strona0028

Rozdział i. Prostytucja jako zjawisko społeczne 33

Jak widać, definicji prostytucji jest wiele, jednak Joanna Sztobryn-Gier-cuszkiewicz W swojej książce pokusiła się o znalezienie wspólnych elementów dla nich wszystkich:

Prostytutką jest więc w niniejszej pracy nazywana osoba, która odpłatnie świadczy usługi seksualne, będąc świadoma, że jest to sposób zarobkowania, a z klientami łączą ją jedynie więzi zawodowe⁵¹.

Powyższa definicja jest idealną konkluzją tego spornego tematu.

1.3. Rodzaje prostytucji 1.3.1. Prostytucja kobiet

Prostytucję, podobnie jak zachowania seksualne, można podzielić na trzy kategorie ze względu na płeć. Wyróżnia się więc prostytucję:

- heteroseksualną — usługi świadczone przez kobiety dla mężczyzn i na odwrót;

- homoseksualną - dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn (ta staje się coraz bardziej popularna);

- biseksualna i transwestytyczna - może być zarówno homo, jak i heteroseksualna.

Wielu badaczy tej dziedzipy starało się zamknąć zjawisko prostytucji w określonych ramach, jednak z czasem pojawiły się nowe rodzaje tej profesji. Ogólnie rodzaje prostytucji można sklasyfikować ze względu na miejsce wykonywania usług oraz opierając się na opinii dotyczącej prostytutki.

Magdalena Jasińska, która przeprowadzała badania w latach 60. XX wieku, wyróżniła kilka rodzajów prostytucji ze względu na miejsce pracy:

- gwardzistki - prostytutki z długim stażem pracy, niekoniecznie atrakcyjne;

- rasówki — działające na ulicach po zapadnięciu zmroku;

- mewki — pracujące w pobliżu portów, oddające się głównie marynarzom;

- ksiutówki — zdobywające klientów na plażach⁵².

51 J. Sztobryn-Giercuszkiewicz, Psychologiczne aspekty prostytucji, dz. cyt., s. 30.

52 A. Nowak, E. Wysocka, Problemy i zagrożenia społeczne..., dz. cyt., s. 154.