33. CZYTANIE PISMA ŚWIĘTEGO Z OŁÓWKIEM W RĘCE

Nie lubię nieskazitelnie czystego egzemplarza Pisma Świętego. Ta czystość
jest bowiem dowodem, że księga nie służy swojemu celowi, że stoi
bezużytecznie na półce, że jest pustą dekoracją, martwym przedmiotem. Takie
martwe Pismo Święte świadczy o martwocie swojego właściciela. Pismo Święte
powinno być w miarę podniszczone, w miarę zabrudzone, w miarę postrzępione,
ze śladami palców na rogach stronic, zapisane na marginesie drobnym pismem
i upstrzone różnokolorowymi podkreśleniami, przypominającymi mosty
przerzucone nad przepaściami.
Każde takie podkreślenie i każda uwaga zapisana na marginesach księgi, na
dole, u góry, po bokach, jest dowodem naszego przenikania w tekst i naszego
z nim spoufalenia się, jest jakby podpisem stwierdzającym nasz współudział
w zdarzeniach, dziejących się na jej kartach. Nie bójmy się notować na
marginesie tej księgi naszych wzruszeń, które przeżywamy podczas jej
czytania. Wystarczy notatka złożona z dwóch słów, z jednego słowa albo
choćby tylko wykrzyknik, ów wymowny znak stwierdzający rosnącą temperaturę
naszych uczuć. Nie bójmy się stawiać znaków zapytania przy tekście, którego
nie rozumiemy. I wreszcie nie bójmy się podkreślać ołówkiem albo ujmować w
nawiasy tych fragmentów, do których, ze względu na ich piękno wewnętrzne i
kształt myśli, pragniemy wielokrotnie powracać. W ten sposób z czasem
powstać może mała, ale cenna antologia dla naszego prywatnego użytku, wybór
ulubionych biblijnych utworów poetyckich i prozaicznych, do których w
każdej chwili możemy sięgnąć bez długiego i żmudnego szukania.
I oto nawet nie spostrzeżemy się, jak dzięki naszym podkreśleniom,
nawiasom, umownym znakom, uwagom zapisywanym skrupulatnie na kartach Pisma
Świętego stanie się ono dziennikiem naszej duszy, zaufanym powiernikiem,
którego wtajemniczamy w najtrudniejsze związki łączące nas z Bogiem,
ludźmi, ze światem.
A gdy po lekturze zamkniemy egzemplarz Pisma Świętego, pobrużdżony naszymi
uwagami, o stronicach nieco przybrudzonych od częstego kartkowania, chętnie
wrócimy następnego dnia do jego czytania z ołówkiem w ręce, jak do ciekawej
rozmowy z mądrym i oddanym przyjacielem, który ma nam wiele do powiedzenia
zarówno o sobie, jak i o nas samych. I znowu, otworzywszy Pismo Święte,
dalej ciągnąć będziemy przerwaną wczoraj rozmowę.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
listscript fcgi id=33
33 Ogrodnicy
33

więcej podobnych podstron