0000060 (5)
pomocą mikroskopu elektronowego wykazały, iż błony komórek zwierzęcych i organelli komórkowych są — przynajmniej w pewnym stopniu — zbudowane według podobnego schematu i wykazują zbliżone właściwości fizyczne.
Spośród wszystkich substancji — składników budulcowych komórki, tłuszcze są najlepszymi izolatorami elektrycznymi. Wynika to zarówno z charakteru samych cząsteczek, jak też i z faktu, że błony lipidowe i tkanka tłuszczowa odznaczają się bardzo małą zawartością wody i jonów. Stała dielektryczna tkanki tłuszczowej wynosi 5-6; dla porównania stała dielektryczna tkanki mięśniowej wynosi około 80-85, zaś skóry 40-50. Wytrzymałość dwucząsteczkowych błon lipidowych na przebicie jest rzędu 107 ■ V • m-1.
8.2. Fizyczne metody badania makrocząsteczek
8.2.1. Metody rentgenograficzne
Najbardziej szczegółowe informacje dotyczące struktury i konformacji makrocząsteczek uzyskujemy obecnie dzięki zastosowaniu metod dyfrakcji rentgenowskich. Metody te można stosować głównie w tych przypadkach, gdy udaje się otrzymać badaną substancję całkowicie jednorodną (oczyszczoną) i uzyskać ją w formie krystalicznej. Zasada badania struktury makrocząsteczek jest w tym przypadku analogiczna do metod badania struktur substancji mr.łooząsteczkowych (por. rozdz. 3.1.4), wymaga jednak o wiele bardziej złożonych pomiarów i obliczeń ze względu na bardzo dużą liczbę atomów w makrocząsteczkach.
Dzięki takim badaniom udało się dotychczas poznać strukturę przestrzenną kilkudziesięciu białek. Struktury podane na ryc. 8.4 i 8.5 są schematami opracowanymi na podstawie badań rentgcnograficznych.
Substancje makrocząsteczkowe, których nie udaje się uzyskać w postaci krystalicznej można niekiedy otrzymać w postaci częściowo uporządkowanej, np. w formie równolegle ułożonych włókien lub warstw. Struktury takie dają również dyfrakcje rentgenowskie, jednakże ilość informacji uzyskiwanych z tych niecałkowicie uporządkowanych układów jest mniejsza niż w przypadku substancji krystalicznych. Takimi właśnie metodami poznano helikaln." strukturę dwuniciowego DNA (p. str. 158).
8.2.2. Metody hydrodynamiczne
Wiele metod badania makrocząsteczek opiera się na badaniu właściwości ich roztworów'. Metody te — ogólnie biorąc — nie dają nam tak pełnej informacji o strukturze jak badania rentgenowskie, jednakże są one bardziej uniwersalne oraz łatwiejsze i szybsze w wykonaniu. Dają nam one informacje o wielkości makrocząsteczek, oraz przybliżone dane o ich kształcie. W pierwszym przybliżeniu można traktować makrocząsteczki jako kule o określonej masie, zawieszone w rozpuszczalniku, którego cząsteczki są bardzo małe W' porównaniu z makrocząsteczkami. Jako następne, lepsze przybliżenie, można traktować makrocząsteczki jako elipsoidy obrotowe. Metody hydrodynamiczne są w stanie wyznaczyć stosunek osi długiej do krótkiej elipsoidu, który w roztworze zachowuje się tak, jak cząsteczka danej substancji makrocząsteczkowej. Będzie to tzw. „równoważny elipsoid” stanowiący model makrocząsteczki. Należy jednak pamiętać, że jest to tylko przy-
160
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
080 3 Rys- 64. Atomy platyny można „obejrzeć” za pomocą mikroskopu elektronowego (wg F.. W. Mullera,
P1100667 Cztery typy regulatorowych komórek T 1. Naturalne regulatorowe komórki T są rozpoznawane pr
IMG23 (15) Lipidy błony plazmatycznej Lipidy błon komórkowych są pochodnymi: - glicerofosfolipidów
Zdjęcie1302 (3) Cztery typy regulatorowych komórek T Naturalne regulatorowe komórki T są rozpoznawan
Cechy wspólne komórek zwierzęcych i roślinnych Cechy wspólne komórek zwierzęcych i roślinnych komórk
Cechy wspólne komórek zwierzęcych i roślinnych Cechy wspólne komórek zwierzęcych i roślinnych komórk
Zdjęcie046 Etapy preparatyki tkanek w mikroskopii elektronowej WYKONANIE ULTUACirA KiCli materiał kr
IMG122 1 Inwazja Salmonella typhimurium do komórek Zdjęcie z mikroskopu elektronowego a/ adhezja bak
skanowanie0032 97 Specjalizacja i wytwory błony komórkowej BL 3.2.11. Fotografia mikroskopowo-elektr
Ti 10 mm [, 4 mm I, 3 mm . 8 mm I otdtń f§ pomocą transmisyjnego mikroskopu elektronowego
więcej podobnych podstron