polski ubior4
wszystkim przez Gdańsk i Elbląg. Mieszczaństwo tych miast przestało się zadowalać monopolem na skup produktów szlacheckiego folwarku i chwyciwszy W' swe ręce sprawę zaopatrzenia stało się jednocześnie głównym odbiorcą i dostawcą klasy panującej. Wzrastający z roku na rok spław zboża powodował, że szlachta z całej Polski coraz częściej zaopatrywała się w- potrzebne jej artykuły na rynku gdańskim. Kupowała tam nie tylko importowane masowo przez kupców wyroby zachodnie, lecz także wytwory pracy gdańskiego rzemieślnika, przed którym stanęły w' tym czasie wyjątkowo rozległe możliwości zbytu. Wobec pomyślnej koniunktury gospodarczej szczególnie szybko rozwijały się w Gdańsku rzemiosła tekstylne, wr tym także sukiennictwo, które z jednej strony kontynuowało produkcję tanich tkanin przeznaczonych dla mniej zamożnego, ale za to masowego odbiorcy, z drugiej — zajmowało się produkcją dobrych gatunkowo, drogich sukien dla bogatego mieszczaństwa i zamożniejszej szlachty. Produkcję tego lepszego jakościowo sukna rozpoczęli w Gdańsku tkacze z Lim-burga, którzy osiadając w 1574 r. zapoczątkowali tak zwane „nowe" albo „szerokie" sukiennictwo.
Cenionym w kraju ośrodkiem produkcji sukienniczej była Wielkopolska. Za najlepsze sukna wielkopolskie uchodziły wyroby kościańskie, zaspokajające gusta najbardziej wybrednych konsumentów. Sukiennictwo rozwijało się również w okręgu sieradzko-łęczyckim, w Piotrkowie, Łasku, Uniejowie, Warcie i Brzezinach, oraz na Mazowszu. Mamy wiadomości o sukiennikach z Sochaczewa, Rawy Mazowieckiej, Wyszogrodu i Sierpca, brak natomiast wrzmianck o sukicnnictwic w' Warszawie. W Małopolsce sukiennictwo skupiało się w miasteczkach położonych między Dunajcem a Wisłokiem, takich jak Biecz, Krosno, Tarnówr, Dębica, oraz na pograniczu Śląska, w Kętach, Bielsku, Białej, wreszcie w Krakowie.
Odrębny dział rzemiosł tekstylnych stanowiło tkactwo jedwabne, bardzo rzadko u nas spotykane ze względu na brak rodzimego surow ca, oraz płóciennictwo, szczególnie pomyślnie rozwijające się w miastach małopolskich. Powszechnie było znane w kraju płótno z Krakowa, Tarnowa, Buczacza, Leżajska, Lublina, Lwowa, Nowego Targu i Sandomierza. Polskie warsztaty płócienniczc przerabiały
54
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
polski ubior4 wszystkim przez Gdańsk i Elbląg. Mieszczaństwo tych miast przestało się zadowalać mon
K ?jna DIALEKTY POLSKIE78933 131 nego z przez -k notowano sporadycznie u jednej, 81-letniej iuformat
polski ubior9 rytnika (rys. 86a), odpowiada typowi, który prawdopodobnie ustalił się wśród gminu po
[Od 1987 r. 45 strażaków zginęło w wyniku potrącenia przez samochody. Prawie 50% tych wypadków wydar
obraz 9 (38) Wedle informacji dostarczonej przez Bastiana, rytualny scenariusz tych tajemnych bractw
IMGI27 (3) obsłużona z tych powodów, dokonuje się dalszych posunięć, na przykład powierzając dystryb
P1020365 156 Ryszard Szarfanborg Nie dopełnienie tych obowiązków spotkać się może z sankcjami, na pr
choruchowym. U dzieci tych jednak uzyskuje się zazwyczaj reakcję na bodźce świetlne. Badanie pola wi
Na terenie tych miast koncentruje się rozlokowanie zakładów Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy
DSC01996 pytania na koło pewnie wszystkie i to były testy z krzywa Gaussa, a wiec ludzie sie burzyli
polski ubior9 Z tychże sukien średnio zamożna warstwa mieszczańska wykonywała odzież odświętną, bie
więcej podobnych podstron