WSP J POLN25446
364
fły&ard Tokarski, Słownictwo jako interpretacja Świau
występuje w wielokierunkowych zależnościach, łącznie wyznaczających hierarchię grupy.
Na dwie z tych relacji znaczeniowych, hiponimię i synonimię, warto zwrócić szczególną uwagę, gdyż ich rola w języku jest specyficzna. Hipom-mia uwydatnia tę istotną właściwość języka naturalnego, która dąży do włączenia każdej nazwy do klasy semantycznie szerszej, a zarazem otwiera możliwość wydzielenia szczegółowszych podklas jej znaczenia: pies jest hi-ponimem ogólniejszego semantycznie słowa zwierzę, ale zarazem słowem ogólniejszym dla jego hiponimów owczarek, pudel. Podobnie układają się taksonomiczne ciągi typu barwny - zielony - szmaragdowy, poruszać się - biec -truchtać. Wydaje się, że dla przeważającej części słownictwa to porządkujące widzenie elementu językowego przez pryzmat szerszej klasy znaczeniowej jest odbiciem generalnego zjawiska pojęciowego porządkowania świata.
O ile hiponimia buduje wertykalne układy porządkujące leksykę, o tyle synonimia wprowadza dodatkowe uporządkowanie na poszczególnych poziomach taksonomicznych. Warto zwrócić uwagę, że synonimia jest wyznacznikiem przede wszystkim języka naturalnego, a unikaią jej języki sztuczne, np. logiki czy matematyki. Wprowadza ona bowiem głównie zróżnicowanie stylistyczne i ekspresywne, eksponujące emocjonalny stosunek użytkowników języka do wypowiadanych treści. To samo zjawdsko można określić neutralnym terminem, bez wyraźnego określania swego stosunku emocjonalnego, ale można też ten stosunek ujaw-nić poprzez wybór jednego z elementów szeregu synonimicznego. Ta sama osoba w różnych sytuacjach może bvć nazwana kobieta, niewiastą lub babą. Treści znaczeniowe słów nie podlegają tu istotnym modyfikacjom, zmianie ulega natomiast modalny wyT-kładnik wartościowania, od sygnalizowania szacunku, poważania aż do komponentu niechęci, irytacji.
Wszystkie relacje znaczeniowa między elementami słownikowymi w polu mają na celu porządkowanie tego zbioru zgodnie z tendencjami racjonalnego opanowania świata poprzez język.
Językowy obraz świata - przybliżenia
Na wstępie niniejszego tekstu sformułowane zostały dwa istotne pytania, na które winna odpowiedzieć semantyka leksykalna. Przypomnijmy, że pierwsze z nich dotyczyło kryteriów doboru cech semantycznych przy definiowaniu konkretnych słów, ale pytanie drugie idzie dalej. Odpowiedź na nie wymaga oderwania się od jednostkowych przykładów' i jednostkowych analiz i poszukiw'ania ogólniejszych regularności w ludzkim myśleniu o święcie, o tych właściwościach ludzkiego kategoryzowania i w’artościowania
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
WSP J POLN25430 348 - Ry&anil Tokarski, Słownictwo jako imerpicucju świata cyjny całej grupy bąd
WSP J POLN25428 346 Ryszard Tokarski, słownictwo jako interpretacja świata plaży, gady, ptaki i ssak
WSP J POLN25434 352 Ryszard Tokarski. Słownictwo jako interpretacja vv/i;m Analizy Wierzbickiej mają
WSP J POLN25436 354 Ryszard Tokarski, słownictwo jako interpretacja śwuu Istnieje wreszcie druga bar
WSP J POLN25452 370 Rytzzrd Tokarski, Słownictwo jako interpretacja świata H a 11 i g Rudolf, Wartbu
WSP J POLN25444 362 RyrzjrJ Tnkitnhi, Słownictwo jako interpretacja swiau skim, w pracach m.in. Zofi
IMG263 (3) Ryszard Tokarski, Słownictwo jako Interpretacja farjala 346 ------ ----- — plaży, gady, p
IMG269 (4) 358 Ryszard Tokarski, Słownictwo jako interpretacja świata żanej metaforycznie kategorii
fiery x3e417 370 Ryszard Tokarski, Słownictwo jako interpretacja świata H a 11 i g Rudolf, Wartburg
73126 IMG267 (5) Ryszard Tokarski, Słownictwo jako interpretacja iwiiti354---—— --1—
29331 IMG264 (4) Ąg Rywrd Tokarski, Słownictwo jako interpretacją Iwfata cyjny cał
WSP J POLN25425 SŁOWNICTWO JAKO INTERPRETACJA ŚWIATA RYSZARD TOKARSKI Wprowadzenie. - Zewnętrzne i w
więcej podobnych podstron