IMG00219

Tok przeprowadzania obliczeń zmęczeniowych

Współczynnik ten wynosi:

dla szkła	7= 1,
dla stali w stanie ulepszonym cieplnie	7 = 0,7+1,0,
dla stali w stanie surowym	7 = 0,5+0,9,
dla stali w stanie wyżarzonym	7 = 0,4+0,8,
dla żeliwa szarego	7*0.
Wartości liczbowe współczynnika 7 dla stali można odczytać z wykresu 18.9, dla stopów aluminium zaś z wykresu 18.10, przy czym dla aluminium współczynnik r] zależy od promienia dna karbu p. Po wyznaczeniu współczynników a* (z wykresów 18.ll-r-18.45) oraz 7 (z wykresów 18.9 lub 18.10) współczynnik
karbu wyraża się wzorem wynikającym z	zależności (17.4)
Pk= 1 + tpdk- 1)	(17.5)

17.1.4. Współczynnik stanu powierzchni P_P

Współczynnik stanu powierzchni p_p określony jest wzorem

(17.6)

gdzie: Z_gl - wytrzymałość zmęczeniowa próbki gładkiej (polerowanej), Z_p - wytrzymałość zmęczeniowa próbki o danym stanie powierzchni.

Wartości liczbowe współczynnika stanu powierzchni p_p odczytać można z wykresów podanych na rys. 18.6 dla stali i 18.7 - dla żeliwa szarego z naskórkiem odlewniczym.

Dla części toczonych można przyjąć:

dla żeliwa (po usunięciu naskórka odlewniczego) P_P-^, dla duraluminium p_p = 1,1 + 1,2,

dla stopów magnezu (3_P =1,25+1,4.

W przypadku skręcania współczynnik stanu powierzchni jest dla stali znacznie mniejszy niż dla pozostałych przypadków obciążeń i oznaczony jest Pps- Wartości liczbowe p_ps dla stali można odczytać na prawej skali wykresu podanego na rys. 18.6. Z braku bliższych danych dla innych metali można przyjąć P_ps * P_P.

17.1.5. Zmęczeniowy współczynnik spiętrzenia naprężeń P

Łączny wpływ działania karbu i stanu powierzchni danego elementu maszyn uwzględnia się przez obliczenie współczynnika spiętrzenia naprężeń /?, określonego zależnością

217