IMGT43

Ryc. 59. Metoda pędów bocznych dla roślin rosnących rozetowato: A - eksplantat wyjściowy - merystem wyizolowany z rośliny matec znej; 13 - zregenerowana z me-4 rysiemu roślina (rozeta) z pąkami w kątach liści; C - rozrośnięta rozeta z licznymi pąkami bocznymi; D - pęd rozwinięty z pąka bocznego (po odcięciu cxi rozety i przenie-I sieniu na pożywkę ukorzeniającą)

Metoda jednowęzłowych fragmentów pędu jest bardzo przydatna do rozmnażania roślin wyróżniających się silną dominacją wierzchołkową, to jest takich, które tworzą boczne rozgałęzienia pędu dopiero po usunięciu wierzchołka rośliny. W praktyce wykorzystuje się tę metodę do rozmnażania in vitro wielu roślin ozdobnych, warzyw, ziemniaków, winorośli oraz podkładek drzew i krzewów owocowych. Z roślin ozdobnych rozmnaża się w ten sposób, między innymi araukarię, szparag, bluszcz, chryzantemę, goździk, gipsówkę, hortensję, niecierpka i pelargonię.

Do składu pożywki odżywczej nie dodaje się żadnych cytokinin (ben-zyloadeniny, kinetyny itp.). Współczynnik namnażania nie jest więc wysoki i wynosi średnio 4—5 mikrosadzonek z jednego zregenerowanego pędu. Do ukorzeniania in vitro (w laboratorium) lub in vivo (w szklarni-mnożarce) przeznacza się całe zregenerowane pędy lub ich fragmenty z jednym lub dwoma węzłami. Ukorzenione mikrosadzonki przeznacza się na mateczniki lub bezpośrednio do dalszej uprawy.

7.2. Metoda pędów bocznych (kątowych)

Metoda polega na „rozkrzewianiu" roślin w kątach liści (ryc. 58 i 59). Eksplantatami wyjściowymi, inicjującymi mikrorozmnażanie roślin rosnących elongacyjnie, to jest takich, które tworzą pędy wydłużone, z wyraźnie oddalonymi od siebie węzłami, są wyizolowane merystemy, pąki tub trag-menty łodyg z pąkami bocznymi w węźle (ryc. 58).

Po zregenerowaniu roślin dodaje się do pożywki cytokininę, która powoduje tworzenie się licznych pąków bocznych w kątach liści. Z pąków tych rozwijają się następnie pędy, które odcina się od rozkrzewionej rośliny i przenosi na pożywkę ukorzeniającą. Metoda ta różni się od rozmnażania roślin za pomocą jednowęzłowych fragmentów pędu znacznie wyższym współczynnikiem namnażania. Stosuje się ją do laboratoryjnej produkcji sadzonek skrzydłokwiatu, figowca, bzu-lilaka, róży i wielu innych krzewów ozdobnych, a także ze względu na wysoką wydajność metody, do szybkiej produkcji sadzonek chryzantem i goździków przeznaczonych na mateczniki.

Schemat przedstawiony na rycinie 59. odnosi się do roślin rosnących rozetowato, między innymi gerbery, afelandry, syngonium i rożnych gatunków z rodziny ananasowatych. Eksplantatem wyjściowym jest tu najczęsctej wyizolowany z rośliny matecznej merystem lub wierzchołek wzrostu. Ten ostatni zbudowany jest z merystemu, dwu lub trzech zawiązków liści oraz kilku pąków bocznych, lego izolacja jest znacznie łatwiejsza od izolacji samego merystemu. Wyższa jest również przeżywalnosc takiego eksplanta-

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
IMGT46 Ryc. 61. Metoda pędów przybyszowych: A - eksplantat wyjściowy - fragment mię-dżywęźla pobrany
IMG51 252525255B1024x768 252525255D Schemat otrzymywania roślin w kulturach kalusa a - eksplantat
CCF20100206097 5. Tkanki roślinne 5. Tkanki roślinne Ryc. 59. Schemat sporządzania preparatu przekr
DSCN6385 (Kopiowanie) sporofit makrosporanglum Ryc. 7-59; Występujące w Polsce widłakowe (znaczki ws
IMAG0297 raSwPSHPIn 1.2. METODA TRZECH AMPEROMIERZY Dla schematu jak na rys. 1.3 a rysujemy wykres w
image 059 Potencjały wektorowe i pola w strefie dalekiej 59 Jeśli rozważymy problem, dla którego ist
img059 59 5.1. Metoda uogólnionych wzorców i otoczeń kulistych Rys. 5.5. Otoczenia różnych punktów m
img083 83 6.5. Metoda funkcji nieliniowych dla każdego (dowolnie małego) e. Jak z tego wynika, począ
IMG?15 1 nicy oraz struktury gleby. Dla roślin najważniejsza jest m«io^ ^ stępnej w glebie, która st
rozklad Rozkład poprzeczny obciążeń metodą sztywnej poprzecznicy dla B/L<0.5 ustrój posiada sztyw
Uwaga 1.1. Z algorytmu Euklidesa wynika metoda wyznaczania x,y e Z. Istotnie, dla a, b 6 IN, a ^ b m

więcej podobnych podstron