IMAG0060

15. Automatyzm mięśni gładkich

Zdolność do wykonywania spontanicznych, automatycznych skurczów. Jest to właściwość odróżniająca mięśnie gładkie od szkieletowych. Skurcze te można obserwować

przy badaniu mm gładkich żołądka, jelit, pęcherzyka żółciowego, moczowodów i innych narządów zbudowanych z mm gładkich. Zdolność do automatyzmu związana jest z komórkami mm gładkich, a regulują ją elementy nerwowe, znajdujące się w ścianach narządów wewnętrznych. Skurcze spontaniczne mm gładkich powodowane są spontanicznymi powolnymi wahaniami (spadkami) błonowego potencjału spoczynkowego, zachodzącymi bez jakichkolwiek bodźców zewnętrznych. Gdy spadek tego potencjału osiągnie wartość krytyczną, powstaje potencjał czynnościowy i skurcz mięśnia. Potencjały czynnościowe wytwarzane są w mięśniach gładkich przez grupy komórek tworzących zmieniające się ogniska tkanki bodźcotwórczej, zgrupowania te nazywane są rozrusznikami. Generowane w nich autorytmicznie potencjały czynnościowe rozprzestrzeniają się na inne komórki nie wykazujące takiej aktywności i pobudzają je do skurczów.

16. Rola bodźców mechanicznych, chemicznych i hormonów w wyzwalaniu skurczów mięśni gładkich.

Czynniki zdolne do wywołania skurczu mięśniowego. Mechaniczne

1. Prąd elektryczny

2. Duży ucisk (miażdżenie )

3. Ukłucie ostrym narzędziem ( Krótki łuk odruchowy, skurcz mięśnia)

4. Wzrost temperatury

5. Obniżenie temperatury (Termoregulacja drżeniowa mięśni) Chemiczne 1 Sole (NaCl oraz inne sole potasu oraz sodu)

2. Kwasy ( Kwas solny o stężeniu 0.5 do 4 %)

3. Zasady NaOH, KOH

Długotrwałe działanie - uodpornienie się receptorów i spadek reakcji na czynniki zarówno chemiczne jak i mechaniczne.