Artykuł pobrano ze strony eioba.pl
Rodzice i dzieci.
Jeśli nie zaakceptujemy ludzi niedoskonałych będziemy samotni, bo tylko tacy istnieją.
Jako dzieci bardzo chcieliśmy sprawiać radość naszym rodzicom. Tak wiele znaczyło
zdobycie ich pochwały. Spowodowanie by byli z nas dumni i szczęśliwi.
Jako rodzice chcemy, aby naszym dzieciom się powiodło, aby wyrośli na ludzi, z których
możemy być dumni, żeby osiągnęły w życiu wymarzone cele. Poza tym chcemy,
pragniemy aby nas kochały. Stosunki rodzice - dzieci są tak pełne potrzeb i oczekiwań po
obu stronach, że to wszystko zbyt łatwo zamienia się w nierealistyczne oczekiwania i
nieuniknione rozczarowania.
Jako rodzice rzadko jesteśmy tak mądrzy, a nasze dzieci tak udane, jak nam się
wydaje, że być powinny.
Dzieciom potrzebni są rodzice, którzy pozwolą im być sobą, ale rodzice często mają
własne plany, które usiłują narzucić dziecku. Być może liczą na to, że dzieci zapewnią
im nieśmiertelność, że coś z nich samych przetrwa po śmierci, nie tylko biologiczne DNA,
ale także ich nazwisko, wartości, tożsamość, a tymczasem dzieci upierają się przy
własnym wyborze.
Poczęcie i noszenie we własnym ciele dziecka jest najprawdopodobniej najbardziej twórczym aktem kobiety. W
najlepszym razie dzieci reprezentują nowy start, sposobność rozpoczęcia  życia od nowa, z korzyściami
wypływającymi z doświadczeń poprzednich pokoleń, ale bez balastu błędów i cierpień rodziców. Czasem rodzice
patrzą na dziecko jak na możliwość ponownego przeżycia swego życia w nadziei, że tym razem wszystko się
uda. I tak ojciec, który chciał być wybitnym sportowcem popycha dziecko w tym kierunku. Matka, którą boli fakt,
że jako dziewczyna nie miała powodzenia wśród chłopców w szkole, uczy jedenastoletnią dziewczynkę makijażu.
Może dojść do zmuszania dzieci do nauki muzyki czy tańca, chociaż nie mają talentu ani zainteresowania tym i
wmawiania im, że jak tylko się przyłożą, będą górować nad innymi. Może dojść do zmuszania do wyboru zawodu.
Dopiero po latach zrozumieją, że pewne talenty mogą być też dziedziczne. Często się zdarza, że rodzice dyktują
dziecku rodzaj szkoły, nie licząc się z jego zainteresowaniami i uzdolnieniami. Kierują się własnymi aspiracjami,
kierując swoje dzieci do zawodu który sami chcieli kiedyś wykonywać.
Oczekiwanie, że dzieci potwierdzą wartość rodziców może być najbardziej destrukcyjne w sytuacji, kiedy ludzie
są rodzicami dziecka niepełnosprawnego lub upośledzonego umysłowo. Jeśli od nienarodzonego dziecka
oczekiwało się, że wyrośnie na doskonałego lub nieomal doskonałego człowieka to jaka może być reakcja na
dziecko gdy ono od urodzenia wykazuje poważne ograniczenia? Bywa niejednokrotnie, że mężczyzna, nie mogąc
sprostać opiece, życiu z takim dzieckiem, opuszcza rodzinę, zakłada nową. A takie dzieci potrzebują więcej
miłości i cudownie na miłość tę odpowiadają. Potrafią być szczęśliwe, otwarte, uczuciowe, nie będą jednak
doskonałe. Będą kochające, będą dawały się kochać, ale nie będą prymusami, wybitnymi sportowcami czy miss
piękności. Czasami rozwój dziecka przebiega prawidłowo do pewnego momentu, a potem nagle okazuje się, że
dobrze zapowiadający się student jest chory na schizofrenię i mimo wysiłków nie może skończyć studiów, a
życie jakie prowadzi dalekie jest od marzeń rodziców. Można sobie też wyobrazić, jak bolesne jest dla rodziców
zaakceptowanie myśli, ze ich syn nigdy nie wstąpi w związek małżeński, nie da im wnuków bo jest gejem. Albo
gdy dziecko, pomimo wielu zastrzeżeń rodziców zawiera związek małżeński, który rozpada się po kilku miesiącach,
przysparzając wielu cierpień? Rodzice patrzący z boku widzieli zachowania nie rokujące dobrze dla tego
małżeństwa.
Rodzice mogą zareagować gniewem lub poczuciem winy ( Co zrobiliśmy niewłaściwie? ).
Krzywda jaką dziecko może wyrządzić swoim rodzicom jest ograniczona. Mogą przynieść wstyd, ale tylko
wtedy, gdy naszą reputację upatrujemy w tym jakie są nasze dzieci.
Można powiedzieć o dzieciach - tak jak się mówi o starych ludziach  że potrzebują od nas niewiele, ale tego
niewiele potrzebują tak bardzo. Potrzebują przyzwolenia na popełnianie błędów, po których nikt im nie będzie
wymyślał, że są  złe . Dawaliśmy takie przyzwolenie gdy się uczyły chodzić i często się przewracały. Nie
karciliśmy za niezdarność, a chwaliliśmy za wysiłek, jaki w to wkładały. Taka sama cierpliwość należy się im
w trakcie dorastania moralnego, dokonywania mniej czy bardziej pożądanych przez nas wyborów.
Dzieciom potrzebna jest świadomość, ze są kochane i obdarzane zaufaniem. Często tak dobrze same zdają
sobie sprawę ze swoich niedociągnięć, że nie są pewne czy mogą być godne miłości, a my niekiedy
zapominamy albo nie potrafimy im tego powiedzieć.
Większość rodzin to rodziny patologiczne pod warunkiem, że zdefiniujemy jako patologiczne wszystko co nie jest
w pełni doskonałe. Nie ma rodzin doskonałych. Istnieją prawdziwe patologiczne rodziny, dręczone przez
kazirodztwo, alkoholizm i przemoc, ale ich jest stosunkowo niewiele. Poza tym jesteśmy my wszyscy, wychowani
w domach z kochającymi rodzicami o dobrych intencjach, którzy sami mieli rodziców o dobrych intencjach, lecz z
wadami, którzy starali się wychować swoje dzieci najlepiej jak potrafili robiąc jedne rzeczy z
le, inne dobrze.
Dopiero gdy zostałam matką zrozumiałam jak wiele moi rodzice zrobili dla mnie. Dopiero gdy ich zabrakło
zrozumiałam jak bardzo ich kochałam. Byli amatorami w grze zwanej  życie i wychowanie , w której nawet
ekspertom nie wszystko się udaje. Kocham i podziwiam ich za wszystkie dobre rzeczy które uczynili i mam
nadzieję, że okazałam im tę miłość przekazując wiele z tych cech moim dzieciom, które, może kiedyś będą w stanie
nas, rodziców zrozumieć i wybaczyć:
 Przepraszamy i prosimy was o wybaczenie, tych wszystkich chwil, kiedy mówiliśmy, a powinniśmy byli słuchać;
rozgniewaliśmy się, a powinniśmy okazać cierpliwość; działaliśmy, a powinniśmy poczekać; baliśmy się, a
powinniśmy się zachwycać; ganiliśmy, a powinniśmy byli zachęcać; krytykowaliśmy, a powinniśmy pochwalić;
powiedzieliśmy nie, a powinniśmy powiedzieć tak i gdy powiedzieliśmy tak, a powinniśmy powiedzieć nie .
Autor: Bar_ka
Artykuł pobrano ze strony
eioba.pl


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Broszura dla rodzicw dzieci szescioletnich
Dekalog dla rodzicow dzieci dyslektycznych
WskazĂłwki dla rodzicĂłw dzieci agresywnych
INFORMACJE DLA RODZICÓW DZIECI KTÓRE ROZPOCZNA NAUKE W SZKOLE PODSTAWOWEJ(1)
Chlopiec czy dziewczynka (dziecko, rodzice, dzieci, plec dziecka)
Milewska (red ) Rodzice i dzieci
Jak wychować zdrowe i szczęśliwe dziecko Praktyczne rady dla rodziców dzieci w wieku 3 6 lat
Porady Dla Rodziców Dzieci Mających Niepowodzenia Edukacyjne

więcej podobnych podstron