Scan00

Tytuł oryginału

riepi itoit|TiKflę

Redakcja Biblioteki Narodowej

Poprzednie wydanie Poetyki Arystotelesa w Bibliotece Narodowej ukazało się w

PL ISSN 0406-0636 ISBN 83-04-03150-7 opr. ISBN 83-04-03277-5 br.

Zakład Narodowy im. Ossolińskich — Wydawnictwo. Wrocław 1989. Nakład: 15000 egz. (10000 egz., brosz. + 5000 egz. opr. pł.) Objętość: ark. wyd. 10,30; ark. druk. 6,88 (x32); arkA-| — 10. Papier offset, kl. IV, 70 g, 70 x 100. Oddano do składania 1988.06.22. Podpisano do druku 1988.12.01. Druk ukończono w lutym 1989. Wojskowa Drukarnia Gdynia. Zam. 3066. K-7

WSTĘP

I. ARYSTOTELES: ŻYCIE I TWÓRCZOŚĆ

Rys biograficzny. Najwybitniejszy uczony i filozof grecki nic byl Ateńczykiem. Urodził się w 384 roku p.n.e. w Stagirze, joń-skiej kolonii położonej w części wschodniej Półwyspu Chalcydyc-klegoriego ojciec Nikomach był nadwornym lekarzem króla macedońskiego Amyntasa II, dziadka Aleksandra Wielkiego. Więzów przyjaźni z domem królewskim nie przerwała wczesna śmierć Niko-macha. Wiele lat potem w 343 roku p.n.e. Arystoteles został bowiem powołany przez króla Filipa na wychowawcę Aleksandra Wielkiego. Utrwalona od kilku pokoleń wśród przodków Arysto-| telesa tradycja lekarska, mimo wczesnej śmierci ojca, przyczyniła się zapewne do rozbudzenia u młodego Arystotelesa zainteresowań wiedzą przyrodniczą. Po śmierci ojca, a niebawem również matki Fajstydy, opiekę nad chłopcem sprawował niejaki Proksenos z Atar-neus. Już w siedemnastym roku życia (368/367) opuszcza jednak Arystoteles rodzinne strony i udaje się na studia do Aten, gdzie zapoznaje się ze sztuką retoryczną Izokratesa i jego ucznia Teo-dektesa. Po powrocie Platona z drugiej podróży na Sycylię wstępuje do jego Akademii (367). Pozostaje w niej aż do śmierci mistrza w roku 347, tj. przez okres dwudziestu lat. W towarzystwie znakomitych przedstawicieli wielu nauk wśród starszych kolegów ‘ zdobywa tu Arystoteles wszechstronne wykształcenie, a następnie prowadzi samodzielne badania naukowe i wykłady. Nie ma przy tym obiektywnych podstaw, by wierzyć antycznym anegdotom, że przyjacielskie więzy między mistrzem i jego najzdolniejszym uczniem zostały rozluźnione już za życia Platona. Niewątpliwie idea-