H Markiewicz Wymiary dzieła lit Postać literacka (16)

158 VII. Postać literacka

ogniem, kruche i gorące od góry. To odmładza. Gdzieś na wschodzie, wczesny ranek, wyruszyć o świcie, podróżować dokoła, wyprzedzając słońce, ukraść mu cały dzień. Robić to w nieskończoność i teoretycznie nie starać się nigdy ani o dzień.

4. strumień świadomości; ten termin, rozmaicie używany, rezerwujemy tu dla takiej odmiany przekazu przeżyć wewnętrznych, w którym obok monologu wewnętrznego urywanego, skojarzeniowego lub niespójnego wprowadzone zostały również nie zwerbalizowane przedstawienia spostrzeżeniowe i wyobrażeniowe; konwencjonalnym sposobem zaznaczenia ich pozaję-zykowości jest (w języku polskim) użycie wypowiedzeń bez-podmiotowych lub częściej bezorzeczeniowych:

Przynajmniej czysto tu jest. Ten facet Burtona, lepki, gryzący chrząstkę. Pusto tu: Goulding i ja. Czyste stoły, kwiaty, serwetki, jak mitry. Pat, w tył, w przód, łysy Pat. Nic do roboty. Najlepsze w Dub.

Znowu fortepian. To Cowley. Sposób, w jaki zasiada do tego, tworzy jedną całość, pełne porozumienie. Ci dręczący szlifierze, którzy rżną skrzypce z okiem na końcu smyczka albo piłują wiolonczelę, są jak ból zęba. Jej wysokie, długie chrapanie. Tego wieczora, kiedy byliśmy w loży. Puzon w dole dął jak wieloryb, jakiś inny facet odkrywał blachę pomiędzy aktami, usuwał ślinę. I nogi dyrygenta, bufiaste portki, hopsa, hopsa. Dobrze by zrobił kryjąc je.

Systematyka ta odnosi się zarówno do narracji allotropicz-nej jak i autotropicznej (zob. s. 85). W narracji allotropicznej monolog wewnętrzny i strumień świadomości występują w dwóch odmianach — w formie przytoczenia lub w transpozycji na mowę pozornie zależną. Dodajmy jeszcze, że każdy z wymienionych sposobów może pozostawać w granicach kompetencji pojęciowej i językowej prawdopodobnej u danej postaci, może też poza nią wykraczać. Warto też zaznaczyć, że mylne jest rozpowszechnione mniemanie, jakoby monolog wewnętrzny czy strumień świadomości mógł odsłaniać różne poziomy psychiki, zwłaszcza przekazywać treści nieuświadomione. Analiza tekstów literackich — od Dostojewskiego do Na-thalie Sarraute — wykazuje, że treści takie mogą być zasugerowane właśnie przez narrację, zwłaszcza zmetaforyzowaną, a w pewnym stopniu przez wypowiedzi postaci, np. znamienne przejęzyczenia.

■

Wyszukiwarka