historia dyplomacji (391)

łości środków i ograniczonego zakresu zadań sam fakt stworzenia i stopniowego, w jakże trudnych warunkach, rozwoju stałej polskiej służby dyplomatycznej stanowił poważne osiągnięcie w porównaniu z sytuacją, jaka istniała za poprzednich panowań i był jednym z najważniejszych przejawów modernizacji aparatu państwowego Rzeczypospolitej i zbliżania go do ogólnoeuropejskich wzorów.

Obok kierowanej przez króla, a firmowanej przez Radę Nieustającą, oficjalnej polityki i dyplomacji istniała polityka i dyplomacja opozycji magnackiej, polegająca, obok pewnych prób zyskania protekcji dworu wiedeńskiego, na konkurowaniu ze Stanisławem Augustem o względy dworu petersburskiego. Działalność ta, żywa jw.-latach 1775 - 1776, później przycichła, żeby ze zdwojoną siłą zaktywizować się w przededniu Sejmu Czteroletniego. Podyktowane względami wewnętrzno-polityczny-mi porzucenie przez opozycję magnacką orientacji rosyjskiej i nawiązanie ścisłej współpracy z dworem berlińskim i jego poselstwem w Warszawie sprawiło zasadniczy zwrot w sytuacji Rzeczypospolitej. Przyjęcie orientacji pruskiej, akceptowanej z zapałem przez większość sejmową i szerokie koła społeczeństwa, było w znacznej mierze wynikiem przekonania, iż Rosja i Austria znalazły się w niekorzystnej sytuacji militarno--politycznej. Ta mylna ocena (w stosunku do Rosji) przesądziła o ostatecznym niepowodzeniu polityki Sejmu Czteroletniego i otworzyła drogę do drugiego rozbioru.

Sejm Czteroletni pod osłoną protekcji pruskiej porzucił bierne znoszenie „influencji” dworu petersburskiego, wybrał drogę samodzielności państwowej i prób aktywnego włączenia się do polityki europejskiej. Wyrazem tego była znaczna rozbudowa służby dyplomatycznej, tworzenie nowych placówek. Zwierzchnictwo nad nią i formalny ster polityki zagranicznej dzierżyła specjalna deputacja sejmowa, ciało liczne i niespójne, a korzystające z konieczności z dawnego aparatu kancela-ryjnego z czasów Rady Nieustającej. Faktyczne kierownictwo sprawowała grupa przywódców sejmowych z Ignacym Potockim na czele, ale jej decyzje skrępowane były koniecznością liczenia się z podległą zmiennym nastrojom większością sejmową i opinią publiczną. Działalność dyplomacji, w której kierownicze stanowiska objęli początkowo różni magnaci, nie mający z nią dotąd żadnej styczności, wyrażała bardziej pragnienia Polaków niż zdolna była je urzeczywistnić. Ponadto przywódcy sejmowi podejmowali decyzje w zakresie polityki zagranicznej bez przygotowania dyplomatycznego. Tak więc nie wysondowano stosunku mocarstw do sprawy sukcesji tronu polskiego i jego obsady, nie robiono nawet tego w Dreźnie przed decyzją powołania elektora saskiego na następcę Stanisława Augusta. Nie przeprowadzając też żadnego sondażu, łudzono się później możliwością oddania następstwa tronu wielkiemu księciu Konstantemu. Nie dały rezultatu rokowania polityczno-handlc-we z Anglią, nie dopuszczono dyplomatów polskich do rokowań prusko--austriackich, czy rokowań pokojowych w Szystowej. Niepowodzenia te były przede wszystkim wynikiem sytuacji obiektywnej: słabości państwa polskiego, z której przywódcy sejmowi, a zwłaszcza szersza opinia nie w pełni zdawali sobie sprawę, a z trudnościami, jakie w ostatnim okresie działalności sejmu zaczęły piętrzyć się przed Polską, nie poradziłaby sobie nawet dyplomacja złożona z samych Talleyrandów. Toteż znaczenia okresu Sejmu Czteroletniego w dziejach dyplomacji polskiej nie można oceniać rezultatami politycznymi, lecz spojrzeć nań należy jako na przejaw odradzania się państwowości polskiej i to w dziedzinie szczególnie w dawnej Rzeczypospolitej zaniedbanej. Gdyby okres pomyślnej koniunktury międzynarodowej, w której rozpoczynał się Sejm Czteroletni, trwał dłużej, rozbudowana ilościowo polska służba dyplomatyczna podniosłaby również swój poziom jakościowy. Odeszliby z jej szeregów magnaci-dyletanci nie zdolni do systematycznego wykonywania obowiązków, a wzmocniłaby się kadra zawodowych dyplomatów obeznanych z rzemiosłem.

Polityka Targowscy i kryzys finansowy państwa przyniosły upadek polskiej służby zagranicznej, zarówno w placówkach, jak i w centrali. Insurekcja kościuszkowska, pozostająca w politycznej izolacji, improwizowała działalność dyplomatyczną bez szans powodzenia. Nawiązując jednak kontakty z rewolucyjną Francją wskazała drogę, którą pójść mieli działacze niepodległościowi po trzecim rozbiorze.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
historia dyplomacji (11) Sapiehy, który wyprawiony w 1584 r. miał upomnieć Iwana IV, że nie dotrzymu
zakres ich działalności uległ ograniczeniu do zadań wskazanych w art. 14 ustawy o finansach publiczn
historia dyplomacji (233) co wiasme te przeżytki ograniczały orientację szlachty w sprawach międzyna
Czas trwania: ograniczony zakres wymagań podstawy programowej oraz ograniczony zakres środków
historia dyplomacji (135) Można zaryzykować twierdzenie, że kompetencje rady senatu w zakresie polit
historia dyplomacji (182) nice pod względem rozwoju gospodarczego i społecznego oraz w zakresie stos
historia dyplomacji (200) ności z postulatami takimi wystąpił wkrótce dwór carski, zaniepokojony zaw
historia dyplomacji (228) tów i ograniczał nagłówek do tytułu Sire. Wprowadzono również wtedy powsze
historia dyplomacji (235) ne dla posłów był prawdopodobnie bardziej ograniczony niż to się zwykle pr
historia dyplomacji (260) być zależna od odległości i rangi dyplomaty. Ograniczeniu ulegały natomias
historia dyplomacji (265) stawitielami, akredytowanymi w Warszawie. Ponieważ nie istniały pod tym wz
img065 65 6.1. Postawienie zadania Aby postępowanie takie było efektywne, musimy ograniczyć zakres s
§45 1. Zakresy zadań jednostek administracji w wydziałach określa załącznik nr 5 do niniejszego
1)    wydzielenie zakresu zadań jest merytorycznie zasadne, 2)
-    poznania zakresu zadań i obowiązków pracowników placówki (zwłaszcza na
IMG09 (3) CA DYPLOMOWA Amor Piotr Wtortk[Cel t zakres pracy Przedmiotem pracy, jest wykonanie proje

więcej podobnych podstron