IMGE

wkupując się do amerykańskiego idola

nia konsensusu wykazuje tendencję do ograniczania różnorodności perspektyw, spotykanych przez poszczególnych członków społeczności - ludzie wolą łączyć się w grupy dzielące ich poglądy i z czasem słyszą coraz mniej zastrzeżeń wobec swoich założeń⁵⁴. Jednocześnie wypracowywanie konsensusu zwiększa prawdopodobieństwa, że społeczności marek i fanów' zabiorą głos, kiedy interesy korporacji wejdą w kolizję z ustaleniami grupy. Podczas jednego sezonu Amerykańskiego idola może nie uda się osiągnąć całkowitej zgody, ale większość członków' społeczności sieciowej postrzegała drugi sezon jako rywalizację między Ciayem a Rubenem, intensyfikując przygotowania przed finałem. Społeczność dała jednak wyraz złości, kiedy głosowanie nie poszło zgodnie z uzyskanym konsensusem, jak wydarzyło się w' tygodniu, gdy Ruben niemal został wyeliminowany (incydent, który' sprowokował wcześniej cytowaną reakcję), lub jak zdarzało się to często w trzecim sezonie.

Ponieważ postaci są prawdziwymi ludźmi, a ich życie wykracza poza ramy serii, widzowie zostają z poczuciem, że istnieje o wiele więcej spraw, których mogliby się o nich dowiedzieć. Staje się to bodźcem do poszukiwania informacji w różnych kanałach medialnych. Poszukiwanie ukrytej „prawdy” reality tv jest tym, co motywuje spojlow'anie opisane w rozdziale pierwszym. Badanie Initiative Media pokazuje, że 45 procent lojalnych widzów Amerykańskiego idola poszukiwało w sieci dodatkowych informacji o programie i w' zasadzie zgadzało się, że reality łv jest jednym z głównych bodźców' do przeszukiwania stron internetowych.

Sieci telewizyjne opierają się na wewnętrznych synergiach korporacji z branży rozrywkowej, by mieć pewmość, że rozmowy o łubianych seriach będą trwać cały tydzień. Uczestnicy konkursów są przedstawiani jako w'aż-ni goście w porannych i wieczornych talk show i w' związanych ze stacją telewizyjną internetowych chat-roomach. Rezultaty co najmniej wysoko cenionej serii reality postrzega się jako na tyle ważne, że informacje o nich zamieszczają nawet konkurencyjne sieci. W wypadku Amerykańskiego idola,, aby przewidzieć prawdopodobne rozstrzygnięcia, niezależne od siebie badania publiczności przeprowadziły największy pod względem nakładu amerykański dziennik „USA Today”, branżowe pismo „Entertainment Weekly” i serwis America Online. Internetowa serwisy plotkarskie, takie jak The Smoking Gun, próbowały skorzystać na masowym zainteresowaniu serią, wyszukując w życiorysach uczestników' stare sprawy kryminalne czy sprawy rozwodowe. W pewmych wypadkach rynek programów reality dociera do zastrzeżonych treści, co jeszcze pogłębia przeżycie oglądania. Uwzględniając liczebność i zróżnicowanie takich publikacji, każdy fan może dowiedzieć się czegoś, o czym nie wiedzą jego znajomi, w ten sposób tw^rorząc bodziec do dzielenia się wńedzą. Publikacje mają też wpływ na niektórych widzów, sprawiając, że chętniej oglądają oni program na bieżąco, by uniknąć poznawania wyników w mniej dramatyczny sposób. U innych konsumentów takie relacje podtrzymują zainteresowanie - nawet jeśli nie

54 Cass Sustcin. Rrfniblic.com, Princeton University Press, Princeton 2002.