IMG!61
gdzie:
r - emisja własna jednostkowa (powierzchniowa gęstość promieniowani*), w [W/m2J,
A — pole powierzchni ciału proinicniuji|cego. w (ni*j.
W rzeczywistości, dane ciało zawsze znajduje się w otoczeniu innych ciał. dlaleKo tez całkowity strumień energii wychodzący / jego powierzchni jest sumą emisji wl*. sncj i promieniowania innych ciul, odbitego od tej powicrzcłuii. Suma ta nosi jasności, i jest okrcśłonu równaniem:
(10.48)
H Ali L + Eg fWj
gdzie:
powierzchni o rcflcksyjności R (powiększony w przypadku powierzchni wklęsłych o tę część jasności danej powierzchni, która na nią pad* z powrotem i ulega odbiciu).
li - jasność jednostkowa (powierzchniowa gęstość jasności), w Eg strumień energii promieniowanej przez inne ciała i odbitej od danej
10.4.1. PODSTAWOWE PRAWA PROMIENIOWANIA
z jej częstotliwością v wiąże wzór c m X*v, gdzie c = 2,99792458-10M m/s jest prędko-
Jak powiedziano powyżej, promieniowanie emituje każde ciało o temperaturze wyższej od zera absolutnego. Promieniowanie to jest emitowane w całym zukresic widma długości fal elektromagnetycznych, tzn. 0 < A. < «» (długość fali promieniowania X
ściq światła w próżni). W wymianie ciepła, spośród całego widma, największą rolę odgrywa jego część nazywana promieniowaniem podczerwonym, którą lokuje się umownie w zakresie długości fal od 0,77 pm do 1000 pm (promieniowanie o tym zakresie długości fal bywa też nazywane promieniowaniem cieplnym lub temperaturowym). Emisja wiasna danej powierzchni (moc promieniowania emitowanego przez powierzchnię) zależy od jej temperatury i długości fali promieniowania, ponieważ fale
0 różnej długości przenoszą różne ilości energii. Podstawowe prawo określające rozkład gęstości emisji własnej ciała doskonale czarnego, w zależności od temperatury
1 długości fali, sformułował na gruncie teorii kwantów Max Planck w 1900 roku.
Prawo Plancka
Miarą ilości energii przenoszonej przez fale o danej długości jest intensywno# emisji (monochromatyczne natężenie promieniowania), określona wzorem:
de
(10.49)
Intensywność emisji stanowi więc stosunek jednostkowe) emisji własnej ciała jpjnńeniująccgo falc o długościach z przedziału ). ■* (O.. do szerokości tego przedziału
A . .
Zgodnie z prawem Plancka, intensywność emisji ciała doskonałe czarnego oKre-
000* jest wzorem:
(10.50)
cxp
» 3,741341(r’6 W n»\
. 1.43K8 10"1 ttvK.
. 6.6253 10-u J s.
= 1.3R0622 1CTW J/K.
» 2.99792458 10* m7s.
(.’/ = 2nhc2 - pierwsza stała prawa Plancka C2 = lic/k - druga stała prawa Plancka li - stułu Pluncka k - stała Boltzmanna c — prędkość światła w próbni
Wynikające z prawa Plancka (10.50) krzywe intensywności emisji dla wybranych icmpcratur pokazano na wykresie (rys. 10.6).
4,5E*10
4,0E*1O
3,5E*10
3.0E*10
T = 1273.15 K
0,OE*OO
E
1 2,5E*10 i
J 2.0EO0 1.5E*10 1.0E*10
?Ą długość lali k. w (pm)
Ryt. 10.6. Prawo Plancka - zależność intensywności cnmji od dłun<'.‘' • «'< i»f«inKniuw«n»i doskonale czarnego dla wybranych wartości lempctalury
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
36610 Scan016 (2) 16 J. Stein poruszających się, przypadających na jednostkę powierzchni (gęstość&nb
FullSizeRender Emisja własna powierzchni Emisja własna wyraża ilość energii emitowanej przez jednost
IMG?61 3 ♦ KANCELARIA ADWOKACKA ♦ ♦ ADWOKAT GRZEGORZ RADWAŃSKI * ;>jje wiadomo jednakże, gdzie
IMG 07 gdzie y sY^fg — rzeczywista ilość spalin (illa X > 1) przypadająca na jednostki; paliwa. P
HWScan00190 gdzie x jednostkowy powierzchniowy opór ścinania, kG/cm2, przyjmujemy wstępnie w mechani
scan 9 (3) g 6 2. ELEKTROSTATYKA gdzie ń jest wektorem jednostkowym prostopadłym do powierzchni, ski
25711 IMG 14 (5) 106 gdzie: W, - współczynnik zmienności pierśnicowej powierzchni przekroju dla o od
IMG61 linie przenikania poszczególnych powierzchni.
IMG61 (7) 220 zamknięte od góry siatką o małych oczkach, gdzie gromadzi) się wylęgłe owady, które c
11588 IMG61 (16) Parametry puni (sygnału) w widmie 1H SMR c.d. J NATĘŻENIE (INTENSYWNOŚĆ) - pole po
więcej podobnych podstron