3tom050

Ł WYTWARZANIE ENERGII ELEKTRYCZNEJ 102

Tablica 2.8. Podstawowe wskaźniki charakteryzujące budynek główny elektrowni parowych w zależności od mocy znamionowej bloku, wg danych Energoprojektu

Moc bloku, MW	50 60	100 120	200	360	500
Podziałka blokowa, m	30	36	36	69	102
Wskaźnik powierzchni zabudowy, m²/MW	32-35	27-24	23-16	21-19	13,8+12,5
Wskaźnik kubaturowy, m³/MW	1100-7-940	850-780	830-740	1430	540-490

odstępu pomiędzy osiami sąsiednich bloków. W tablicy 2.8 podano podstawowe wskaźniki charakteryzujące budynek główny.

Wzajemne usytuowanie wszystkich obiektów elektrowni na tzw. terenie ogrodzonym przedstawia się na planie generalnym. W zależności od wyposażenia i warunków lokalizacji elektrowni wskaźnik powierzchni ogrodzonej wynosi od 200 -s- 400 m²/MW. Na rysunku 2.16 przedstawiono przykład rozwiązania planu generalnego jednej z elektrowni krajowej.

2.2.3. Kotły parowe

Kotły parowe to złożone powierzchniowe przetworniki energii chemicznej paliwa na energię cieplną pary wodnej. Kotły pracują w wysokich temperaturach (po stronie płomienia ok. 1500 K i po stronie pary 800 K), przy wysokim ciśnieniu czynnika roboczego (ok. 18 MPa) oraz przy dużych natężeniach przepływu czynników (w tym zapylonych spalin). W tablicy 2.9 przedstawiono podstawowe parametry ważniejszych kotłów parowych produkowanych w kraju.

Tablica 2.9. Charakterystyka ważniejszych krajowych kotłów stosowanych w elektrowniach

Symbol kotła	Wydajność	Paliwo	Parametry pary świeżej i wtórnie przegrzanej		Sprawność	Temperatura spalin na wylocie	Liczba młynów
	kg/s		MPa	K	%	K
OP-230	63,9	w.k.	10.2	813	86	433	3
OP*230b	63,9	w.b.	10,2	813	86	438	4
OP-380k	105,5	w.k.	15.7/2,8	813/813	90	436	6
OP-380b	105,6	w.b.	15,7/2,8	813/813	87	433	6
OP-650k	180,5	w.o.	14,0/2,8	813/813	91	433	5 6
OP-650k2	180,5	w.k.	14,0/2,8	813/813	92	433	4
OP-650b	180.5	w.b.	14,0/2,8	813/813	88	433	8
A P-1650	459	w.k.	17,2/4,1	813/813	91,5	433	6
BB-1I00	320	w.b.	18,3/4,2	813/813	88	423	6
BP-1100	320	w.k.	18.3/4,2	813/813	91	403	6
Uwaga: w.k. — węgiel kamienny o wartości opałowej ponad 19000 kJ/kg; w.o. — węgiel kamienny odpadowy, poniżej 17000 kJ/kg; w.b. węgiel brunatny 8400 kJ/kg.

Z kotłem muszą współpracować liczne urządzenia pomocnicze w następujących trzech podstawowych układach technologicznych:

— paliwo-powietrze-spaliny;

— oczyszczania i odprowadzania odpadów produkcyjnych;

— wodno-parowy.

Układ paliwo-powietrze-spaliny (rys. 2.17) zapewnia nie tylko przygotowanie paliwa do spalania, jego dostawę do kotła wraz z niezbędnym powietrzem, a także odprowadzanie

Rys. 2.17. Układ paliwo-powictrzc-spaliny kotła OP-650b z młynami wentylatorowymi Oznaczenia jak na rys. 2.14

i oczyszczanie spalin. Kotły pyłowe wymagają zasilania pyłem węglowym o ziarnistości mniejszej niż 90 pm dla węgla kamiennego i mniejszej niż 200 pm dla brunatnego. Przemiał węgla odbywa się w młynach (p. 2.2.6).

Ilość powietrza, wymaganą do prawidłowego spalania paliw, można określić, w m /s, ze wzoru

K = v_alh;.B (2A5)

gdzie: B — strumień masy paliwa, kg/s; A — współczynnik nadmiaru powietrza (1,2-r- 1,4 dla palenisk pyłowych); v_oth — teoretyczna objętość powietrza potrzebna do spalenia 1 kg paliwa, którą dla węgla można oszacować w m' (odniesionych do normalnych warunków otoczenia) ze wzoru

tU =0,24 w;+0,5 <²-⁴⁶)

przy czym W₀ — wartość opałowa węgla, MJ/kg.

Stosowanie kotłów parowych powoduje ich szkodliwe oddziaływanie na środowisko naturalne, które przejawia się w postaci hałasu, ścieków wodnych oraz stałych i gazowych odpadów produkcyjnych. Hałas jaki wytwarzają kotły i ich urządzenia pomocnicze w czasie normalnej pracy nic jest uciążliwy dla otoczenia elektrowni. Jednak podczas Przejściowych stanów nieustalonych (np. uruchomienia, awaryjne zrzuty obciążenia) hałas czyniony głównie przez parę wypływającą z odpowietrzeń, zaworów bezpieczeństwa kotłów itp. jest tak duży, że ogranicza to lokalizację elektrowni w pobliżu osiedli mieszkaniowych w odległości mniejszej niż 1 -*• 3 km lub wymaga stosowania zabezpieczeń akustycznych.