DSCN1626

/. Podstawy procesów odlewniczych

mają pewne cechy wspólne. Jedną z nich jest stosowanie przedłużenia wlewu rozprowadzającego poza odejście ostatniego wlewu doprowadzającego. Wiąże się to z dążeniem do uniknięcia wpływania zanieczyszczeń, znajdujących się na czole strugi metalu płynącego we wlewie rozprowadzającym, do wlewu doprowadzającego. Struga ta dopływa wówczas najpierw do końca wlewu rozprowadzającego, a następnie stosunkowo czysty metal jest pobierany przez wlewy doprowadzające z boku wlewu rozprowadzającego.

Należy zawsze pamiętać, że kształt wlewu rozprowadzającego w kierunku przepływu metalu powinien być prostoliniowy — nie należy stosować WR zakrzywionych nawet wówczas, gdy odlew ma kształt okrągfy (rys. 1.20), co

Rysunek MO. Ukształtowania wlewów rozprowadzających w kierunku przepływu metalu: a) niepożądane (w praktyce często stosowane), b) poprawne

spotyka się w niektórych podręcznikach. Zakrzywienie toru strugi metalu we wlewie rozprowadzającym wiąże się bowiem z wywieraniem na metal siły bocznej (dośrodkowej) przez ścianki kanału, co powoduje niepotrzebne zawirowania strugi i sprzyja dostawaniu się zanieczyszczeń do wnętrza metalu w odlewie.

Dążenie do możliwie najmniejszego zakłócania przepływu metalu w układzie wlewowym powoduje, że nie Btosuje się obecnie wlewów rozprowadzających o stopniowanym przekroju, zmniejszającym się w miarę odpływania z niego kolejnych strug metalu do wlewów doprowadzających, przedstawianych w starszych rozwiązaniach.

Konkretne zalecenia dotyczące geometrii i konfiguracji wlewów rozprowadzających i doprowadzających, przedstawione poniżej dla obu typów układów, wynikają z długiej praktyki odlewniczej popartej pewnymi rozważaniami teoretycznymi. Szczegółowe uzasadnienie tych zaleceń można znaleźć w pracy

[17].

Podstawowe wymiary układów wlewowych zamkniętych

Pole przekroju wlewu rozprowadzającego F_r musi zawierać się w granicach (oznaczenia wymiarów występujące we wzorach (1.10)-4-(1.14) podano na rys. 1.18)

(1.10)