Obraz(276

Ćwiczenie III

Program hodowli roślin obcopłodnych

Celem ćwiczenia jest zapoznanie studentów z właściwościami panmiktycznych | populacji roślin obcopłodnych i metodami hodowli odmian panmiktycznych j populacji roślin obcopłodnych.

CZĘŚĆ TEORETYCZNA

Właściwości panmiktycznej populacji roślin obcopłodnych

Panmiktyczne populacje roślin obcopłodnych (PPO) cechuje:

— heterozygotyczność roślin i duże zróżnicowanie genetyczne wynikające -ze swobodnego nie kontrolowanego zapylenia;

— heterozygoty często są obarczone niepożądanymi recesywnymi allelami genów;

— stan równowagi utrzymywany w każdym kolejnym pokoleniu na skutek j tworzenia się nowych rekombinacji przy stałych frekwencjach genów dominujących i recesywnych;

— częsta samoniezgodność warunkowana działaniem genów samoniezgod-

ności; * r⁰¹*** pjfkttiu

— depresja wsobna przy rozmnażaniu w pokrewieństwie powodowana homozygotycznością szkodliwych genów szkodliwych alleli recesywnych czy subletalnych;

— rośliny źle znoszą chów wsobny.

Schemat hodowlany według typu populacji PPO

Rośliny obcopłodne to: żyto, kukurydza, lucerna. Podstawą plenności roślin obcopłodnych jest heterozygotyczność i musi być ona zachowana w cyklu hodowlanym albo przywrócona koniecznie w jego końcowej fazie.

Hodowla PPO polega na doskonaleniu populacji poprzez:

— nagromadzenie pożądanych genów w populacji przez zmianę frekwencji

genów;

— utrzymanie tego stanu w kierunku pożądanym przez hodowcę.

— 28 —