Jak napisać pracę roczną pt

Jak pisać pracę roczną ?

Przed przystąpieniem do pisania pracy rocznej każdy z autorów powinien przynajmniej 3 razy skonsultować się z wykładowcą. Podczas pierwszej konsultacji (październik) wyjaśnimy i sprecyzujemy temdt, podczas drugiej (listópad-grudzień) autorzy przedstawią zebraną bibliografię śpodczas trzeciej (grudzień):om6wimy ostateczny pian pracy. Im dokładniejszy plan, tym mniej błędów popełnimy podczas pisania. Jeśfr podczas przygotowywania £pisania-ptacy-autotzy-będąodćzuwali potrzebą dodatkowych konsultacji, to jestem do dyspozycji. Studentom przysługuje prawo poprawy pracy.<1 raz). Rozsądnie jest

(kwiecień-maj) przeczytać kilkanaście / kilkadziesiąt prac, ponadto odbyć kilkanaście 1 lałrari-yipciąt rozmów wzomikowych" i mnżfi po prosta 2ewszystkim nie zdążyć przed rozpoczęciem letniej sesji egazaminacyjnej.

u ma być owocem dokonanej przez jej autora kwerendy i analizy opracowań naukowych na dany temat (oczywiście na miarę jego możliwości). Oprócz prezentacji omawianego stanowiska, jego wydatowania i analizy tego co ono zawiera autor pracy powinien starać się przedstawić tło historyczne, polityczne, religijne lub ekonomiczne epoki w której stanowisko powstało.

Praca roczna jak każda praca naukowa powinna być wyposażona w przypisy, bibliografię i ilustracje. Przypisy wąracy naukowej mają dwie zasadnicze funkcje. Po pierwsze, służą jako środek weryfikacji tego co autor napisał. Twierdząc iż coś jest takie a takie, lub ktoś powiedział to lub owo, autor musi wskazać w przypisie miejsce (stronę, lustrację) opracowania z którego tę informację zaczerpnął. Daje to czytelnikowi jego pracy

polemizując, trzeba wskazać odpowiednie miejsce z opracowania wktórym te poglądy się znajd) iją Po rimjie przypis jest czasem miejscem gdzie można powiedzieć lub wyjaśnić coś co nie mieści się w zasadniczym wywodzie, ale jest niezbędne dla jego zrozumienia. Ale w

i pewnego

poziomu profesjonalnego przygotowania i nie wyjaśniać na przykład terminologii fachowej łuh nie wyjaśniać kim .byti występujący w jego tekście głównym powszechnie znani cesarze lub wodzowie.