Fizjoterapie w chirurgii

Operacje korygujące zniekształcenia Watki piersiowej mogą być wykonywane w różny sposób. Do niedawna najczęściej stosowanym sposobem korekty klatki piersiowej lejkowatej czy kurzej był zabieg metodą Ravitcha. Zabieg ten wiąże się z odcięciem żeber od mostka, skróceniem ich. wydęciem wyrostka micczykowatcgo oraz przecięciem mostka w poprzek w celu przemieszczenia go ku przodowi. Często towarzyszy temu plastyka mięśniowa.

Oliecnie klatkę piersiową lejkowatą coraz częściej koryguje się mało inwazyjną metodą Nussa. Polega ona na wpr wadzeniu do wnętrza klatki piersiowej, przez dwa niewielkie nacięcia po dokach klatki piersiowej, pod kontrolą toru wizyjnego, implantu - metalowej sztaby wygiętej w kształt litery „C". Sztaba ta wypycha mostek ku grodowi, korygując jego ustawienie. Implant pozostaje w klatce piersiowej przez 1,5-3 lat. Po tym czasie jest usuwa.iy w kolejnym, krótkim zabiegu chirurgicznym.

Opc.acjc w obrębie klatki piersiowej mogą odbywać się w granicach opłucnej lub dotyczyć resekcji tkaniu płucnej. Mogą być zabiegami diagnostycznymi luh związanymi z usuwaniem zmiany chorobowej. Do najczęstszych zabiegów torako-chirurgicznych należą:

-*• torakotomia diagnostyczna.

—    biopsja,

—    dckortykacja (odkorowanie płuca - usunięcie zrostów lącznotkankowych opancerzających płuco),

♦ segmentektoraia (resekcja segmentu płuca),

—    łobektomia (resekcja płata płuca),

—    resekcja klinowa (usunięcie części płuca),

-*• pulmonektomia (resekcja całego płuca),

—    fcncstracja (pozostawienie otwartej klatki piersiowej w celu leczenia ropniaka opłucnej).

Otwarcie klatki piersiowej podczas lurakoiomii, leczenie odmy opłucnowęj. ewakuacja płynu z opłucnej w postaci wysięku, przesięku, krwiaka lub ropniaka często wiąże się z drenażem jamy opłucnej. Zabieg ten polega na włożeniu do opłucnej przez ścianę klatki piersiowej jednego lub dwóch drenów podłączonych do zestawu drenażowego, który połączony jest z układem ssącym. Zestaw ssący składa się z butli sekrecyjnej. do której odprowadzane są płyny z opłucnej, oraz butli redukcyjnej, która stanowi regulator siły ssania. Im wyższy poziom wody w butli redukcyjnej, tym większe ssanie. Usunięcie drenu z opłucnej może nastąpić, gdy ilość płynu w zestawie drenażowym jest mniejsza niż 100 ml. na zdjęciu radiologicznym widoczne jest rozprężenie płuca oraz stwierdza się brak przecieku powietrza w zestawie drenażowym.

Podczas leczenia drenażem zawsze należy sprawdzać połączenie dio>ów na złączach między pacjentem a zestawem drenażowym, gdyż rozłączenie tego układu wiąże się z wyrównaniem ciśnienia atmosferycznego z ciśnieniem w opłucnej i opadnięciem płuca, czyli odmą. Zdarza się to czasami przypadkowo podczas przemieszczania się pacjenta w łóżku, a niekiedy związane jest z brakiem świadomości pacjenta o konsekwencji odłączenia się od zestawu. Fizjoterapeuta również powinien sprawdzać

rpjotęrai&i w torakochirurgii 7?

Rycina 8.12. Korekta Walki persiowBj lejkowatej metodą Nussa.

Rycina 8.13.

Pacjent po Icnestracjl