IMG00237

Tok przeprowadzania obliczeń zmęczeniowych

dla duraluminium /3_P- 1,1-5-1, 2,

dla stopów magnezu fi_p - 1,25 -5- 1,4.

Dokładniejsze obliczenia zmęczeniowe można zatem przeprowadzać, opierając się na danych doświadczalnych dotyczących w zasadzie danego stopu, przy tym odlewanego lub walcowanego w danych warunkach technologicznych, a ponadto dla elementów o danych wymiarach i zmianach kształtu. Wszelkie inne obliczenia, prowadzone na przykład w sposób analogiczny jak dla stali, mogą mieć jedynie charakter obliczeń przybliżonych. Wszystkie podane wyżej uwagi dotyczą również stopów magnezu.

Obliczenia wytrzymałościowe dla obciążeń stałych należy przeprowadzać dla stopów aluminium analogicznie jak dla stali, przyjmując współczynnik bezpieczeństwa w stosunku do wytrzymałości na rozciąganie x_r = 4 (taką wartość współczynnika bezpieczeństwa nakazują stosować np. przepisy Dozoru Technicznego [24], obowiązujące w zakresie zbiorników ciśnieniowych, dla wszystkich stopów aluminium w stanie wyżarzonym).

W przypadku braku dokładnych danych doświadczalnych wytrzymałość zmęczeniową Z dla stopów lekkich należy traktować jako odpowiadającą danej liczbie cykli, a więc obliczenia z zasady dotyczyć mogą ograniczonej wytrzymałości zmęczeniowej.

W podwyższonych temperaturach, które dla stopów lekkich zaczynają się od 60°C, obliczenia wytrzymałościowe i zmęczeniowe należy przeprowadzać z uwzględnieniem własności omówionych dokładniej w rozdz. 16.

17.6. Obliczenia zmęczeniowe elementów dźwignic

Jak wspomniano w p. 1.7, wydawane ostatnio normy wprowadzają metodę stanów granicznych jako obowiązującą w zakresie obliczeń wytrzymałościowych stalowych konstrukcji budowlanych, dźwignicowych itp. Norma [39], obowiązująca w zakresie stalowych ustrojów dźwignic, wprowadza trzy stany graniczne, w tym stan II dotyczy obliczeń zmęczeniowych. W normie tej podano tok postępowania i pełny zestaw wzorów do obliczeń zmęczeniowych z uwzględnieniem liczby cykli zmian naprężeń, stopnia asymetrii cykli, grup natężenia pracy dźwignic itp. Tak więc obliczenia zmęczeniowe elementów stalowych ustrojów dźwignic należy przeprowadzić na podstawie wzorów podanych w p. 3.3 powyższej normy, stanowiących praktyczne zastosowanie ogólnych metod i wzorów zmęczeniowych omówionych w p 17.1-5-17.4.