Y MONGE’A)

i odpowied-łślimy rzuty inają prostą. )trzymujemy anych wierz -

iary prostych mających się

Rzut pro-

i) aa dowolną

. od kierunków

rzedst

go. Przypadek ale także

§ 11. O równoległości i prostopadłości prostych i płaszczyzn

77

d)

Zv

F

erunkach prosto-!gła do rzutni n₁ y a i P oraz oz-ją się w pionowej B, posiadających _Ladto mamy a±k sniem 11' (str. 13) kże a'c.b.d.o. ione są na rysun-się pary prostych j temu kąt prosty iwej.

dowolnej prostej Z Iłych do prostej Z

można przez ten punkt poprowadzić bezpośrednio w tych rzutach tylko dwie proste prostopadłe do zadanej Z, a mianowicie prostą poziomą m i prostą czołową n (rys. 2.(36). W tym zagadnieniu jest bez znaczenia przynależność lub nieprzynależność elementów Z i P.

E. Prosta prostopadła do płaszczyzny. Niech będzie dana płaszczyzna a określona np. parą prostych przecinających się p i q (rys. 2.67). Prostą Z prostopadłą do płaszczyzny a należy wykreślić prostopadle do dwóch nierównoległych prostych leżących na płaszczyźnie a (porównaj twierdzenie 11' na str. 13). Oczywiście najkorzystniej będzie, jeżeli przyjmiemy na płaszczyźnie a prostą poziomą m i czołową n, gdyż wtedy łatwo wykreślimy rzuty prostej l, a mianowicie Z'J_m' i Z"_|_w".