Bajki rozwijające myślenie dzieci8

niu dla każdego jeża. Jak wiesz, jeże boją się lisów. Lis nie może nic zrobić jeżowi, dopóki jest on mocno zwinięty. Wtedy jeż przypomina kolczastą kulę, której z żadnej strony nie można chwycić. Ale zwinięty jeż nie może obserwować niczego dookoła. Nie wie, czy lis już sobie poszedł, czy siedzi z boku, czekając aż jeż się rozwinie. Kiedy jeż się rozwinie, nawet nie do końca, lis może łapą przycisnąć mu brzuch i nie pozwolić mu na ponowne zwinięcie się. Dlatego lepiej się nie rozwijać, dopóki lis jest w pobliżu. Tylko jak się dowiedzieć, czy lis już poszedł?

— Rzeczywiście — przyznał Mokra Łapka. — Sprawa jest poważna i wydaje się trudniejsza od tamtej łamigłówki. Powiedz mi, jak długo możesz leżeć zwinięty w kulkę?

— Nie umiem określić czasu. Nigdy nie sprawdzałem swojej wytrzymałości.

— To jest problem, który można ująć w pytaniu: Czy twoja wytrzymałość jest większa, czy też mniejsza od cierpliwości lisa? — stwierdził Mokra Łapka.

— Bardzo trafnie to ująłeś — przyznał Igielski. — Tylko, że ja nie znam odpowiedzi na to pytanie. Nie wiem, jak bardzo lis jest cierpliwy.

— Myślę, że to zależy od dwóch rzeczy — kontynuował Mokra Łapka. — Po pierwsze, od tego, jak bardzo lis jest głodny. Po drugie, od tego, czy ma wielki apetyt na jeża, czy może upolować kogoś innego.

— Tego też nie wiem — odpowiedział Igielski. — Nigdy o tym nie rozmawiałem z żadnym lisem. Taka rozmowa jest niemożliwa.

— Mógłbyś pomyśleć o sposobie zniechęcenia lisa, takim, żeby stracił apetyt najeża — zaproponował niedźwiadek.

— Właśnie w tym celu się zwijam w kłębek — odparł Igielski. Kolce dość skutecznie zniechęcają do gryzienia.

— Owszem, ale nie na tyle, żeby zniechęcić lisa do czekania — uściślił Mokra Łapka.

— W takim razie, co mógłbym jeszcze zrobić? — zapytał Igielski.

— Wiem, że niektóre zwierzęta wydzielają bardzo przykry zapach. Żaden drapieżnik nie będzie miał ochoty na śmierdzący obiad.

— Pomysł jest dobry — przyznał Igielski — ale trzeba mieć do tego specjalne gruczoły zapachowe, których jeże nie mają.

— W takim razie ktoś musiałby ci powiedzieć, że lis już poszedł — stwierdził Mokra Łapka.

— Znowu masz rację, ale jak to zrobić? Nie może to być przecież drugi jeż — zauważył Igielski. — Kto mógłby mi to powiedzieć?

— Może mógłbyś się zorientować po zapachu? Przecież lis ma swój zapach — Mokra Łapka nie rezygnował z prób rozwiązania problemu.

— Dobrze myślisz — przyznał jeż — ale lisy są sprytne. Chytry lis potrafi sobie usiąść po zawietrznej, czyli z tej strony, z której wiatr nie wieje i wtedy jego zapach nie będzie do mnie docierał.

— Masz rację — sapnął niedźwiadek — lisy są bardzo sprytne i to jest główny problem. Niełatwo oszukać lisa.

Mokra Łapka milczał przez dłuższą chwilę i wreszcie powiedział:

— Widzę, że jeden jeż ma trudną sytuację w razie spotkania z lisem. Może nie powinniście chodzić w pojedynkę?