CCF20130405000

CUKROWCE

WSTĘP TEORETYCZNY

ROZDZIAŁ SZÓSTY:

CUKROWCE

Do samodzielnego przygotowania: wzory strukturalne (łańcuchowe i pierścieniowe glukozy, fruktozy, galaktozy, rybozy, 2-deoksyrybozy, maltozy, sacharozy, laktozy), typy izomerów optycznych (diastereoizomery, epimery, enan-cjomery, anomery), budowa i funkcje skrobi i glikogenu

Cukrowce, zwane też sacharydami lub węglowodanami to związki organiczne złożone z węgla, wodoru i tlenu, których podstawową jednostką budulcową są monosacharydy, zwane inaczej cukrami prostymi. Cukry proste natomiast to wielowodorotlenowe aldehydy lub ketony. Zawierają od trzech do ośmiu atomów węgla w cząsteczce. Najczęściej jednak spotykane są pentozy i heksozy, czyli cukry proste zbudowane z pięciu i sześciu atomów węgla. Jeśli zawierają grupę aldehydową to zaliczamy je do aldoz, jeśli grupę ketonową to do ketoz. Do najpopularniejszych w przyrodzie pentoz należy aldopentoza wchodząca w skład np. DNA, zwana deoksyrybozą, czy obecna w RNA ryboza. Heksozy są najpowszechniej reprezentowane przez aldoheksozę, jaką jest glukoza i ketoheksozę, jaką jest fruktoza. Monosacharydy, oprócz najprostszej ketotriozy (dihydroksyacetonu), zawierają jeden lub kilka atomów węgla asymetrycznego. Obecność ośrodków asymetrycznych powoduje występowanie zjawiska skręcalności płaszczyzny światła spolaryzowanego, którego miarą jest skręcalność właściwa. W zależności od liczby asymetrycznych atomów węgla w cząsteczce danemu wzorowi sumarycznemu odpowiada liczba stereoizomerów określana wzorem 2", gdzie n jest liczbą atomów węgla asymetrycznego. Wśród stereoizmerów wyróżnia się dwa szeregi D i L. Litery D (dextro) i L (laevo) opisują konfigurację przy węglu asymetrycznym położonym najdalej od węgla grupy karbonylowej. Występujące w organizmie człowieka cukrowce to głównie przedstawiciele szeregu konfiguracyjnego D. Monosacharydy mające 5 lub więcej atomów węgla w cząsteczce mogą występować w formach pierścieniowych (półacetalowych). W wyniku powstania takiego pierścienia powstaje też nowa grupa hydroksylowa zwana hydroksylem półacetalowym. Pentozy i ketoheksozy ulegają cyklizacji tworząc pierścień zwany furanozowym, a aldoheksozy pierścień zwany piranozowym. Utworzenie formy pierścieniowej powoduje pojawienie się w cząsteczce dodatkowego ośrodka asymetrii zwanego węglem anome-rycznym. U aldoz jest to pierwszy, a u ketoz drugi atom węgla. Izomery różniące się ułożeniem podstawników przy tym anomerycznym atomie węgla nazywamy anomerami. Istnieją dwa anomery: alfa i beta. Jeżeli łańcuchowa forma D zamknie się w pierścień, a jej hydroksyl półacetalowy będzie zwrócony na dół to jest to anomer alfa, jeśli do góry to beta. Przy formie L odwrotnie. Monosacharydy mogą łączyć się ze sobą wiązaniem O-glikozydowym (utworzonym w wyniku oddziaływania dwóch hydroksyli, przy czym mogą to być zarówno hydroksyle alkoholowe, jak i półacetalowe). W wyniku takiego połączenia powstają cukrowce złożone, wśród których wyróżniamy zarówno dwucukry (np. sacharozę), polisacharydy zbudowane z 3-10 reszt cukrów prostych, jak i polisacharydy zbudowane z więcej niż 10 reszt cukrowych (np. skrobię, czy obecny w mięśniach oraz wątrobie zwierząt i człowieka glikogen).

Jedną z podstawowych funkcji węglowodanów jest uruchamianie i magazynowanie energii (glukoza, skrobia, glikogen). Węglowodany pełnią bardzo zróżnicowane funkcje: strukturalną (celuloza, chityna), odgrywają rolę w procesach rozpoznania międzykomórkowego, adhezji komórek, biorą udział w regulacji transportu przez błony komórkowe i cytoplazmatyczne, w utrzymaniu właściwych stosunków wodnych w komórce.

[56]