Rehabilitacja po wszczepieniu endoprotezy stawu biodrowego Rozdział 8/1

8

Rehabilitacja poszpitalna

- KLUCZOWY ELEMENT POWROTU

PACJENTÓW DO ZDROWIA

I SPRAWNOŚCI RUCHOWEJ

Rehabilitacja po wszczepieniu

ENDOPROTEZY STAWU BIODROWEGO

Ogólna charakterystyka choroby zwyrodnieniowej narządu ruchu

człowieka została przedstawiona w poprzednich rozdziałach. Zmiany zwyrodnieniowe, czyli zmiany zniekształcająco-wytwórcze, jakie zachodzą w chorobie zwyrodnieniowej stawu biodrowego, mimo kompleksowego postępowania leczniczego, zazwyczaj nadal postępują. Mogą one prowadzić do narastających dolegliwości bólowych, postępującego ograniczenia ruchomości w stawie, zaników mięśni, a w konsekwencji do ograniczonego, a nawet całkowitego braku możliwości poruszania się. Taka sytuacja zmusza do wykonania operacyjnego zabiegu usunięcia całego chorego stawu i wszczepienia w jego miejsce nowego sztucznego stawu, tzw. endoprotezy.

Istnieją dwa zasadnicze rodzaje endoprotez stawu biodrowego, stosowane w zależności od wielu czynników, głównie wieku pacjenta, tj. endoprotezy cementowe, czyli z dodatkowym klejeniem endoprotezy i bezcementowe, czyli implantowane bez kleju.

Rehabilitacja w obu przypadkach generalnie jest podobna -z tą różnicą, że w przypadku endoprotez bezcementowych wszystkie etapy usprawniania ruchowego są wprowadzane nieco później, a ćwiczenia powinny być prowadzone nieco ostrożniej. Właściwa rehabilitacja rozpoczyna się jeszcze przed operacją, a kontynuowana jest zaraz po operacji, aż do pełnej przebudowy kości. Tkanki oraz mięśnie okolicy biodrowej, w szczególności te odpowiedzialne za stabilność stawu biodrowego, powinny być odpowiednio wcześnie przed zabiegiem wzmocnione, tak aby proces rehabilitacji pooperacyjnej był możliwie jak najkrótszy i bez powikłań.

W ocenie końcowej całego postępowania leczniczego bierze się pod uwagę: bolesność operowanego biodra, zakres ruchomości

Rodzaje

endoprotez

stawu

biodrowego

Rehabilitacja

po

wszczepieniu

endoprotezy

Strona 1