Bagrowicz13

122 Rozdział iv. Autorytet w wychowaniu

poustawia drogowskazy w postaci pewnych uniwersalnych norm, reguł i zasad postępowania, pomocnych nawet wtedy, gdy zabraknie wszelkich wzorów osobowych²³.

Na potrzebę autorytetów w wychowaniu wskazują środowiska pedagogiczne, które zasadniczą rolę przypisują relacji mistrz-uczeń. Stanowiska takie można napotkać na przestrzeni całych dziejów myśli o wychowaniu, we wszystkich kulturach. Zwraca uwagę fakt, że pojawiają się coraz częściej również dziś, choć niejako obok naukowych analiz. Krąg literatury biograficznej, przybliżającej postaci znaczące dla szeroko rozumianej kultury, poszerzają w ostatnich latach biografie wychowawców, opracowane przez pedagogów -najczęściej ich uczniów lub wychowanków²⁴.

Relacja mistrz-uczeń nie jest przecież jedynie wspomnieniem z przeszłości. I dziś zdarza się spotkać nauczyciela, do którego uczniowie wpadają także po lekcjach, aby poprosić o radę lub pomoc. Albo naukowca, który dla swoich asystentów i uczniów jest nie tylko profesjonalistą, ale przede wszystkim mistrzem²⁵.

O takiej postawie pracownika nauki jako mistrza mówi także dokument wydany przez Polską Akademię Nauk o dobrych obyczajach w nauce. Rozdział czwarty dokumentu zatytułowano „Pracownik nauki jako mistrz i kierownik”²⁶.

Co powoduje, że „wołanie o mistrza” rozlega się coraz częściej? Współczesne społeczeństwa tak zwanego rozwiniętego świata cenią przede wszystkim wiedzę techniczną. Dlatego gorzej wygląda sytuacja autorytetu nauczyciela jako wychowawcy, jako przekaziciela mądrości życiowej, którą zebrały przeszłe pokolenia. W niedawno wydanej w Polsce książce Umysł zamknięty Allan Bloom dowodzi, że współczesna edukacja amerykańska (ale chyba nie tylko amerykańska) przechodzi poważny kryzys, ponieważ uczniowie i - co gorsza - wielu nauczycieli straciło wiarę w wychowawczą rolę nauczyciela. Szkoła, uniwersytet w dużej mierze przystały być miejscami umiłowania mądrości.

²³    D. Kurczab, Zawód i powołanie, Ethos 10 (1997), nr 1, s. 258-260.

²⁴    Charakterystyczne przykłady to: Wizerunki sławnych pedagogów polskich W. Okonia, Tryptyk pedagogiczny Lewina czy Szkice o Aleksandrze Kamińskim A. Janowskiego. Por. K. Olbrycht, Jan Paweł 1! jako autorytet wychowawczy. Autorytet i jego miejsce we współczesnej kulturze, Ethos 10 (1997), nr 1, s. 104.

²⁵    A. Sabor, Zmierzch autorytetów?, Znak 8 (2001), s. 9.

²⁶    Polska Akademia Nauk. Komitet Etyki w Nauce, Dobre obyczaje w nauce. Zbiór zasad i wytycznych, Warszawa 2001, s. 18-20.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Bagrowicz03 112 Rozdział iv. Autorytet w wychowaniu natomiast sądzą, że przekonanie o zaniku autoryt
Bagrowicz05 114 Rozdział iv. Autorytet w wychowaniu czynić, myśleć i tworzyć bez odniesienia do uzna
Bagrowicz11 120 Rozdziai iv. Autorytet w wychowaniu snego ograniczenia, aby przystąpić z pasją do mo
Bagrowicz15 12+ Rozdział iv. Autorytet w wychowaniu współczesności, ale także i w tym sensie, że moż
Bagrowicz07 116 itadziat iv. Autorytet w wychowaniu który ma władzę. To autorytet przełożonego. Ten
Bagrowicz09 118 Ro?d7iat iv Autorytet w wychowaniu Pojęcie ethos dla Greków znaczyło budowanie miejs
6314I1011937635169)2681884 n 122 Rozdział V. Ucznlo program wychowawczy szkoły obejmujący wszystkie
Rozdział IV SPOŁECZNY KONTEKST WYCHOWANIA 4.1.    Psychiczny rozwój osobniczy a
50903 IMG$28 (3) Przedstawione (w rozdziałach IV, V i VI) formy pracy wychowawczej z uczniami nieprz

więcej podobnych podstron