1. Zapoznaj się z podanym tekstem:

Metoda przypadków

Opracowane na podstawie: C. Plewka, Metodyka nauczania teoretycznych przedmiotów zawodowych: podręcznik dla kandydatów na nauczycieli, cz. 1, ITE, Radom 1999, s. 315.

Metoda przypadków jest znana także pod nazwą case Siudy, czyli studium przypadku, ponieważ opiera się ona na autentycznych przypadkach, „kazusach”, przedkładanych uczniom do rozstrzygnięcia. Przypadek oznacza tutaj zwięzły opis jakiegoś zdarzenia, przygotowywany przez nauczyciela przed zajęciami. Trafnie dobrany, ma duży wpływ na właściwy przebieg zajęć. Nauczyciel może korzystać z literatury przedmiotowej, prasy, fragmentów audycji radiowych, programów TV, materiałów z internetu. Można także opracować własny, fikcyjny, przypadek o treści dostosowanej do zajęć. Jeśli jest on opisany, a nie nagrany, nie powinien przekraczać jednej strony formatu A4 wraz z zadaniami do wykonania. Taki opis powinien otrzymać każdy uczeń.

Wprowadzenia do zajęć dokonuje nauczyciel, po czym uczniowie zapoznają się indywidualnie z opisanym przypadkiem, ale odbywa się także prezentacja ogólna przypadku, w trakcie której są zadawane dodatkowe pytania dotyczące zarówno zdarzenia, jak i zadań do wykonania.

Zadanie uczniów polega na diagnozie opisanego przypadku, rozwiązaniu zawartego w nim konfliktu oraz wysunięciu propozycji decyzji, które powinny być podjęte w związku z zaistniałym zdarzeniem.

W trakcie zajęć prowadzonych tą metodą odbywa się dyskusja prowadząca do wyboru optymalnego rozwiązania bądź podjęcia najlepszej w danych warunkach decyzji.

W końcowej fazie zajęć nauczyciel ocenia zarówno pozyskane przez uczniów wiadomości, jak i zdobyte umiejętności - formułowania pytań, analizowania informacji czy wnioskowania, odnosi się także do wykazywanej aktywności uczniów.

Notatki:

Metoda przypadków może być stosowana zarówno w zajęciach przedmiotowych, jak i wychowawczych.

2. Odpowiedz na pytania: