larsen0036

36 I Podstawy farmakologiczne i fizjologiczne

Margines bezpieczeństwa anestetyków wziew-nych jest wąski. Już 2- do 4-krotne przekroczenie prawidłowej dawki może spowodować zatrzymanie krążenia.

7.1 Halotan

lotnych kwasów, z tego powodu jest przechowywany w ciemnych butelkach. Jako stabilizator jest dodawany tymol. Halotan nie reaguje z w'apnem absorpcyjnym, ale koroduje w obecności pary wodnej takie metale, jak: glin, mosiądz i ołów, nie koroduje natomiast miedzi ani chromu. Szybko absorbowany jest przez gumę, polietylen nie wchłania halotanu.

Halotan (ryc. 3.6) został wprowadzony do praktyki klinicznej w 1956 r. jako pierwszy silny, niewy-buchowy anestetyk wziewny; szybko zdobył popularność na całym s'wiecie. Obecnie jest jednak stosowany coraz rzadziej.

7.1.1 Właściwości fizykochemiczne

Halotan, CF₃-CHClBr, jest fluorowanym (chlorowcowanym) węglowodorem, który w temperaturze pokojowej jest klarowną, bezbarwną cieczą o slodkawym, podobnym do eteru zapachu i ciężarze właściwym 1,86.

Właściwości halotanu:

- masa cząsteczkowa: 197,4 Da,

- temperatura wrzenia: 50,2°C,

- prężność pary w temperaturze 20°C:

244,1 mmHg,

- współczynnik rozdziału krew/gaz: 2,54,

- wartości MAC: 0,75 w 100% 0₂; 0,29 w 70% N₂0.

Halotan w stężeniach znieczulających nie jest palny i, w przeciwieństwie do eteru, nie tworzy z powietrzem lub tlenem mieszaniny wybuchowej. Pod wpływom światła halotan rozpada się do

7.1.2 Znieczulenie

Halotan wywiera silne działanie nasenne, nie ma natomiast właściwości przeciwbólowych. W celu uzyskania znieczulenia chirurgicznego trzeba na ogół stosować następujące stężenia:

- 1-3% przy samoistnym oddychaniu powietrzem lub tlenem,

- 0,8% przy dodatku 65% N₂0 i oddechu kontrolowanym.

Dodatek podtlenku azotu umożliwia zmniejszenie stężenia halotanu w powietrzu wdychanym, dzięki temu odpowiednio słabszy jest niepożądany wpływ na oddychanie i krążenie.

Wprowadzenie do znieczulenia. Przebiega ono z użyciem halotanu stosunkowo szybko. Przy podawaniu rosnących stężeń halotanu w tlenie, pacjenci poddani premedykacji tracą na ogół świadomość w' ciągu 5-10 min, bez wyraźnego stadium pobudzenia. W celu skrócenia fazy wprowadzania do znieczulenia najczęściej u dorosłych podaje się wstępnie anestetyk dożylny.

Przy podawaniu halotanu w stężeniu 1 % stężenie we krwó tętniczej rośnie szybko i w ciągu mniej więcej I godz. osiąga równowagę ze stężeniem w powietrzu pęcherzykowym.

Br F 1 1		F 1	F 1	F 1		F 1	Cl T	F 1
— C —C —F	Cl —	■c \|	— C —O — \|	C —H \|		F— C i	— c —o — 1	C — \|
1 1 Cl F		1 H	1 F	1 F		1 F ^F	1 H	1 F
halotan			enfluran		F	1 — C—F F	izofluran
U__	F I				H-	1 1 — c—O —c—H
F— C — C — O- I \|	-c — I	H			F-	1 1 — C—F H
F H	F					1 F
desfluran						sewofluran

Ryc. 3.6 Wzory strukturalne stosowanych anestetyków wziewnych.