Reakcja dziecka na hospitalizację

dzieci starsze, powyżej 4 roku życia (także bardziej rozwinięte intelektualnie młodsze dzieci)

• są zdolne do oczekiwania na powrót matki,

• • •

• ••» • • &

• są również podatne na perswazję, w związku z czym skutki hospitalizacji nie muszą być tak dotkliwe

• oprócz potrzeby kontaktu z matką - potrzeba kontaktu z rówieśnikami, potrzeba zdobywania nowych umiejętności, sprawności, działania, oceny, akceptacji, pochwały, zachęty

• matka spetnia rolę podpory moralnej we wszystkich działaniach

•    rozwija się świadomość własnego ciała, rodzi się lęk o nie, o jego utratę

•    dzieci uczęszczające do przedszkola lub mające rodzeństwo łatwiej nawiązują kontakt z innymi dziećmi i personelem medycznym

Reakcja dziecka na hospitalizację    •••*

dzieci w wieku szkolnym są już bardziej niezależne od rodziców i na ogół dobrze znoszą rozłąkę, a kontakty z rówieśnikami i interesujące* obserwacje powodują, że pomimo tęsknoty czują się w szpitalu ] dobrze,

•    dzięki kontaktom z rówieśnikami i umiejętnością wyrażania uczuć odreagowują swoje napięcia psychiczne związane z chorobą i hospitalizacją

•    okres szkolny to czas aktywności ruchowej, a hospitalizacja tę aktywność ogranicza - daje to frustrację, występuje też zmienność nastroju,

•    pojawia się czasami agresyjne zachowanie - tj. agresja słowna, stawianie oporu do prób}' ucieczki włącznie, lub nastrój przygnębienia

•    ich reakcje na hospitalizacje manifestują się niekiedy zachowaniami regresywnymi (charakterystycznymi dla dzieci młodszych), a niekiedy także moczeniem nocnym,

•    u dzieci starszych długi pobyt w szpitalu może wywierać negatywne skutki w postaci nasilenia bierności, zatracenia poczucia odpowiedzialności - może to doprowadzić do zawężenia zainteresowań do środowiska szpitalnego i problemów choroby, rozluźnienia więzów rodzinnych i towarzyskich z rówieśnikami

Reakcja dziecka na hospitalizację

To, jak dziecko w wieku szkolnym przeżyje swój pobyt w szpitalu zależy:

w większym stopniu od czynników od niego niezależnych, takich jak: doznawane dolegliwości, czas pobytu w szpitalu oraz opieka, jaką zostanie otoczone,

Ale nawet wówczas, gdy wszystkie niekorzystne, pojedyncze czynniki działają niekorzystnie, pojedyncze radosne przeżycia mogą wpłynąć na pozytywną percepcję całego pobytu w szpitalu, a nastawienie na pomaganie innym dzieciom, zainteresowanie ich cierpieniem i zmartwieniami pomagają odwrócić uwagę od samych siebie.

Reakcja dziecka na hospitalizację dzieci w wieku młodzieńczym

•    stres spowodowany uświadomieniem choroby powoduje reakcje bardziej zróżnicowane

•    stany lekowe mogą mieć charakter depresyjny

•    zwykle reakcje buntu, agresji, niechęć poddawania się zabiegom terapeutycznym

• ••

• ••« • • & & • «

• ••

Reakcja dziecka na hospitalizację

• • ■* & 9 <* 4?

& • •>

Skutki hospitalizacji są różne u różnych dzieci i zależą także od czynników nie związanych z dzieckiem.

Dzieci z rodzin wielodzietnych

- lżej przeżywają rozłąkę z matką i łatwiej

nawiązują kontakty z innymi chorymi dziećmi i personelem

przystosowanie się do nowych warunków jest ala nich zazwyczaj mniej trudne.

Reakcja dziecka na hospitalizację

Stresory towarzyszące chorobom mogą być różne, jak też rozmaite bywają wyzwalane przez nie przeżycia.

W odniesieniu do chorych dzieci najczęściej występującymi stresorami są:

•    separacja od matki (czy szerzej: rodziny)

. ból

•    ograniczenie aktywności

Są to najczęstsze źródła lęków u hospitalizowanych dzieci, przeciwstawne wobec podstawowych potrzeb dziecka jakimi są:

•    bliskość matki,

•    komfort fizyczny

•    swobodna aktywność.

• ••

• • •

■■ .