Choroby przenoszone drogą płciową zasady leczenia i prewencji (3)

12.2.6. Badania dodatkowe

Postawienie ostatecznego rozpoznania zakażeni# kobiecych nar/ą-ilow płciowych wymaga wykonania badań dodatkowych Zakres tych badań jost uzależniony od możliwości, jakimi dysponuje lekarz i ośrodek, do którego zgłasza się pacjentka z objawami S I L). Najbardziej użyteczne w rozpoznawaniu chorób przenoszonych drogą płciową badania dodatkowe to:

• posiew wydzieliny / ujścia cewki moczowej oraz ujścia szyjki macicy w kierunku rżeżączki;

• zebranie początkowego strapiienia moczu i określenie DNA Q trachomatis’, w przypadku gdy test ten jest niedostępny - wykonanie testów metodą immunoenzymatyczną;

• ocena wydzieliny pochwowej: oznaczenie pH, Wykonanie testu aminowego oraz ocena mikroskopowa (preparat bezpośredni, barwiony - poszukiwanie grzybni oraz komórek jeżowych);

• ewentualne oznaczenie obecności C. trachomatis w kanale szyjki macicy;

• w przypadku widocznych owrzodzeń lub ubytków - pobranie materiału ze zmiany i zbadanie go w kierunku wirusa opryszczki;

• zbadanie krwi w kierunku kiły;

• zbadanie krwi w kierunku zakażenia HIV (po uzyskaniu zgody pacjentki);

• testy w kierunku zakażenia HBV i HCV. jeżeli wywiad wskazuje na używanie przez, pacjentkę lub jej partnera narkotyków.

12.2.7. Zasady leczenia i prewencji

Profilaktyka i leczenie chorób przenoszonych drogą płciową opierają

się na:

• Edukacji i poradnictwie ukierunkowanymi na osoby z grupy ryzy ka i dotyczącymi wprowadzenia bezpieczniejszych zachowań seksualnych.

• Identyfikacji tych zakażonych osób bez objawów i z objawami klinicznymi, które same raczej nie będą szukać możliwości diagnostyki i leczenia.

• Skutecznej diagnostyce i leczeniu osób zakażonych.

• Ocenie, leczeniu i poradnictwie dotyczącym partnerów seksual nych osób z STD.

• Szczepieniach osób zagrożonych tymi Sfl), którym daje się zapo biegać przez szczepienia.

Podstawową turmą zapobiegumu i zw<iU71111111 Sil' jest edtlk.1. |.i która pozwala na zmiany zachowali seksualnych (unikanie zachowań ryzykownych)

Pewne grupy pacjentów, takie jak kobiety ciężarne 1 mlodocłuno, wymagają odmiennego postępowaniu.

12,2.7.1. Kobiety ciężarne

Wcwnątr/maciczne lub okołoporodowe zakażenie Si l) moż.c mieć bjml/.o niekorzystne następstwu dla matki i dziecka. Aby temu zapo biec, u wszystkich kobiet ciężarnych zaleca się wykonanie badań pizesiewowyeh w kierunku STD (kiły, /upaleniu wątroby typu li, (' truchomatk u kobiet poniżej 25. roku życia, zakażenia dwoinką i/eżączki i /upalenia wątroby typu C w grupie podwyższonego ryzy ku oru/ badanie w kierunku bakteryjnego nieżytu pochwy) oraz ofc rowunie badania w kierunku zakażenia 111V.

U dzieci matek HhsAg-dodatnich należy zastosować odpowiednią profilaktykę. Dotychczas nie ma swoistego leczenia ciężarnych / przeciwciałami anty-HCV. Nie ma uzasadnienia, aby zalecać nity-nowo skrining w kierunku zarażenia rzęsistkiem pochwowym.

12.2.7.2. Młodociane f zęslośc występowania wielu STD wśród młodocianych jest naj większa Dotyczy to głównie zakażeń chlamydialnych i zakażeń wirusom brcHiawczaka ludzkiego (HPV). W tej grupie wiekowej często s|K)tyka się również zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B. Młodociane są bardziej narażone na STD, ponieważ często odbywają stosunki bez zabezpieczenia, są biologicznie bardziej podatne na za każenie, nawiązują zwykle krótkotrwale związki 1 natrafiają na liczne przeszkody w dostępie do opieki medycznej.

Aktualne informacje dotyczące leczenia poszczególnych STI) przedstawiono w tub. 12.5.

Skuteczna walka / chorobami przenoszonymi drogą płciową 1110/ Ima jest jodynie przy współudziale całego społec/eństwa i podnoszeniu świadomości zagrożenia, jakie wciąż stanowią stare 1 nowe STD.