ksi C4 85 C5 BCka 20022

!,l

ności dziecięcego widzeniu rzeczywistości. dziecięcej wyobraźni i uczuciowości.

Poezja dla dzieci |»odobnie jak liryka dla dorosłych żywo reagowała na potrzeby czasu, na tzw. zamówienie społeczne; nieobce jej jednak było wzruszenie liryczne, żywioł mitologii i lantazjoiwór-stwa lunatyka żołnierska i niepodległościowa pojawia się w powojennej twórczości Or-Ota (Kochu/ zidnierza, 1929; O Napoleonie i o żołnierzu polskim . 1921; Abecadło wolnych dzieci). I\ Słońskiego (O żołnierzu tułaczu, 1923; Prawdziwa haiku, 1923; Na progu Polski. 1921), w niektórych wierszach Z Kogoszówny (Słoneczny łoi. Tułacze, Toksierierki n opałach), I Porazińskiej (Modlitwa, Naprzód, wiara!, Prawa, lewa!). Jednocześnie poeci podejmują próby przybliżenia dziecku zjawisk i spraw z najbliższego otoczenia: z. kręgu rodzinnego i świata przyrody. Szczególnie udane są realizację tych zamierzeń w twórczości Szelburg-Zarembiny i lllakowiczówny Autorka Maieli wierszyków pokazuje, jak żywo i subtelnie dziecko reaguje na otaczający jc świat Tym światem jest jego dom, najbliższa rodzina, domowe zwierzęta. przedmioty, bohater dziecięcy uczestniczy we wszystkim, co się dzieje wokół mego, co dziwi i zastanawia czy niepokoi. Pory roku, epizody z życia zwierząt, pejzaż ojczysty jawią się tu w blasku mieniących się barw. w obrazach pełnych ruchu i zabawy /wracają uwagę zalety piorą Zarembiny; celność pointy, humor, umiejętne posługiwanie się untropomortizacji) czy personifikacją, przemyślane użycie refrenów. zdrobnień, zróżnicowanej rytmiki Poetka odnotowuje w sposób subtelny naturalne reakcje i doznania dziecka w trakcie podejmowania różnych czynności lub obserwowania innych;

M 7<>i bereł!

Włożyła.

/opnij płaszczyk'

/.opięła

Mas: fałdko!

Wzięła.

Do widzenia, łalusiu'

Do widzenia, mamusiu¹Do widzenia, córa siu! Uważaj, gdy hędzii szła.

< /)•> wułrenin '

Kupli tatuś Kem niebieski dzbanuszek Niebieski dzbanuszek. eo mu dwoje uszek i /u kute brzuszek Mesie Kenia dzbanek, jur weszła na /tanek.

Wtem. drynęly paluszki i : dzbanka okruszki!

/ „Ntfhit \ki i/:Nttrin.'fl "

1¹ llłukówic/ówny poetyckie przetworzenie światu dziecku ohejimi* je jego wzruszenia, wyznaniu liryczne pr/y zetknięciu sic z najbliższym otoczeniem (Jak się najlepiej opędzać od s-eis en la, Do kukułki. l/r* ' i. Ogród, Nieproszony wąż. /u enia Pająk / Krzysia. Wryta u kro-mi. Studnia. Nikczemny szpak). ('harakierystycziin jest tonacja tych wierszy, w których konkretyzuje się podmiot ||f\c/ny, reprezentuje on postawę dziecku umiejącego ro/niawi.u z n.ititr.r

Szerszeniu, szerszemu, nie siadaj im na ramieniu' łliedna kukułko, ymazdas nie zbudowała /gdzież ty twoje małe dziecko będziesz chowała^

Nie wypijaj mi mleka, wyżu zielonkawy!

Twoje miejsce na łące. wracaj do swojej trawy ł.ałka ma /gorączkę i leży, i chudnie,

Krzysia poszhl aż na folwark przyprowadzić studnię

N.i i żuitohliwc wierszyki o zwierzętach, np. Prosię, Królik. Km. Oto zabawny „portrecik” królika: