DSCF5773

brukiew

5.1. Pochodzenie i historia uprawy

(fSrukiew pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego, gdzie występują dzikie formy rzEpaku, z którym brukiew jest najbliżej spokrewniona i który może być jednym z jej przodków. Była znana już w starożytności w Grecji i Rzymie, a stąd rozprzestrzeniła się w całej Europie. W wiekach średnich była wraz z rzepą głównym pożywieniem ludności wiejskiej w Europie Środkowej i Północnej. Dzięki upowszechnieniu ziemniaków w XIX w. zmalało znaczenie brukwi i rzepy jako roślin jadalnych i pastewnych. W Polsce brukiew jest uprawiana głównie na paszę w rejonie Pomorza oraz w pasie podgórskim i górskim, a także w niewielkich ilościach jako roślina warzywna.

5.2. Znaczenie gospodarcze

Znaczenie gospodarcze brukwi jako rośliny pastewnej i warzywnej jest w Polsce niewielkie, a łączną powierzchnię zasiewów marchwi, brukwi i rzepy szacuje się na 5-10% zasiewów buraka pastewnego. Wady brukwi to mała zawartość suchej masy w korzeniach oraz duże wymagania wilgotnościowe i glebowe, a zaletami są mała reakcja na okresy chłodów w lecie, odporność na przymrozki wiosenne, możliwość uprawy w plonie głównym, wtórym i w międzyplonie oraz możliwość zarówno wysiewu bezpośredniego nasion, jak i wysadzenia z rozsady, co było dotychczas bardziej popularnym sposobem jej uprawy.