2013 10 28 03 12

82 CZ. III. OD PRZESZŁOŚCI DO TERAŹNIEJSZOŚCI

i nowe, żyły tylko w jednej lub drugiej kradnie. Paleanodonta były nadal typowe dla Nearktyki, a dołączyły się do nich gofery. W Pale-arktyce pojawiły się pierwsze świnie i jeleniowate. Były także, wiwery, papugi, trogony i przodkowie salamander olbrzymich. Z tego różnicowania się fauny palearktycznej i neanktycznej w późnym oldgocenie wnioskowano, że połączenie lądowe odtworzone we wczesnych latach oligocenu, znowu zostało przerwane. Nie wszystkie jednak różnice da się wyjaśnić w ten sposób, bo siedzące na miejscu Paleanodonta i wielbłądowate miały już raz okazję do rozprzestrzeniania Się i nie skorzystały z niej. Wydaje się, że hamowały je czynniki inne nSżJ;bariery morskie. Jakkolwiek by to było, krainy zoogeograficzne stawały się coraz bardziej wyraźne. Fauna obydwu miała składniki podobne, tor-bacze na drzewach, owadożeme na Ziemi, zajęczała, gryzonie i kopytne żywiące się roślinami, psy, tygrysy i łasicowate żywiące się,;tamtymi, ptaki w powietrzu, a płazy 1 ryby w jeziorach i rzekach. Obie krainy różniły się jednak swoimi roślinożeroami. Podazas gdy tapdry i pekari były wspólne obydwu krainom, w Nearktyce były wielbłądowate żywiące się gałązkami krzewów 1 gryzące gofery, a w PaleaTktyce pasące Się jeleniowate i ryjące świnie. W Nearktyce były Paleanodonta, a w Faleailktyce jedna nadprogramowa rodzina ssaków: wiwery. Z innych 'kręgowców w Nearktyce były aksaiotle, odpowiadające, pale-arktycznym salamandrom. Papugi 1 karpiowate jeszcze się nie .rozprzestrzeniły.

Po 15 milionach lat, w młócenie, te same rodziny, z wyjątkiem Paleanodonta, nadal 'kwitły i wyglądały coraz bardziej: nowocześnie. Pogłębiały się różnice między Nearktyką i krainą palearktyczną, gdyż wymiana ledwo Się odbywała aż do czasu, gdy już w dobrze .zaawansowanym miocemde, raz jeszcze powstało połączenie lądowe poprzez Cieśninę Berlinga pomiędzy Alaską i Syberią. Jeleniowate, karpiowate i papugi przedostały się do krainy nearktycznej, a wiewiórkowate napotykano na całej północy. W obydwu krainach ukazały się nowe rodziny; w Palearktyce pustorogie, żyrafowate i niedźwiedzie, w Nearktyce wi-dłorogi. W krainie palearktycznej po raz pierwszy pojawiły się małpy wąskonose. Pod wieloma względami krainy neanktyczna i paleaiktyozna już w miocenie przyjęły swój dzisiejszy charakter. Dla fauny nearktycznej były już typowe aksolotle, gofery i widłorogi. Zasięg ryb Holo-stei skurczył się już do swego współczesnego, nearktyoznego rozmiaru. Świnie były typowo palearktyczne i dostały sdę do Nearktyki dopiero w czasach historycznych. Innym różnicom, które istniały w miocenie, nie było dane przetrwać. Ani wielbłądowate mioceńskiej Nearktyki,.'ani bobry, żyrafowate i pustorogie nie pozostały charakterystyczne dla swoich krain ojczystych.

W pliocende Himalaje odgrodziły krainę palearktyczną od orientalnej, ale połączenie z Nearktyką musiało pozostać przez część tego okre-