214,215

214 Czy potrzd»n' są zmiany w polityce wobec narkotyków?

za tym prawda o narkotykach takich jak marihuana nic gląda zbył przerażająco, w związku z czym informacja na temat może być traktowana jak zachęta - co oczywiście h byłoby zgodne z intencją całego przedsięwzięcia. Można i nak wspomnieć, że marihuana przeszkadza młodym ludzi w zdawaniu egzaminów, zdobywaniu nowych umiejętn uprawianiu sportu itd. Konieczne jest także, aby ten pa¹edukacyjny zawierał również informacje na temat alkoh i tytoniu, przedstawione według tych samych kryteriów, informacje o narkotykach. Moralizowanie lub sianie pani nie tylko jest bezużyteczne, ale może zwiększyć prawdo; dobieństwo eksperymentowania.

Z badań przeprowadzonych w USA wynika, że poprawa j stanu wiedzy nie zawsze pociąga za sobą zmianę stosunku do narkotyków. Lepsze wyniki dają grupowe dyskusji* z udziałem młodzieży. Bardzo ważna jest pomoc w formu łowaniu osobistych zamierzeń i prezentacji wartości, w podnoszeniu ambicji, w radzeniu sobie ze stresem, a także wzmacnianie pewności siebie, trening asertywności, próby radzenia sobie z adaptacją do środowiska, rozmowy o spo sobach przeciwstawiania się presji rówieśników i poznawanie lub poszukiwanie innych niż narkotyki możliwości pobudzania wyobraźn i.

W Ameryce Północnej wiele firm wprowadziło wewnętrzną kontrolę zażywania narkotyków i alkoholu, polegającą m.in. na obowiązkowym badaniu moczu. Takie praktyki zaczynają wprowadzać również firmy brytyjskie. Na razie nic wiadomo, czy zmniejszy to popyt na narkotyki. W dyskusjach na temat wspomnianych kontroli często pojawia się argument łamania wolności osobistej, jako żc badania ujawniają sposób spędzania czasu poza godzinami pracy, co nie ma związku 7. wykonywaniem obowiązków. Na przykład jeden papieros z marihuaną może dawać pozytywny wynik testu moczowego przez trzy tygodnie, a nawet dłużej.

Wiadomo, że sama edukacja i przepisy prawne nie ograniczą popytu na narkotyki. Równie ważne jest łagodzenie nierówności społecznych, które są jedną z głównych przyczyn nadużywania narkotyków. Chodzi o wspieranie ubogich rodzin, pobudzanie ich szacunku do samych siebie i chęci kierowania własnym losem, rekonstrukcję podupadłych dzielnic miast, zapewnienie młodym mieszkańcom miast innych zajęć niż wąchanie kleju czy rozbijanie samochodów, reintegracja osób pozbawionych praw wyborczych, jeśli nie zajmiemy się tymi sprawami, problem narkotykowy będzie się stale pogłębiał, a wojna z narkotykami obejmie coraz to nowe dziedziny życia.

Kolejna sfera działań to podniesienie poziomu jakości i dostępności leczenia osób dotkniętych problemem narkotykowym. Stosowaną obecnie zasadą jest minimalizowanie szkód. Była już o tym mowa w rozdziale 11. W każdym rejonie opieki zdrowotnej należy zorganizować bezpłatną wymianę igieł i strzykawek, a w terenie, tzn. poza przychodnią, powinni działać pracownicy udzielający pomocy tym narkomanom, którzy sami się po nią nie zgłosili. Konieczne jest zorganizowanie punktów konsultacyjnych w miejscach łatwo dostępnych, prowadzonych przez ludzi obeznanych z problemami ulicy, ponieważ przyciągną one narkomanów, którym nawet do głowy by nie przyszło pójść do lekarza czy pracownika opieki społecznej. Personel takich punktów konsultacyjnych, utrzymując swą niezależność, powinien współpracować z lokalnymi organizacjami samorządowymi, tak aby w razie potrzeby możliwe było szybkie skontaktowanie osób potrzebujących pomocy z odpowiednimi specjalistami.

Służby samorządowe powinny się starać swoje reakcje, możliwie jak najszybsze, dostosować do potrzeb konkretnej osoby, która potrzebuje pomocy. Zawsze należy przeprowadzać badanie lekarskie, a wszystkim tym, którzy biorą narkotyki dożylnie, a nie wykryto u nich zapalenia wątroby typu B, powinno się zaproponować serię szczepień. Rutynową informację o HIV trzeba połączyć z możliwością wykonania testu na życzenie chorego i poradami udzielanymi przed i po teście, wszystko oczywiście z gwarancją zachowania dyskrecji. Zakres usług dostępnych w każdej dzielnicy powinien obejmować detoksykację i ewentualny stały pobyt na oddziale, przepisywanie recept, poradnictwo agend samorządowych, usługi pielęgniarskie, specjalistyczne leczenie psychologiczne, jeśli jest wskazane, współdziałanie z lekarzami innych specjalności (opieka prenatalna, środki przeciwbólowe itd.), ułatwienie kontaktu z pracownikami społecznymi i dostęp do porad prawnych oraz uzyskanie praw wyborczych przy