larsen0672

672 II Anestezjologia ogólna

pC0₂ [mmHg]

Ryc. 26.2 a-e. Kapnogramy w różnych stanach klinicznych.

a) Rozłączenie w układzie oddechowym.

b) Przebieg krzywej przy niedrożności dróg oddechowych (linia kreskowana) w porównaniu z kapnogramem prawidłowym.

c) Oddech spontaniczny podczas wentylacji mechanicznej.

d) Oddech zwrotny w układzie oddechowym ze wzrostem linii zerowej kapnogramu.

e) Oddech prawidłowy, za nim „grzebień" z powodu wysokiej częstości, a nie z powodu obecności gazu pęcherzykowego.

- spadek temperatury ciała,

- zmniejszenie pojemności minutowej serca, np. z powodu hipowolemii lub anestetyków wziew-nych.

Ciągły wzrost petC0₂. Najważniejszymi przyczynami stopniowo wzrastającego petC0₂ są:

- hipowentylacja,

- hipertermia przy stałych parametrach wentylacji,

- częściowa niedrożność dróg oddechowych,

- absorpcja C0₂ w obecności odmy brzusznej przy zabiegach laparoskopowych.

Nagłe przesunięcie linii zerowej do obszaru narastania krzywej jest zwykle spowodowane wilgocią lub wydzieliną w czujniku.

Kliniczne zastosowanie kapnometrii

Kapnometria należy do ważnych metod monitorowania w anestezjologii, począwszy już od wprowadzenia do znieczulenia (zalecenia DGAI). Kryteria do zastosowania kapnometrii w przypadku pacjentów poddanych intensywnej terapii nie są obecnie wiążąco zdefiniowane. Kapnometria i kapnografia podczas znieczulenia umożliwiają nie tylko ocenę procesu wentylacji, ale także ocenę stanu dróg oddechowych, wentylacji przestrzeni martwej i czynności respiratora. W przypadku ciężkiej niewydolności oddechowej pacjenta poddanego znieczuleniu ogólnemu kapnometria nie jest metodą, która może zastąpić regularną kontrolę pa0₂. W medycynie ratunkowej dzięki kapnometrii można pewnie ustalić położenie rurki intubacyjnej oraz. kontrolować skuteczność czynności resuscytacyjnych.

Oddech mechaniczny. Przy prawidłowym kształcie krzywej kapnograficznej, z odpowiednim pla-teau wydechowym, podczas prowadzenia oddechu kontrolowanego petC0₂ jest zbliżona do wartości tętniczej pC0₂. Dzięki temu za pomocą kapnome-tru można stwierdzić, czy wentylacja ma charakter prawidłowy (nonnowentylacja), czy ma się do czynienia z hiper-, czy hipowentylacją. Dzięki kapnografii można również skontrolować sprawność działania respiratora i szczelność układu oddechowego.

Co można potwierdzić dzięki kapnometrii, w przypadku gdy pacjent jest poddany wentylacji zastępczej:

- czy wentylacja ma charakter oddechu zastępczego?

- czy doszło do hipo- czy hiperwentylacji?