163

SSI

on*

obr

h*

**u.

*n«-

⁶W, co

etoda-

kteru,

ki ty-

tano-

ółach

)dpo-

nację

iaru

przestrzenne odwzorowanie terenu (np. w panoramie) jest nieodłączni u*u pełnieniem planu; w kształtowaniu architektury krajobrazu (i»bl. VIII, rys. 4) można spotkać szereg przykładów potwierdzających konieczność uzupełniania się wzajemnego planu i panoramy. Z planu sy-toicyjnego bowiem wyczytano, że na końcu zwartego kompleksu działek budowlanych można zlokalizować następną działkę na tych samych tarankach, podczas gdy inny plan budził zastrzeżenia lokalizacyjne, gdyż wskazywał miejsce pod budowę odsunięte od zwartej grupy. Dopiero panorama wskazała na błędność pierwszego przykładu, gdzie działka os końcu wsi okazała się szczególnie eksponowana, a poprawność drugiego, w którym pojedynczy obiekt był dobrze wpasowany w układ terenu.

Widok ortogonalny i aksonometryczny. Oba te ujęcia z uwagi na ich umowność stosujemy tylko w przypadkach szczególnych dla zobrazowania specjalnie złożonych lub nie dających się inaczej przedstawić wnętrz krajobrazowych.

Model. Przy właściwym wykonaniu niewątpliwie najprecyzyjniej odzwierciedla on krajobraz. Niestety, z uwagi na czasochłonność wykonania i trudność operowania nim, może być w praktyce stosowany tylko W ograniczonym zakresie, do szczególnie skomplikowanych fragmentów Uranu.

po-

Na-

iych

:raj-

nie-

jnie

ctó-

, iż

yrt

ku,

po-

tej

to-

itfi

'fi*

O' O'

₃k