strona0016

Rozdział i. Prostytucja jako zjawisko społbczne 21

później całkowicie się rozbierały. Papież, jego syn i córka Lukrecja rzucali między nich kasztany i cieszyli się, gdy biedni wyrywali je sobie z rąk. W końcu papież wymyślił inną grę jako ukoronowanie tych uciech: walki miłosne, w których najsilniejszy — oprócz tego, że posiadał odpowiednią dziewczynę, obdarzony był jeszcze nagrodą'⁷.

Zważywszy na fakt, że prostytucja przestała być tematem tabu, zaczęto się nią interesować zwłaszcza w kręgach kościelnych, a kardynał Lorraine trafił do historii jako ten, który wykazywał szczególne zaciekawienie wprowadzaniem nowo przybyłych kobiet w obyczaje i praktyki seksualne dworu.

W renesansie pojawiły się pierwsze sygnały o aktach agresji wobec prostytutek. Profesjonalistki musiały zatrudniać ochroniarzy, ponieważ łatwy zarobek przyciągał złoczyńców. Po raz pierwszy też zauważono problem gwałtów zbiorowych, w których brało udział od 30 do 75 mężczyzn, oraz obyczaj okaleczania, pocięcia twarzy nieposłusznym prostytutkom.

Eleganckie prostytutki nie miały łatwego życia, ale nadal dzieliła je ogromna przepaść od ich ulicznych koleżanek. Co prawda, państwo starało się je chronić w pewien sposób, np.

[...] obraza dziwki karana była grzywną wysokości stu dukatów i miesięcznym więzieniem, ale nie wolno jej było wchodzić do gospód, tawern ani kościołów. Nie mogła też sprzedawać swojego ciała Turkom, Maurom ani Żydom. Naruszenie tych norm karane bywało chłostą i pręgierzem'⁸.

W okresie, kiedy tezy głoszone przez Martina Lutra stawały się coraz bardziej popularne, seks uznano za zło, czerpanie z niego przyjemności za grzech, a jedyna pozytywna jego funkcja dotyczyła prokreacji. Zmieniła się również rola kobiety, sprowadzając się do „3k” — kołyska, kuchnia, kościół. Uważano, że kobieta, przechodząc męki w trakcie porodu, powinna uznać to za najwyższe poświęcenie, a jeśli by się zdarzyło, że umrze podczas porodu, to nic wielkiego się nie stanie.

W miarę rozprzestrzeniania się nauk Lutra zaczęto zamykać domy publiczne. Prostytutki, które zostały bez pracy, zaczęły wychodzić na ulicę. Zmieniło się więc tylko miejsce pracy, a nie jej charakter. Jan Kalwin chciał, aby prostytucję karano grzywną, więzieniem, banicją lub nawet śmiercią. Jeden z pisarzy tak to opisał:

17 Tamże.

18 N. Roberts, Dziwki w historii..., dz. cyt., s. 166.