jowej I akwestionowanic sekwencji rozwojowych przez przypisań dorosłości dziecku

• Anhpcdagogikn wychodzi z założenia, io rozwój dziecka dokonuje się \_V sno^, naturalny, ze dziecko będzie umiało dokonywać wyboru zgodnie z L,f timkpKl wJjtaijitidlamfiiliit *I\inczascnt psydwlogia roziwyj^? stwierdza, ii ów rozwój dziecka wymaga stworzenia mu pewnych y,^ np pewnego opon Muszą zachodzić określone momenty napięcia ij* likwidacji, pewne momenty kiyzya czy niepowodzeń, które z kolei, ty _{^ wyjść, wymagają określonej stymulacji z zewnątrz, czyjej! ingerencji.

Są takie sytuacje czy zdarzenia, w których odwoływanie się do natury i saroowiedzY (boki jest bezskuteczne, a w^mczis uzeta coś daedi ^ bronić Wówczas lo dorosły lętj w, ni i Mo, cojtiuSonitpi^ W związku z tym, takie pojmowanie rozwoju naturalnego, wynikającego z jakichś wewnętrznych sil, mocy i wewnętrznej stymualcji jest niewłaściwe. Można przeocz ten rozwój dziecka nie tylko wspierać do pewnej granicy; ale jeślisięje kocha, to nawet pozwolić mu ja przekraczać ' Mówienie o tym, jt nic jest możliwa inclateoria, będąca arbitrem dia oceny anty pedagogiki" wydaje są niedorzeczne ze względu na nieuwzględnienie specyfiki pedagogiki i chybu celu, który chce się przy jego pomocy udowodnić. Socjolog nic wikła się w obietnice, me deklaruje intencji w budowaniu obszaru