478
9. METROLOGIA
478
9. METROLOGIA
a) t)
Uziemione A, połączone 1-C,2-S,0-A 0
Ciz
Cfz mierzone Cio = 0,C2o=0
Uziemione B, połączone OS, i-C, 2-A 2
Cio
C ie mierzone Cf2~0, CW=0
Uziemione R, połączone OS, 2-C, 1-A
Ciq mierzone Ciz~0, Cjq—0
Rys. 9.11. Wyjaśnienie zasady pomiaru małej pojemności przy użyciu mostka transformatorowego: a) połączeń:-: kondensatora mierzonego z mostkiem; b), c), d) sposoby połączeń zacisków kondensatora badanego przy pomiarze składowych pojemności głównej Cu lub doziemnych <~lfl i C,„; 1,2,0—zaciski kondensatora; A, B, C zaciski mostka Zapis C10, C20, C12 = 0 oznacza symbolicznie, że dana pojemność nie ma wpływu na wynik pomiaru
Do pomiaru pojemności kondensatorów elektrolitycznych oferuje się mierniki zapewniające potrzebną polaryzację napięciem stałym mierzonego kondensatora.
Pomiary tg i) układów izolacyjnych w funkcji wysokiego napięcia wykonuje się za pomocą mostka Scheringa. Do realizacji pomiarów potrzebny jest wzorcowy kondensator wysokiego napięcia, praktycznie bezstratny, o pojemności lOO-r-lOOO pF (zależnie od pojemności obiektu). Napięcie znamionowe kondensatora nie może być mniejsze niz przewidywane napięcie probiercze. Stosuje się kondensatory powietrzne lub napełnione innym gazem, ewentualnie pod ciśnieniem dla wyższych napięć.
In
Ir
Do badania skuteczności zerowania stosuje się mierniki impcdancji zwarciowej albo tylko rezystancji zwarciowej. Działają one na zasadzie pomiaru spadku napięcia w sieci spowodowanego obciążeniem w badanym punkcie zadanym prądem (rys. 9.121. ża pomocą tyrystyrowego łącznika prąd jest włączany na ułamek sekundy, powstałe spadk napięcia (UX — UZR) przy prądzie IR lub (17, — Uzx) przy prądzie Ix, są zapamiętaj następnie otrzymuje się obie składowe Ry i X7 impcdancji zwarciowej oraz wyznacz wypadkową impedancję Zz zgodnie z następującymi zależnościami: n_D,-DZR. v U1 - Uzx 2z = v^
Ze względu na grzanie się opornika R w przyrządzie liczba wykonywanych zwarć w danjfl1 czasie jest ograniczona, np. do 6 w czasie 1 min.
a
L2
L3
Rys. 9.12. Układ do pomiaru impedancji zwarciowej sieci
..„aNIA POMIAROWE
■ r miejsca uszkodzenia izolacji linii kablowej. Nie ma jednoznacznie przydatnego Pom,abu w' każdym przypadku i każdych warunkach; dlatego stosuje się często kilka sP°S°d weryfikując wyniki pomiaru przez ich porównanie.
miary te wykonuje się następującymi metodami: mostkową (prądu stałego i przc-. nego), falową, indukcyjną, akustyczną.
°Ofcrowane sa mostki (rys. 9.13) do lokalizacji uszkodzeń izolacji, za pomocą których acza się współczynnik k w procentach odległości miejsca uszkodzenia od końca linii falowej. Można wykonać pomiar na obu końcach trasy. Wynik pomiaru może być "enewny w granicach ±0,1%, ale miejsce uszkodzenia w terenie jest w'yznaczone ze znacznie większym błędem, bo długość kabla jest zazwyczaj znana z małą dokładnością. » konieczne staranne połączenie żył kabla na drugim końcu oraz „przepalenie” izolacji dć> takiego stanu, żeby rezystancja R: zmniejszyła się do kilkuset omów.
Rys. 9.13. Zasada mostkowego wyznaczania (w procentach długości kabla) miejsca uszkodzenia izolacji żyły
Metoda falowa polega na użyciu przyrządów do pomiaru czasu przebiegu fali elektromagnetycznej w kablu do miejsca uszkodzenia i na wyznaczeniu odległości na podstawie znanej prędkości (obliczonej z dodatkowego pomiaru czasu przejścia fali na trasie całej długości kabla w nieuszkodzonej żyle tego kabla). Ograniczenie dokładności wynika z tych samych powodów co w metodzie mostkowej.
Metoda indukcyjna polega na wymuszeniu prądu doziemnego w żyle uszkodzonej ° wybranej częstotliwości i na śledzeniu tego sygnału wzdłuż trasy za pomocą indukcyj-nosciowego odbiornika. Po minięciu miejsca uszkodzenia odbierany sygnał zanika. Metoda ta jest dokładna, ale sytuacyjne okoliczności mogą eliminować możliwość jej
stosowania.
Metoda akustyczna polega na wywoływaniu przeskoku iskry elektrycznej w miejscu godzenia i nasłuchiwaniu akustycznych skutków przeskoków iskry. Stosowanie tej tody zależy od rodzaju uszkodzenia i warunków lokalnych. Ten sposób jest dokładny.
Przerwę w żyle kabla wielożyłowego można zlokalizować za pomocą pomiaru poie”100— przerwanej do uziemionych żył pozostałych i ekranu oraz pomiaru s;eJ mn°ści żyły nieuszkodzonej (rys. 9.14). Ze stosunku otrzymanych wyników wyznacza u^r.°.cePtową odległość do miejsca przerwy. Powtórzenie pomiaru na obu końcach kabla 7JlWla weryfikacje i poprawienie dokładności.
2
.rr-
Rys. 9.14. Sposób przyłączenia kabla przy lokalizacji przerwy żyły: a) pomiar pojemności żyły przerwanej; b) pomiar pojemności żyły nieuszkodzonej
1 — miejsce przerwy żyły,
2 pancerz kabla