DSCF5761

Mi;

■

4.1. Pochodzenie i historia uprawy

Marchew jest gatunkiem uprawianym od bardzo dawna, była znana już w starożytnej Grecji i Rzymie i używana do celów jadalnych, pastewnych i leczniczych. Nasiona marchwi znaleziono w wykopaliskach szwajcarskich sprzed 2 tysięcy lat p.n.e. W średniowieczu na terenie Francji i Niemiec zakładano duże plantacje marchwi.

Marchew siewna (.Daucus carota L. ssp. sativa Hoffm.) pochodzi od zwyczaj-I nej marchwi dzikiej. Występuje w uprawie w stanie dzikim na wszystkich konty-J nentach. Jest powszechnie uprawiana dla celów jadalnych. W Polsce jako warzywo I znajduje się na trzecim miejscu, po kapuście i pomidorach.

Marchew cechuje duży polimorfizm korzeni (kształt i barwa są różne). W Pol-I sce wzmianki o uprawie marchwi pochodzą z połowy XV w., a w kalendarzu go-I spodarskim w połowie wieku XVII podawano zasady jej uprawy.

4.2. Znaczenie gospodarcze

Marchew ma duże znaczenie jako roślina warzywna, a niektóre jej odmiany Są uprawiane na paszę. Zarówno korzenie marchwi, jak i liście stanowią paszę łatwo-strawną i chętnie zjadaną przez zwierzęta. Marchew ma znaczenie dietetyczne, działa szczególnie korzystnie przy zapaleniu narządów trawiennych i w chorobach dróg oddechowych. Jest paszą mlekopędną, a mleko krów żywionych marchwią uchodzi za bardzo smaczne. Opasy karmione marchwią dają mięso o wysokich walorach smakowych. Marchew służy jako karma dla drobiu, a szczególnie dla gęsi. Odmiany marchwi pastewnej o korzeniach żółtych i czerwonych zawierają dużo

DSCF5761

DSCF5761

marchew

4.1. Pochodzenie i historia uprawy

4.2. Znaczenie gospodarcze