251

Tabela 3.34 przedstawia podział na klasy ogniowe wyrobów budowlanych. Dla klas od A2 do D określa się dodatkowo poziom emisji dymu w warunkach pożaru (SI, S2 i S3). To właśnie dym powoduje śmierć dwóch trzecich wszystkich ofiar pożarów. Dym powoduje również u ludzi osłabienie zmysłu orientacji, przez co utrudnia opuszczenie budynku w czasie pożaru, a także utrudnia prowadzenie akcji ratowniczej.

Określa się również trzy podklasy, charakteryzujące możliwość wydzielania przez palący się wyrób płonących kropli i odpadów (tab. 3.35). Wyroby budowlane objęte klasami od A2 do D muszą także posiadać oznaczenie wskazujące na możliwość tworzenia płonących kropli, które mogą powodować dalsze rozprzestrzenianie się pożaru oraz ewentualne oparzenia skórne.

Tabela 3.35

Klasy wydzielania płonących kropel z materiałów budowlanych podczas pożaru

Klasa	Charakterystyka	Przykładowe wyroby
DO	brak płonących kropli	wełna mineralna
Dl	niewiele płonących kropli (podobne do iskier z płonącego drewna)	sklejka
D2	wicie płonących kropel (cząsteczek), które mogą powodować poparzenia skóry lub rozprzestrzenianie się pożaru.	polistyren spieniony

O niepalności wyrobów z wełny mineralnej decyduje przede wszystkim wysoka odporność termiczna włókien. Włókna mineralne o średnicy kilku mikrometrów ulegają stopieniu w temperaturze przekraczającej 1000°C (przy module kwasowości powyżej 1,8). Mimo stosowania lepiszczy organicznych, wypalających się w temperaturze około 250°C, materiał w dalszym ciągu może być eksploatowany do temperatury 70CM-800°C.

' 1

870

Rys. 3.68. Analiza termiczna różnych rodzajów włókien amorficznych:

I - włókna szklane (MK = 2,4), 2 - włókna bazaltowe (MK = 1,8), 3 - włókna z margli (MK = 2,6)

Na rysunku 3.68 przedstawiono wykresy analizy termicznej dla różnych rodzajów włókien nieorganicznych o budowie amorficznej. Trwałość włókien szklanych nie przekracza zwykle temperatury 450°C. W przypadku włóknistych materiałów termoizolacyjnych,

251