LEKI

PRZECIWWIRUSOWE

Hamowanie procesu zakażenia wirusem wiąże się często z niekorzystnym oddziaływaniem na komórki gospodarza. Wirusy są typowymi pasożytami wewnątrzkomórkowymi, nie mają własnych procesów metabolicznych, lecz korzystają z mechanizmów gospodarza.

Leki przeciwwirusowe nie niszczą wirusów, ani też nie zmieniają mechanizmów odpornościowych organizmu (nie wpływają na wytwarzanie interferonu).

Rozwój choroby wirusowej można leczyć przez hamowanie:

'^adsorpcji - poprzez m.in. zmiany temperatury środowiska, zmiany pH (zakwaszenie), zmiany potencjału (jony elektrododatnie) oraz stabilizatory błon komókowych, co ma znaczenie zapobiegawcze;

•^wnikania - np. amantadyna i inne leki zmniejszające przepuszczalność błon komórkowych, to również znaczenie zapobiegawcze;

^ opfaszczania - czyli hamowanie uwalniania genomu wirusa; tak działają np. glikokortykosteroidy, chlorochina, kwas acetylosalicylowy.

% replikacji i dojrzewania - procesy te nie niszczą wirusa, a jedynie utrudniają polimeryzację wirusowych kwasów nukleinowych w komórce; wśród leków tak działających można wyróżnić nieswoiście hamujące polimeryzację kwasów nukleinowych oraz swoiście -replikację kwasów nukleinowych wirusów (amantadyna, metisazon).