str0099
wjch jego kryteriów, nie jest łatwe. Trzeba tu od razu zaznaczyć, że obszary kory o jedno-litym utkaniu komórkowym nie pokrywają się z obszarami wytyczonymi na podstawie układu włókien, organizacji gleju czy też przebiegu naczyń krwionośnych. Nie mają one też żadnego związku z omówionym wyżej podziałem kory na płaty i zakręty. Spośród wielu propozycji najszersze uznanie zyskały podziały kory na pola cytoarchitektoniczne, opracowane przez C. F. Economo i G. N. Koskinasa oraz K. Brodmanna.
Grubość kory mózgowej nie jest jednakowa w różnych obszarach i u człowieka waha się od 1,5 do 5 mm. Na preparatach histologicznych kory, barwionych w sposób umożliwiający uwidocznienie komórek nerwowych, można stwierdzić układanie się tych komórek w warstwy ó mniej lub bardziej wyraźnych granicach. W większości obszarów, obejmujących u człowieka około 90% kory, rozróżnia się 6 warstw komórek. Kora o takiej strukturze została nazwana przez C. F. Economo isocorte.x. Pozostałe obszary, w których ten sześciowarstwowy układ nie występuje, zostały objęte nazwą allocorte.x. Warto zaznaczyć, że podział kory na iso- i allocorte.\ w znacznym stopniu pokrywa się z wcześniej przedstawionym podziałem filogenetycznym. Sześciowarstwowym układem bowiem charakteryzują się obszary nowej kory, natomiast cechy allocortex ma stara kora i prakora.
W dokładniejszych badaniach ustalono, że obok obszarów kory zdecydowanie odpowiadających kryteriom iso- i allocortex występują okolice o pośrednich typach budowy. Dotyczy to zwłaszcza obszarów zaliczanych do układu limbicznego. Dla kory o takich właściwościach I. N. Filimo-now wprowadził nazwę juxtallocorte.x.
Ogólne cechy budowy isocortex
Sześciowarstwowy układ budowy isocorte.v przedstawia schematycznie rysunek 45. Posuwając się od zewnątrz w głąb tkanki mózgowej natrafiamy kolejno na sześć warstw. Są to:
I. Warstwa drobinowa, położona najbardziej powierzchownie. Zawiera bardzo mało ciał komórkowych, natomiast dużo włókien, których większość przebiega równolegle do powierzchni kory. W tej warstwie spotykamy też dendryty komórek piramidowych, których ciała komórkowe znajdują się w innych warstwach.
II. Warstwa ziarnista zewnętrzna, stosunkowo wąska. Zawiera drobne komórki o krótkich wypustkach, mające charakterystyczne ziarnistości w protoplazmie.
III. Warstwa piramidowa zewnętrzna, zawierająca średnie i duże komórki piramidowe, czyli neurony o kształcie stożka zwróconego wierzchołkiem ku powierzchni kory.
IV. Warstwa ziarnista wewnętrzna, zawierająca komórki podobne do tych, które występują w warstwie ziarnistej zewnętrznej.
V. Warstwa piramidowa wewnętrzna, zawierająca duże komórki piramidowe, zwane też komórkami Betza. Aksony tych neuronów two-
99
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
skanuj0015 (194) KWALIFIKACJE), MA RZECZYWISTĄ MOŻLIWOŚĆ WYKONYWANIA ZAWODU I PODCZAS JEGO WYKONYWAN
skanuj0030 (23) 130 ŁUpmska Ze względu na bogaty skład chemiczny melasy jego poznawanie nie jest rze
Sponsorzy6 4 01 djvu Czy miejsca nie macie dla „Mazura* tego ? Wrzućcież do wychodka go z nauką je
IMG44 (3) WHS_Fenotyp zachowania Życie z chromosomowym piętnem nie jest łatwe Ale... temu
IMGw 121 w poszukiwaniu papierowego jednorożca nagiej zmiany i kulturowego zróżnicowania. Jego celem
fermentacja 3 //// 130 E. Lipińska Ze względu na bogaty skład chemiczny melasy jego poznawanie nie j
Pomorski Przegląd Gospodarczy Zdefiniowanie odpowiedniej pozycji regionu wobec tych wyzwań nie jest
Drzewo życia2 zasadnicza różnica — jego śmierć nie jest nigdy końcem ostatecznym. Nie bez przyczyny
07122011(014) SKŁADNIK METABOLICZNY: składnik zawarty w kale. Jego źiódtem nie Jest pa&za — poch
więcej podobnych podstron