczenia barw radiestezyjnych
np. N5
jest to piąty odcinek z dwunastu, położony pomiędzy barwą niebieską, a indygo (Rys. 3).
Barwy powstaÅ‚e przez podziaÅ‚ okrÄ™gu na 12 równych części bÄ™dÄ™ dalej nazywaÅ‚ barwami głównymi. Barwy powstaÅ‚e przez podziaÅ‚ Å‚uków 30° na 12 równych części to barwy pierwszego stopnia. Barwy stopni wyższych konstruuje siÄ™ tak samo.
Barwę radiestezyjną można zdefiniować jako szczególne promieniowanie dające się wykryć metodą radiestezyjną, emanowane przez barwnik danej barwy. (Kolor w teorii barw jest pojęciem węższym niż pojęcie barwy). Za pomocą precyzyjnego wahadła, najlepiej śrubowego, można dokonać weryfikacji ogólnie przyjętych oznaczeń barw radiestezyjnych. Wyniki dokładnych badań są sprzeczne z panującymi obecnie wyobrażeniami i nazwami barw:
1. "Kolor czerwony"
nie odpowiada kolorowi barwnika czerwonego, która to barwa jest naprawdę położona w połowie między Cz a P. (około Cz5). Proponuję w związku z tym zmianą oznaczenia barwy głównej z Cz (czerwony), na P (purpurowy), gdyż barwa główna (CzO), odpowiada barwie czerwono-purpurowej.
2. "Kolor pomarańczowy"
odpowiada barwie ciemnopomarań-czowej. Proponuję zmianę oznaczenia z P na O (oranż) [wg "Słownika języka polskiego" (PWN, . Warszaw 1979) oranż oznacza po prostu kolor pomarańczowy
(przyp. red.)].
3. "Kolor żółty"
odpowiada intensywnej barwie słoneczno-żółtej, nie zaś jasnożółto-cytrynowej- który to kolor przynależy, jak łatwo można wykazać, punktowi oznaczanemu dotychczas C (czarny). Oznaczenie Ż
bez zmian.

Rys. 1. Wykres biegunowy oznaczenia baw dotychczasowe


Rys. 2. Wahadło śrubowe.


Rys. 3. Skala. Barwy główne i barwy pierwszego stopnia


Rys. 4 Wykres biegunowy
nowe oznaczenia
4. "Kolor zielony"
odpowiada barwie soczystej, naturalnej zieleni
barwnik sztuczny bardzo trudny do odszukania
najlepszym wzorcem jest zieleń przyrody. Oznaczenie Z, bez zmian.
5. "Kolor niebieski"
odpowiada intensywnemu błękitowi. Oznaczenie N.
6. "Kolor indygo"
odpowiada jaskrawemu granatowi. Barwnik wzorcowy trudny do odszukania. Oznaczenie I.
7. "Kolor fioletowy"
F, bez zmian.
8. "Kolor ultrafioletowy"
jak wskazuje nazwa odpowiadający mu barwnik powinien być niewidzialny (leży poza częścią widma, na jaką reaguje ludzkie oko), jednak praktycznie można mu przyporządkować określony barwnik. Odpowiada mu barwa lazurowa, bardzo piękna i intensywna. Proponuję oznaczenie L, w miejsce Uf.
9. "Kolor biały"
w teorii barw biała, szara i czarna nie są zaliczane do kolorów, a jedynie do barw. Białe barwniki dają to promieniowanie (nie zawsze, czasem Uf). Istnieje jednak barwa będąca kolorem, która Iepiej go charakteryzuje. Jest to barwa turkusowa ("kolor morski"). Proponuję zmianę oznaczenia z B na T.
10. "Kolor szary", lub tzw. zieleń ujemna
powoduje najwięcej nieporozumień. Nie wspominając o jej mitycznej szkodliwości, czy wręcz grozie
co nie odpowiada prawdzie, gdyż w małym natężeniu, ma ona działanie tonujące, a nawet dobrotliwe (oczyszcza aurę)
należy koniecznie przestać mylić ją z zielenią, a szczególnie tzw. ujemną
o tej ostatniej wszak można by mówić przy niedoborze zieleni; niezręczne jest również mówienie o szarości, która jest po prostu mało charakterystyczną barwą mieszaną. Barwie S (obecnej w piramidach), odpowiada piękna barwa szmaragdowa, do odszukania w odpowiednich kamieniach szlachetnych (bardzo intensywnie promieniują), jak też bardzo wielu barwnikach.
11. "Kolor czarny"
daje go niekiedy barwnik czarny, o wiele ciekawszy i bardziej charakterystyczny jest tu jednak barwnik jasnocytrynowy, bardzo popularny w wyrobach z mas plastycznych (gdzie z kolei barwnik żółty jest bardzo rzadki). Oznaczenie C (cytrynowy).
12. "Kolor podczerwony"
również nieobecny w widmie widzialnym, odpowiada mu natomiast obecnie kolor amarantowy (intensywnie różowy). Proponuję zmianę oznaczenia z Pc na A.
W ten sposób do siedmiu ogólnie znanych barw tęczy, obecnych w widmie światła widzialnego, dołączyć można pięć barw dodatkowych, o nieznanym dotychczas statucie
ale bardzo istotnych i dających się łatwo wykryć w naszym otoczeniu. (Barwy te stanowią jak gdyby drugą, dolną połowę koła barw, są one normalnie widoczne w świecie astralnym). Są one bardzo istotne np. w leczeniu kolorami, gdzie dzięki sile wyobraźni, można przy dokładnej znajomości odcienia odpowiedniego barwnika, odpowiadającego barwie głównej
leczyć chory organ doprowadzając mentalnie doń daną barwę.







Rys. 5. Typowy walor człowieka
Rys. 6. Walor osoby uprawiajÄ…cej medytacjÄ™
Rys. 7. Promieniowanie planety Wenus







Rys 8. Promieniowanie komety Haley'a
Rys. 9. Emanacja poloneza As-Dur Fryderyka Chopina
Rys. 10. Emanacja obrazu Marca Chagala "Bukiet zakochanych".
(1920r.)


Siedmiu barwom widzialnym odpowiada siedem czakr znanych z tradycji jogi.
Pięć barw "dolnych" jest położonych na kole, naprzeciw tych barw (niejako
w opozycji), wiadomości o odpowiadających im czakrach trzymane są w tajemnicy
jako niebezpieczne
ośrodków tych nie należy rozwijać przed uruchomieniem
siedmiu odpowiadającym widzialnym barwom. Całe koło barw z nowymi oznaczeniami
przedstawia rys. 4. Badając tzw. kolor własny danej osoby, często, szczególnie
u osób o wyższym rozwoju sił wewnętrznych
nie można zdecydowanie wyróżnić
żadnej z rejestrowanych barw głównych, gdyż jest ich kilka, np. 4 lub
nawet 7 (czasem więcej). Barwy te proponuję oznaczyć na specjalnym wykresie

kole barw radiestezyjnych i nazwać ogólnie zbiór barw dający się zarejestrować
u danej osoby (ogólnie istoty), czy przedmiotu walorem radiestezyjnym.
Barwy występujące w danym walorze można oznaczyć na kole za pomocą promieni
wskazujących odpowiednie barwy. Grubość linii oznaczających poszczególne
barwy może oznaczać względne natężenie promieniowania obserwowane w danej
barwie. (Odpowiadające stopniowi reakcji wahadła w danej barwie).
Rys. 5 przedstawia typowy walor dorosłego mężczyzny, rys. 6 zaś pokazuje zestaw barw (odpowiadający barwom aury)
osoby zaawansowanej w rozwoju psychicznym. Interesujące jest zbadanie nie tylko walorów ludzi (np. dotyczących ich typu psychofizycznego, rasowego, narodowego), ale również zwierząt, roślin (walory lecznicze, agrotechnika), jak i minerałów, substancji chemicznych, lekarstw itp.
Podobnie można zbadać walor sumaryczny danego otaczającego człowieka środowiska (na które składa się promieniowanie gleby, wody, powietrza (promieniowanie kosmiczne), sztucznych i naturalnych, znajdujących się dookoła niego przedmiotów, organizmów itp.). Z owych wpływów dość istotne będą te, które pochodzą oć wpływu ukształtowania powierzchni ziemi (geomancja), czy też promieniowania kształtu przedmiotów czy budowli (geonika).
Na przykład stare budowle emanują walor będący, poza naturalnymi wpływami, niejako sumą wiekowych oddziaływań wszystkich ludzi i ich zajęć (stan psychiczny zmienia aurę), którzy przebywali w owym miejscu.
Interesujące jest promieniowanie meteorytów (bardzo intensywne), czy też innych ciał niebieskich. Badając walory (metodą teleradiestezji) poszczególnych, znanych w astrologii planet, można skonfrontować tak otrzymane ich walory z cechami im przypisywanymi w tradycji astrologicznej (rys. 7 i 8).
Można wreszcie badać emanacje dzieł sztuki, wynikające i walorów artystycznych, jakie nadali im ich twórcy. Walor dzieła sztuki charakteryzuje kulturą, epokę, styl, czy kierunek artystyczny danego twórcy i w sposób nierozerwalny związany jest z jego artystyczną osobowością, a także kondycją psychiczną (rys. 9 i 10).
Poszczególnym barwom głównym można przyporządkować znaki zodiaku, według schematu:



purpurowy

baran


oranż

byk


żółty

bliźnięta


zielony

rak


niebieski

lew


indygo

panna


fioletowy

waga


lazurowy

skorpion


turkusowy

strzelec


szmaragdowy

koziorożec


cytrynowy

wodnik


amarantowy

ryby



Koło będące wykresem waloru obrazuje jego strukturą
wzajemne usytuowanie poszczególnych barw względem siebie.
Przez analogię do aspektów planet w astrologii można w następujący sposób scharakteryzować wzajemną sytuację barw względem siebie:
1. TworzÄ… kÄ…t 60° (sekstyl)
oddziaływanie harmonijne.
2. TworzÄ… kÄ…t 90 (kwadrat)
oddziaływanie dynamiczne, kontrastowe.
3. TworzÄ… kÄ…t 120 (trygon)
oddziaływanie harmonijne, wzmacniające.
4. TworzÄ… kÄ…t 150° (kwinkunks)
oddziaływanie typu "dyskusji pomiędzy barwami".
5. TworzÄ… kÄ…t 180° (opozycja)
oddziaływanie typu dynamicznego dopełnienia.
6. Cztery barwy stanowią "wielki krzyż"
skrajny dynamizm.
7. Trzy barwy stanowiÄ… "wielki trygon"
wielkie harmonijne wzmocnienie.
W ten sposób dzięki możliwości badania całościowych struktur walorów, i porównywaniu ich ze sobą
radiestezja otrzymuje nowe, skuteczne narzędzie badawcze, dające możliwości wielu odkryć zarówno w badaniach humanistycznych, jak i przyrodniczych. takich. jak medycyna, biologia, archeologia, paleontologia, ekologia, astronomia, chemia, psychologia, historia, historia sztuki itd.
Walor aury. zwany dawniej "kluczem mistycznym" człowieka, pozwalającym zawsze na kontakt z nim pośród, trzech światów
to jedna z najważniejszych charakterystyk dających nam wgląd w etap jego psychicznej ewolucji, obrazujący zarówno jego sukcesy, jak i problemy
w powiązaniu z procesami, jakie zachodzą w środowisku człowieka i w całym kosmosie.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Tech tech chem11[31] Z5 06 u
zabezpieczenie przejść BMA BMS 31
30 31 by darog83
(odc 31) krewetki z grilla z sałatką z pomarańczy
WSM 06 31 pl
990604 31
31

więcej podobnych podstron